Περιγράψτε μας την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.
Ράφια γεμάτα λάφυρα από τις εξορμήσεις μου στα παλιά εγκαταλειμμένα σπίτια στο Μαρούσι και στην Κηφισιά (μπρούντζινα πόμολα, γύψινα διακοσμητικά από οροφές, ξυλόγλυπτα από πόρτες, αλλά και άλλα πολύ πιο ασήμαντα ευρήματα όπως πχ κουταλάκι, κομμάτι ταπετσαρίας, ψαλίδι κλπ), λουσμένα όλα στους ήχους των μεγαλύτερων ποπ χορευτικών επιτυχιών των 80s τύπου Duran Duran, Pet shop Boys (που βέβαια στην παρέα δεν πουλούσαν καθόλου τη μούρη των Pink Floyd ή των Led Zeppelin. Συμπεραίνω πως η “ανώδυνη” εκείνη μουσική προτίμηση αποτελούσε ικανό αντιστάθμισμα).
Αν παρομοιάζατε το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν;
Χμ. Μορφές του Έντβαρτ Μουνκ περιπλανώνται με αγωνία στις πλατείες του Τζόρτζιο Ντε Κίρικο.
Με ποιον λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;
Με τη δούκισσα Ντε Γκερμάντ από το έπος “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο”.
Ποια η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;
Είμαι άτομο παντός καιρού αλλά μάλλον αποδοτικότερος στους καύσωνες του καλοκαιριού, όπως έχει επισημάνει και η εκδότριά μου.
Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;
Ναι. Αν αποφάσιζα να δοθώ ολοκληρωτικά σε μια άλλη τέχνη, ας πούμε στη σκηνοθεσία. (Αλλά μάλλον πια απίθανο.)
Έχετε κλάψει ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;
Για να είμαι ειλικρινής όχι. Στο θέατρο κλαίω, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι εκεί ευθύνεται μόνο ο συγγραφέας…
Ποια θα ήταν η πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;
Να πεθάνω εγώ για να ζήσει αυτός.
Αν ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το τρίτο κατά σειρά;
Το δίδυμο μνήμη/λήθη. Και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τις προθέσεις των άλλων.
Ποιο είναι το πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;
Θα πω ένα αγαπημένο μου: “Αισθηματική αγωγή” του Φλωμπέρ.
Γιατί δε λέμε πάντα την αλήθεια;
Μα από ευαισθησία.
Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης γεννήθηκε στις Σέρρες, 4 Ιουλίου του 1967, και έζησε εκεί τα πρώτα του παιδικά χρόνια. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Για λίγα χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις. Μετά ασχολήθηκε με το γράψιμο. Κυκλοφορούν ως τώρα τα μυθιστορήματα Οι τέσσερις τοίχοι (2000), Ο φιλοξενούμενος (2004), Το ελάχιστο ίχνος (2013), η συλλογή διηγημάτων Φυσικές Ιστορίες (2006) και το αφήγημα Ύπνος (2008), όλα από τις εκδόσεις «Το Ροδακιό».
Έχει γράψει ακόμα τα θεατρικά έργα: Μεταμφίεση («Ιανός», 2005), Λάσπη, Λα Πουπέ, Αέρας («δήγμα / Ευρασία» 2011), Στην Οθόνη Φως («Το Ροδακιό» 2011), Τον Άυλο Εσένα (2013), Κέικ (2013). Όλα έχουν παρασταθεί στην Ελλάδα (θέατρο οδού Κεφαλληνίας, Θέατρο Σφενδόνη, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου, Θέατρο Πόλη, Θέατρο Τέχνης, Εθνικό Θέατρο).
Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στα γαλλικά (Albin-Michel), αγγλικά (Marion Boyars), ιταλικά (Crocetti), ισπανικά (Tropismos) και στα πορτογαλικά (Babel). Τιμήθηκε με το «Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου» του περιοδικού Διαβάζω (2000) και το γαλλικό βραβείο “Laure Bataillon” (2004) για το μυθιστόρημα Οι τέσσερις τοίχοι που βρέθηκε στη μικρή λίστα του Βρετανικού βραβείου Independent “Foreign Fiction Prize” το 2007. Επίσης, το έργο Στην Οθόνη Φως κέρδισε το «Βραβείο Κοινού» στο θεατρικό φεστιβάλ της Χαϊδελβέργης το 2013.Tο μυθιστόρημα του ”Το ελάχιστο ίχνος” τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας του περιοδικού Κλεψύδρα.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
