Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;
Στο «Κουτσό» του Χούλιο Κορτάσαρ. Είναι ένα βιβλίο, που συμπεριλαμβάνει τα πάντα. Πρόζα, ποίηση, μουσική, παιχνίδι, αναζήτηση του τραγικού ανθρώπου και του αιώνιου έρωτα. Είναι ένας ύμνος στην αισθητική και δημιουργική ελευθερία που επινοεί επανειλημμένα τον κόσμο από την αρχή ξανά και ξανά.
Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;
Με τον παλιό μου χαρτοκόπτη. Χρόνο με τον χρόνο η χρησιμότητά του μειώνεται ∙ όμως βρίσκεται εκεί για να μου θυμίζει πάντα την πιθανή απόπειρα μιας αμείλικτης αφαίρεσης.
Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;
Τελευταία διακρίνω μια μανία «κριτικογραφίας». Δεν είναι απαραίτητα η αγωνία της δημιουργίας μιας ουσιαστικής κριτικής ανάγνωσης – επισκόπησης των σύγχρονων τάσεων στην λογοτεχνία, αλλά η μανία κάποιων, να επιβάλλουν την άποψή τους στους άλλους. Εν τω μεταξύ, ο έρωτας, τους περιγελά από απόσταση.
Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;
Το ερώτημα είναι το εξής: πως μπορεί να πείσει μια λέξη τις χιλιάδες εικόνες ότι δεν θα τις στοιχειώνει;
Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;
Θα χαστούκιζα δημοσίως τον Λουί Φερντινάν Σελίν για τον ακραίο του αντι-σημιτισμό και θα φιλούσα τον ίδιο, για το αριστουργηματικό του ανοσιούργημα «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας». Βέβαια, μας έχει «αφήσει» προ πολλού κι έτσι για καλή του τύχη θ’ αποφύγει και τα δυο.
Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;
«Σήμερα πέθανε η μητέρα. Ή ίσως και χθες, δεν ξέρω…» Το διάσημο, σκληρό και άκρως ρεαλιστικό ξεκίνημα στον «Ξένο» του Αλμπέρ Καμύ.
Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;
Η άνω τελεία ∙ προχωρώντας διερευνητικά ανάμεσα σε λέξεις και ενότητες, συμβάλλει στην στιγμιαία παύση, που δίνει μια πρόσκαιρη μα πολλές φορές, ευεργετική ανάσα – σιωπής.
Συνεχίστε τη φράση: Μου λείπει…
…η αριστερή κατάσταση του στήθους. Ο άγγελος της Ιστορίας.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που σας έχουν πει ;
Ότι η αλήθεια βρίσκεται στο επέκεινα… Ή το ότι ζεις μονάχα δυο φορές!
Πότε θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;
Όταν αποφασίσω πως δεν έχω πια τίποτε άλλο να πω – και πως ήρθε η στιγμή να γυρίσω την πλάτη στον εαυτό μου.
Ο Γιώργος Αλισάνογλου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτική. Ακολούθησε μεταπτυχιακό στις Διεθνείς σχέσεις και στην κοινωνική πολιτική. Ζει στην Θεσσαλονίκη. Από τον Νοέμβριο του 2005 διατηρεί τις εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο «Σαιξπηρικόν». Επίσης, ασχολείται με τη μετάφραση.
Ποιητικές συλλογές:
«Άηχες κραυγές», εκδ. Κατσάνος, 2001
«Ακάνθινη πόλη», εκδ. Κατσάνος, 2006
«Συνέδριο Αναισθησιολογίας, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2007 (μαζί με Ν.Αργυρόπουλο και Α.Χασάνδρα)
«Το παντζάρι και ο διάβολος», εκδ. Τυπωθήτω – Λάλον ύδωρ, 2008
«Jesu Christiana- Μια μελλοντική προσευχή, εκδ. Μαγικό κουτί, 2011
(Υποψηφιότητα για βραβείο ποίησης του περιοδικού «Διαβάζω», 2012)
«ERO(S)» 7 βήματα / 7 λεύγες εντός, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012
«Πρός αυτή την αλόγιστη κατεύθυνση», Εκδ. Σαιξπηρικόν, 2013 (μαζί με Δ.Δημητριάδη)
Επισκεφθείτε το Facebook του Γιώργου Αλισάνογλου.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
