Ο Λέων Τολστόι, στο τέλος του 19ου αιώνα, έδωσε πνοή σε μια αλησμόνητη ηρωίδα, το όνομα αυτής Άννα Καρένινα. Η ίδια, θύμα των καταστάσεων, μεγάλωσε απότομα χωρίς να προλάβει να γευτεί την νεότητά της. Ο έρωτας έγινε η καταστροφή της.
Ξεκινάμε με ένα γάμο όπου το ζευγάρι απλά συνυπάρχει. Ένας σύζυγος που κατά βάθος ενδιαφέρεται περισσότερο για το κοινωνικό φαίνεσθαι. Μια γυναίκα της οποίας η μόνη σανίδα σωτηρίας είναι ο γιος της. Ανέλπιστα θα της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Σκανδαλώδες. Έχει μια αξιοζήλευτη θέση στην κοινωνία και δεν πρέπει να τα πετάξει όλα για χάρη του έρωτα. Προσπαθεί να αντισταθεί μα η πολιορκία ανυποχώρητη και τα αισθήματα έντονα και αληθινά. Η Άννα θα κάνει το άλμα προς την πίστη και αμέσως θα περιθωριοποιηθεί. Η δήθεν «καθώς πρέπει» κοινωνία σοκάρεται. Τα εμπόδια δεν αργούν να εμφανιστούν. Της στερούν το δικαίωμα να δει το παιδί της. H ηρωίδα στέκει απαρηγόρητη και η ψυχική της υγεία ταράζεται. Φαντάζεται καταστάσεις που δεν ισχύουν. Η ήδη κλονισμένη αντίληψή της σπάει. Διαλέγει ένα τέλος που δεν της αξίζει. Πώς οδηγήθηκε εκεί; Μήπως οι κοινωνικές συναναστροφές της την έσπρωξαν προς το άδικο τέλος της; Ίσως ο τρόπος ζωής που επέλεξε ήταν πολύ “σύγχρονος” για μια κοινωνία που επιθυμούσε να εκσυγχρονιστεί μα το αυστηρό παρελθόν είχε ακόμα ισχυρό κράτημα πάνω της.
Παράλληλα με την ιστορία της Άννας, ο Τολστόι μας δίνει εξαιρετικές περιγραφές όσον αφορά την κοινωνία και τους ηθικούς κανόνες που βρίσκονταν σε ισχύ εκείνη την περίοδο στην Ρωσία. Μέσα από το έργο του μας μιλά για την θρησκεία και την πολιτική. Φιλοσοφικά ζητήματα τίθενται προς συζήτηση. Μήπως είναι πιο ευτυχισμένος ο άνθρωπός που ζει κοντά στην φύση; Μήπως οι χειρωνακτικές, αγροτικές δουλειές ηρεμούν και οδηγούν σε πνευματική άνθηση; Μπορεί να υπάρξει ισορροπία σε μια κοινωνία που βρίσκεται στην αυγή σημαντικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών αλλά όμως επιθυμεί να κρατήσει επαφή με τους πιο παραδοσιακούς τρόπους ανάπτυξης; Ο αγώνας δεν είναι μόνο προσωπικός, συναισθηματικός και υπαρξιακός αλλά καθολικός και κοινωνικός.
Όταν οι καταστάσεις δυσκολεύουν ο αφηγητής θα τρέξει να τρυπώσει στην σπαρμένη αγκαλιά της γης. Εκεί βρίσκει την ψυχική ηρεμία που αναζητεί. Το μυαλό του θα καθαρίσει και θα προχωρήσει σε νέα πνευματικά επίπεδα. Μια ανάγκη για δημιουργία γεννιέται. Ανάγκη για συμβολή στα διαρκώς μεταβαλλόμενα γεγονότα. Ανησυχίες σχετικά με την ταυτότητα του ανθρώπου, άγχος για το μέλλον και ανυπομονησία για το τι θα φέρει το αύριο ταλαιπωρούν μα συνάμα ωριμάζουν τους χαρακτήρες του έργου.
Η γραφή του Τολστόι δεν κουράζει. Οι λέξεις γραπώνουν την ψυχή του αναγνώστη. Ένα μυθιστόρημα που, δικαίως, έχει ονομαστεί από τα σπουδαιότερα που έχουν γραφτεί. Ένα πολυδιάστατο έργο όπου μέσα από τις μετρημένες του σελίδες χύνεται όλη η ζωή.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
