***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Τα παιδικά μου χρόνια … στη Νέα Υόρκη…μοιάζουν σαν άλλη ζωή. Θυμάμαι έντονα τις αλλαγές των εποχών, τη γειτονιά που γέμιζε από παιδικές φωνές, τη ζεστασιά του σχολείου, το σπίτι που λάτρεψα κι αναγκάστηκα να αφήσω πίσω…

Το πρόσωπο στην ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα… ο πατέρας μου, ίσως για την ισχυρή του προσωπικότητα.

Μου αρέσει να περνώ ώρες … διαβάζοντας, μαγειρεύοντας, ταξιδεύοντας όποτε ευκαιρώ.

Τα πρώτα μου αναγνώσματα… αγγλόφωνα παιδικά βιβλία από την πλούσια βιβλιοθήκη του σχολείου, από τη δημοτική βιβλιοθήκη και από την κινητή βιβλιοθήκη της γειτονιάς που μας ειδοποιούσε για την παρουσία της με το χαρακτηριστικό κουδουνάκι.

Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει… να κάνω κάτι άλλο δημιουργικό και ελεύθερο.

Η  προσωπικότητα που θα  ήθελα να γνωρίσω … την Μέριλ Στριπ.

Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν … από που εμπνέεστε.

Αν άλλαζα κάτι στον κόσμο θα ήταν … η άσχημη συμπεριφορά των ανθρώπων.

Αν ένας νέος  άνθρωπος με ρωτούσε πως  είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα… μοναχική, καθόλου καθησυχαστική άλλα απελευθερωτική.

Μετανιώνω που… δεν επιχείρησα να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές.

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν… «Ο ψαροντουφεκάς» της Ελένης Σβορώνου

Οι  δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες … είναι συνήθως αλλόκοτοι και μοναδικοί, ωστόσο είναι συγχρόνως ταυτίσιμοι και οικείοι.

Ένας εκδότης οφείλει… να είναι σωστός επιχειρηματίας και να σέβεται τους συνεργάτες του.

Οι κριτικοί λογοτεχνίας….. είναι απαραίτητοι.

Στην Ελλάδα  του σήμερα η συγγραφή… δεν είναι εύκολη υπόθεση σε επαγγελματικό πλαίσιο. Υπάρχουν πολλά εμπόδια. Όμως όποιος λατρεύει το γράψιμο και κυνηγήσει αυτό το όνειρο με σκληρή δουλειά και μεράκι, υπάρχουν ανοιχτά παράθυρα ώστε να μπει κανείς στο χώρο και να πετάξει. Γιατί όσο υπάρχει ορίζοντας, υπάρχουν προοπτικές.

Με ενδιαφέρουν οι …. άνθρωποι. Ως κοινωνιολόγος μ’ ενδιαφέρει ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Με την γραφή μου στοχεύω… να ακουμπήσω ψυχές.

Δεν θα έγραφα ποτέ για…. τη δική μου προσωπική ζωή ή για προσωπικές εμπειρίες των παιδιών μου.

Ζήλεψα το βιβλίο του/ της… Δεν ζήλεψα βιβλία όμως έχω θαυμάσει πολλά κατά καιρούς.

Η ζωή είναι όμορφη γιατί… το ποτήρι είναι πάντα μισογεμάτο. Όσο και αν πίνουμε τη θλίψη αυτό ξαναγεμίζει με χαρές.

Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή… Να έχεις αυτοπεποίθηση στη γραφή σου.

Θα τα παρατούσα όλα για…. ό, τι ανάγκη θα αφορούσε την οικογένεια μου.

Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον / στην … Απ’ τις πιο συγκλονιστικές αλήθειες που  έχω διαβάσει είναι ένα απόσπασμα από του Κόρμακ ΜακΚάρθυ «Ο δρόμος»:

«Μπαμπά; Το θυμάσαι εκείνο το παιδάκι;

Το θυμάμαι, ναι.

Λες να τα κατάφερε;  Είναι καλά λες;

Α, βέβαια.  Μια χαρά θα είναι.

Λες τελικά να είχε χαθεί;

Όχι.  Δεν νομίζω να είχε χαθεί.

Εγώ φοβάμαι ότι είχε χαθεί.

Εγώ δεν θ’ ανησυχούσα στη θέση σου.

Ναι, αλλά αν έχασε το δρόμο του ποιος θα το βρει;  Ποιος θα το βρει το παιδάκι;

Θα το βρει η καλοσύνη το παιδάκι.  Πάντα το βρίσκει.  Κι αυτό θα το βρει.»

Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο… Ύστερα από 15 χρόνια γράφοντας και εκδίδοντας βιβλία για όλες τις ηλικίες των παιδιών, αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα ενηλίκων, ένα βιβλίο μόνο για μένα… Το λέω με την έννοια ότι είχα ανάγκη να μπω βαθιά μες στην ψυχή μου, μες στις ρίζες μου και να ανακαλύψω κομμάτια του εαυτού μου γράφοντας για ένα διαφορετικό κοινό. Το αποτέλεσμα είναι το «Μόνο τα μάτια μένουν» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Το επόμενο μου βιβλίο….. Κάποια εικονογραφημένα βιβλία και ένα παιδικό μυθιστόρημα ετοιμάζονται για την βιβλιοπαραγωγή του ’17 ενώ γράφω το δεύτερο αυτοτελές μυθιστόρημα της τριλογίας που ξεκίνησα με το «Μόνο τα μάτια μένουν».

  Διαβάστε το μυθιστόρημα της Μαρίας Ρουσσάκη ‘ ‘ΜΟΝΟ τα μάτια ΜΕΝΟΥΝ” από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

Ο κόσμος, οι άνθρωποι, όλα αλλάζουν. Όπως τα σύννεφα στον άνεμο, έτσι κι αυτοί λαχταρούν να ταξιδέψουν, να ποτίσουν κάποια γη. 

Η ζωή του Περικλή Καλαμάνου φαντάζει προκαθορισμένη από τη μοίρα, ήδη από τη γέννησή του. Ο πρώτος έρωτας στο πρόσωπο της Γιασεμής θα σημαδέψει την καρδιά του, αλλά τα χρόνια είναι δύσκολα, είναι χρόνια πολέμου. Ο Περικλής θα βρεθεί στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη και θα αναλάβει τον ρόλο του προστάτη και στη συνέχεια του συντρόφου της νεαρής Αλιάννας. Όταν ανακαλύψει τυχαία τα κρυμμένα γράμματα της θείας του, η οποία είχε εξαφανιστεί χρόνια πριν, θα αποφασίσει να αλλάξει ρότα. Aπό το ορεινό χωριό του Ταΰγετου θα ταξιδέψει στην Αθήνα και έπειτα στην άλλη άκρη της Γης.

Στην Αμερική τα όνειρά του θα λάμψουν σαν άστρα στον ουρανό. Όμως τα όνειρα απρόσμενα θα σκορπίσουν, όταν στο διάβα του εμφανιστεί και πάλι η Γιασεμή. Ο Περικλής θα βρεθεί αντιμέτωπος μ’ ένα σκληρό δίλημμα: θα ακολουθήσει το πρόσταγμα της καρδιάς του ή θα μείνει πιστός σε ό,τι του υπαγορεύει η συνείδησή του; 

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τη μετανάστευση και τη φυγή, μέσα από μάτια που επιθυμούν και λησμονούν συνάμα…

Η ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΣΑΚΗ γεννήθηκε το 1974 στη Νέα Υόρκη και κατάγεται από την Αλαγονία Καλαμάτας. Με σπουδές στην κοινωνιολογία, έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια. Το πρώτο της παιδικό βιβλίο εκδόθηκε το 2001 και ακολούθησαν περίπου 40 ακόμα. Έχει βραβευτεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2002) και από το Oppenheim Toy Portofolio (2003), ενώ βιβλία της ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2004 και 2006) και για το βραβείο του περιοδικού Αναγνώστης (2012, 2013 και 2014). Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν πέντε βιβλία της για παιδιά. Το ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕΝΟΥΝ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα για ενηλίκους. Ζει στην Αθήνα και είναι μητέρα τριών παιδιών.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.