***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

“Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές / είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα” λέει ο Σεφέρης, και η Φωτεινή Τσαλίκογλου κάνει αυτό ακριβώς στο τελευταίο της βιβλίο, Το ευτυχισμένο νησί, από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Πρόκειται για “μια μαγική ιστορία” όπως λέει ο υπότιτλος, που καταφέρνει γλυκά και αβίαστα –σαν παραμύθι–,  χωρίς θεωρητικολογίες μα με γλώσσα απλή, να σκιαγραφήσει αλήθειες της ανθρώπινης φύσης και της ανθρώπινης ψυχής.

Το βιβλίο παραπέμπει σε παραμύθι και μόνο ως υλικό αντικείμενο. Υπέροχες γκραβούρες το κοσμούν, αρχιγράμματα και λιθογραφικά στολίδια που θυμίζουν παλιές, κλασικές εκδόσεις παραμυθιών που φυλάνε στη βιβλιοθήκη τους οι απανταχού λάτρεις τους. Ως προς το περιεχόμενο, τώρα, όπως σε κάθε παραμύθι, πρωταγωνιστεί μια όμορφη βασιλοπούλα, η Κοραλλένια, κι ένας γενναίος νεαρός, το αγόρι απ’ τη Χώρα του Πολέμου. Η βασιλοπούλα και το αγόρι προέρχονται από δύο αντιδιαμετρικά διαφορετικούς κόσμους· εκείνη ζει στο Ευτυχισμένο Νησί, όπου όλα είναι όμορφα, γαλήνια και χαρούμενα. Το αγόρι, πάλι, μεγάλωσε στη Χώρα του Πολέμου, μέσα στον θάνατο και την καταστροφή. Η ευτυχία και η γαλήνη του Ευτυχισμένου Νησιού, όμως, που φαινόταν ότι θα διαρκέσει για πάντα, διακόπτεται βίαια – η Κοραλλένια ξυπνάει ένα πρωί και ανακαλύπτει πως έχει τυφλωθεί. Το βασίλειο βυθίζεται στο πένθος και τη συμφορά.

Ποιος θα γιατρέψει την Κοραλλένια; Το αγόρι απ’ τη Χώρα του Πολέμου φτάνει την κατάλληλη ώρα, παρακινημένο από τους γονείς του, οι οποίοι διέβλεψαν σ’ αυτό μια ευαισθησία που της άξιζε κάτι καλύτερο από τη δυστυχία και τον όλεθρο της Χώρας τους και το έστειλαν μακριά. Η συνάντηση της Κοραλλένιας με το αγόρι και η αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστικού θα φέρει τη λύτρωση, παρότι το παραμύθι αρνείται την ευκολία ενός τυπικού “ευτυχισμένου τέλους”.

Όσοι αγαπούν τα παραμύθια ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι απλώς ιστορίες για παιδιά – τα παραμύθια, αντιθέτως, με εργαλείο τον αλληγορικό και μεταφορικό λόγο κατορθώνουν και αποκρυσταλλώνουν οικουμενικές και πανανθρώπινες αλήθειες που ο ακαδημαϊκός, επιστημονικός λόγος πασχίζει να αποδώσει το ίδιο αποτελεσματικά, περιεκτικά και εύληπτα. Η Φωτεινή Τσαλίκογλου, εγνωσμένου κύρους καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και από τις πιο προσηνείς παρουσίες στον χώρο, μοιράζεται με τον αναγνώστη μια ιστορία που διδάσκει με τρυφερότητα πως η ολοκλήρωση και η ισορροπία μπορούν να προκύψουν μόνο από τη βαθιά και ουσιαστική ειλικρίνεια με τον εαυτό μας και με τους άλλους, από την αποδοχή του παρελθόντος και τελικά τη συμφιλίωση με την απώλεια.

Με τα δικά της λόγια, “η μνήμη είναι πόνος αλλά δίχως αυτόν η καρδιά χάνει το φως της”.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.