***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Τα καλά κορίτσια έχουν τρεις ζωές. Την αληθινή τους που παίζεται εκεί έξω στις συνοικίες του καιρού. Ακόμη μια άλλη, που έχει να κάνει με τις στιγμές του ονείρου και με τον πόνο του θανάτου. Μα αυτό το τελευταίο κανένας δεν το παραδέχεται και έτσι το αστείο στέκει ακόμη, σαν τον παλιό πυργίσκο του λιμνάρη, χτυπημένο από σεισμούς και από βροχές. Η Τρίτη η ζωή τους είναι εκείνη που ονομάζουν μυστική και κανείς δεν γνωρίζει την πρώτη ρίζα της. Μες στους κόλπους της συμβαίνουν τα λάθη, ανθούν τα πάθη, οι κυκλώνες δεν είναι άλλο από τα παιδιά του καφενείου που χαλούν τον κόσμο. Με το έτσι θέλω και το έτσι σε αγαπώ γράφουν τα ποιήματά τους.

Μα τα καλά κορίτσια ξέρουν την ιστορία αυτή αλλιώτικα. Για εκείνες έρχεται μια στιγμή που ανάβει το κόκκινο φεγγάρι μες στο φαράγγι, μες στο φαράγγι. Λένε, λοιπόν, μες στα γεγονότα που συνέθεταν την κρυφή ζωή τους πως έπαιζε ρόλο σημαντικό και αναντικατάστατο η βαθύτερη πεποίθηση πως οι βιογραφίες τους στρεβλώνονται και χάνουν γρήγορα την φόρμα τους. Βυθίζονται μες στο σκοτάδι, τίποτε δεν απομένει, επιγραφή ή εχάθη κοιτώντας επί πολύ το είδωλό του. Τα καλά κορίτσια πηδούν μες στο πηγάδι που κοιμάται η μητέρα τους, σκιτσάρισμα φοιτητικό από μνήμης μα μ΄αίσθημα συγκλονισμού.

Φτιάχνουν ποιήματα σαν εκείνα των Ήχων και Σιωπών που η Νικολέττα Αλεξάνδρου  προτείνει στο αναγνωστικό κοινό. Οι εκδόσεις Βακχικόν συνταιριάζουν καλά ποιήματα και επιφωνήματα ή έξυπνες ιδέες από τοίχους μυστικούς της πόλης, που στηρίζονται στην ευθεία βολή του στίχου. Ελεύθερη δίχως αμφιβολίες η ποιήτρια σηκώνει τα πέπλα της και εκεί, μες στις σελίδες της πρώτης συλλογής της  συνεισφέρει σε ευαισθησία και ευφυΐα ετοιμόλογου κοριτσιού λέγοντας το παραμύθι της Αλίκης. Τα δικά της λόγια δεν διαθέτουν ροπή προς  τον πολιτικά ορθό λόγο. Ο δικός της αιώνας θέλει τα καλά κορίτσια ελεύθερα στραμμένα στην πραγματικότητα που τρέχει εκεί έξω. Την ποίησή τους πρέπει κανείς να την φανταστεί ολοζώντανη  μες στα δικά της χρόνια. Εσωτερικές υποθέσεις που δεν λύνονται διαφορετικά φιλτράρονται από τα λετρασέτ της Ν. Αλεξάνδρου, γίνονται όνειρο και πάλι μπουρδέλο ή τσίρκο, πράγματα φαντεζί και ολότελα κατεστραμμένα που πάνε στράφι, σαν υαλικά που γυρεύουν πατρίδα να πεθάνουν.

Γιατί;, Όνειρα στην Άνδρο, Μπουρδέλο ή Τσίρκο, τίτλοι πρόζας που παίζεται σαν κίνδυνος στις σελίδες της πρώτης συλλογής που συστήνει την γεμάτη ευαισθησία και με οξυμένες αντένες ποιήτρια Νικολέτα Αλεξάνδρου. Τίτλοι που στήνουν, σαν θέατρο παράξενο μια αφοπλιστική ιστορία, ενδεικτική εκείνου του τυχαίου που διαμορφώνει τελικά την έκφραση, συγκρατώντας την καταγωγή του από ένα είδος εκλεκτικής επιλογής. Στα όρια αυτών των αυτόνομων ιστοριών εκτυλίσσεται το δράμα των καλών κοριτσιών που φαντάζεται αυτό το σημείωμα. Των κοριτσιών που διαθέτουν την φήμη του αουτσάιντερ και μπορούν να κάνουν την έκπληξη, αφήνοντας εδώ και εκεί την φωνή τους, σε περισσότερες από μια γλώσσες, συνεισφορά στο μεγάλο ταμείο της ζωής που είναι το ίδιο κεφάλαιο με την ποίηση.  Η ποιήτρια που παίζει με τις σιωπές διαθέτει ευθύβολη γλώσσα, οι παρεξηγήσεις δεν την αφορούν, επιθυμεί να εξαρθεί ως εκεί που φτάνουν τα μάτια φακοί και η μετέωρη καρδιά που τόσο χρειάζεται ο στίχος για να υπάρξει. Πετάει την διπλωματία και τον υπαινιγμό, το δεύτερο δέρμα της γίνεται καταγγελτικό και δυναμώνει, με την φιλοδοξία εκείνου του ατομικού που ελπίζει στο συλλογικό υλικό.

Τα καλά κορίτσια βάζουν την σκηνή τους με τα αδύναμα φώτα της που αφήνουν ένα κάποιο αποτύπωμα στο πεδίο της ποίησης. Εισφέρουν στην άνθησή της  που ανεξαρτήτως προσήμου, σημειώνεται αυτόν τον καιρό μες στην εγχώρια βιβλιοπαραγωγή.

Είπε στο όνειρό της πως είδε την αγάπη, με λευκό φουστάνι και κωδωνίσκους κάτω στις ραφές. Όμως το άλλο πρόσωπο της ταπετσαρίας την θέλει να χάνει την φωνή της, πουθενά και τίποτε να μην βρίσκεται από την ουσία της. Κάποτε το όνειρο τελειώνει και η απειλή είναι ορατή. Τα καλά κορίτσια τότε ματώνουν, φωνάζουν, βάφουν τον κόσμο με τα κραγιόν τους και κάνουν ζημιά, σαν να πατούν στιλέτα το λεπτό γυαλί της μέρας. Η μοίρα της ήταν γραμμένη για χάρη του χαμού. Απομένει η φωνή της, που χτυπά μες στην πόλη, δανείζει και δανείζεται από το παλμό της, αντέχει εκεί που χρειάζεται πιο πολύ. Επειδή κανένα ποίημα δεν ζει μακριά από την πατρίδα του και εκεί απλώνεται, φαντάζομαι πως στην Άνδρο, εντέλει, έπειτα από τόσο προορισμό μπορεί κανείς να αντικρίσει αυτό το γελοίο θέατρο να αναμετράται με αέρα,  θάλασσα, με όσα βαραίνουν δηλαδή πιο πολύ στο όνειρο.

Ήχοι και Σιωπές από την Νικολέττα Αλεξάνδρου και τις εκδόσεις Βακχικόν. Με φόντο τον δρόμο τον αληθινό με τις σπαρμένες πέτρες και τα αμερικάνικα αυτοκίνητα που σε τυφλώνουν μες στον ήλιο του εξωφύλλου. Ποιήματα συνθήματα με δικά τους ορόσημα και ύψος σθένους, στα δωμάτια των κοριτσιών που αποσύρονται με χάρη από την ζωή για χάρη ενός ρυθμού. Σαν τις γοργόνες, λέει του Ντελβό, με όλη την δύναμη που βρίσκουν στην απαραίτητη και για αυτό πρωτοπρόσωπη ποίησή τους. Όλοι οι χαρακτήρες της Νικολέττας είναι ηφαίστεια που βαδίζουν μαζί με την πομπή πάνω από το κουφάρι της συντροφικότητας που εκεί και τότε, στους στίχους της, αποθανατίζεται. Αυτήν την σκηνογραφία κανείς και ποτέ δεν την φαντάστηκε, παρά μόνον η Νικολέττα Αλεξάνδρου που με καθαρούς ήχους δοκιμάζει και αντιμετωπίζει την συγκυρία που ανέθρεψε τις ακαριαίες πρόζες των Ήχων. Την γενιά της και τις άλυτες σπονδές της. 

 *** Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε στην Αθήνα οικονομικά και σήμερα εργάζεται στον τραπεζικό τομέα. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφική δραστηριότητα ξεκίνησε το 2007. Κείμενα και ποιήματά του περιλαμβάνονται στο λογοτεχνικό περιοδικό “Νέα Σκέψη”, όπου και συμμετέχει συστηματικά. Δουλειά του έχει συμπεριληφθεί στη “Φιλολογική Πρωτοχρονιά” (εκδ. Μαυρίδη), στην ανθολογία του Συλλόγου Βιβλιόφιλων Έδεσσας, στη συλλογική ποιητική συλλογή των εκδ. “Σίλφιον” καθώς και στο “Αλμανάκ” του 2009, που οργανώθηκε και δημοσιεύθηκε από την ομάδα του “Ποιείν”. Επίσης δείγμα γραφής μπορεί κανείς να εντοπίσει σε πολλά έντυπα, ηλεκτρονικά και μη, όπως το περιοδικό “Asante” ή τους δικτυακούς χώρους της ομάδας “Ποιείν” και άλλων συγγραφικών, ηλεκτρονικών κοινοτήτων.   

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.