Please enable JavaScript to view the comments powered by Disqus.

 

Τα παιδικά μου χρόνια… αξέχαστα. Η ζωή απλή μα τόσο ανθρώπινη. Παιδιά, που παίζαμε ανέμελα στις αλάνες του Ζωγράφου και τρίβαμε τα πόδια με μολόχες για να φύγει η φαγούρα  απ’ τα τσιμπήματα της τσουκνίδας. Και κάπου εκεί, στη ΣΤ΄ Δημοτικού, το πρώτο σκίρτημα της καρδιάς για ένα αγόρι του Γυμνασίου.

Το πρόσωπο στη ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα… ήταν ο πατέρας μου. Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε δύσκολες συνθήκες, είχε όμως μέσα του όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν σωστό και τίμιο άντρα. Ύστερα από πολλές περιπέτειες και πάντα με πείσμα και τόλμη βρήκε τον δρόμο του και γεμάτος ελπίδα και αισιοδοξία, άφησε πίσω την Πόλη, τον τόπο που είχε μάθει να θεωρεί δικό του και χάραξε μια καινούργια ζωή για τον ίδιο και για την οικογένειά του. Κρατώ σαν φυλακτό τα λόγια του: «Μαριώ, δεν υπάρχει, ¨δεν μπορώ¨ παρά μόνο ¨δεν θέλω¨!»

Μου αρέσει να περνώ ώρες…διαβάζοντας και περπατώντας δίπλα στη θάλασσα.

Τα πρώτα μου αναγνώσματα…  ήταν τα Κλασικά Εικονογραφημένα.

Αν δεν έγραφα, θα είχα διαλέξει…να φωτογραφίζω τοπία εκφράζοντας και με αυτόν τον τρόπο τα συναισθήματά μου.

Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω… Νίκος Καζαντζάκης.

Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν… «Γιατί πρέπει να πεθάνω τόσο νέα;». Δεν είχα να δώσω καμία απάντηση στην καλή μου φίλη που έφυγε πριν από πολλά χρόνια.

Αν άλλαζα κάτι στoν κόσμο, θα ήταν…να εξαφανίσω τους πολέμους.

Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πώς είναι η ζωή ενός συγγραφέα, θα του έλεγα… πως εξαρτάται από τον χαρακτήρα του κι όχι αυτό καθεαυτό από τη συγγραφή που απαιτεί υπομονή, επιμονή, εργατικότητα, αφοσίωση και αγάπη.

Μετανιώνω που… δεν πρόλαβα να κάνω ακόμα περισσότερα ταξίδια.

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν… «Το μυθιστόρημα του Ξενοφώντα» του Τάκη Θεοδωρόπουλου.

Οι  δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες … είναι άνθρωποι όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων. Άνθρωποι κανονικοί και όχι υπεράνθρωποι.

Ένας εκδότης οφείλει… να σέβεται τον συγγραφέα και το έργο του με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Οι κριτικοί λογοτεχνίας… πρέπει να έχουν ωριμότητα και εμπειρία σαν άνθρωποι αλλά και σαν αναγνώστες.

Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή… είναι μεράκι και χόμπι.

Με ενδιαφέρουν οι… άνθρωποι, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές τους και αυτά προσπαθώ να αναλύσω μέσα από τη γραφή μου, νιώθοντας παράλληλα πως έτσι βελτιώνομαι κι εγώ σαν χαρακτήρας.

Με τη γραφή μου στοχεύω…να αναλύσω μέσα από τους ήρωες τον ίδιο μου τον εαυτό.

Δεν θα έγραφα ποτέ για… κάτι που θα μου υποδείκνυαν απλά και μόνο για εμπορικούς λόγους.

Ζήλεψα τα βιβλία του… Ισίδωρου Ζουργού «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο». Ένα βιβλίο για την ιστορία της ιατρικής και της Ευρώπης, ένα χρονικό της νοσταλγίας του Θεού και της συνάντησης των θρησκειών, ένα οδοιπορικό στη μελαγχολία, στην αναζήτηση της φιλοσοφικής καταφυγής, στον άλλο άνθρωπο και στο πρόσωπό του.

Η ζωή είναι όμορφη γιατί… είναι μία και μάλιστα πολύ μικρή.

Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με τη συγγραφή… ήταν το να γράφω μόνο όταν έχω κάτι να πω.

Θα τα παρατούσα όλα για… τον γύρο του κόσμου!

Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον … Νίκο Καζαντζάκη:

«Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει.»

Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο στάθηκε … ήταν ένας περίπατος στην ανοιξιάτικη Πλάκα!

Το επόμενό μου βιβλίο… είναι για την ώρα μόνο μια σκέψη στο μυαλό μου.

separator

   Διαβάστε το μυθιστόρημα της Μαίρης Μαγουλά ”Το πιο μακρύ ταξίδι‘ από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Αθήνα, δεκαετία του 1950, στα δαιδαλώδη στενά της Πλάκας και των Αναφιώτικων, υπό τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, ξετυλίγονται οι ζωές µιας χούφτας κατοίκων: Του Ανέστη του αµαξά που µεγαλώνει µόνος τον εγγονό του Νικόλα και είναι προσκολληµένος στον ανεκπλήρωτο πόθο του για τη γυναίκα µε τη «µαρµάρινη οµορφιά».Του ώριµου και γοητευτικού µεγαλοαστού Ανδρέα ∆ροσινού, που ανακαλύπτει τον εαυτό του µα και τον ίδιο τον προορισµό του σε µια απαγορευµένη ερωτική σχέση µε τη Μαρία, τη γυναίκα της διπλανής πόρτας.Της Κωνσταντινουπολίτισσας συγγραφέα Φιλαρέτης Αληθινού, που, σηµαδεµένη από ένα νεανικό πάθος, έχει αφιερωθεί στις φιλίες της και στις φιλολογικές συγκεντρώσεις στο νεοκλασικό αρχοντικό της. Της έφηβης Μαργαρίτας, που βρίσκει τον πρίγκιπα των παραµυθιών στον µυστηριώδη επαίτη της γειτονιάς µε τα πράσινα µάτια και την ασηµένια ταυτότητα.

Υπό τους ήχους της λατέρνας που σκορπά τις µελαγχολικές µελωδίες της, νοσταλγοί κι ονειροπόλοι, τελευταίοι προσκυνητές µιας παλιάς πόλης που δεν υπάρχει πια και µιας εποχής που χάθηκε ανεπιστρεπτί, οι ήρωες του συγκινητικού αυτού µυθιστορήµατος συναντιούνται, ακουµπούν ο ένας στον άλλον και µε οδηγό το όνειρο κάνουν το πιο µακρύ ταξίδι τους στην αγάπη…

 separator

 

Η Μαίρη Μαγουλά γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και µεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το τµήµα ∆ιοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης και εργάστηκε στο ∆ηµόσιο για τριάντα χρόνια. Ζει στο Πόρτο Ράφτη. Τα Κύµατα του Βοσπόρου ήταν το πρώτο της µυθιστόρηµα.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular