Συζητήσεις με τον Θεό, Ένας ασυνήθιστος διάλογος, Neale Donald Walsch, Εκδόσεις Πεδίο

[…Και ίσως επειδή

διαθέτουν γραμμένη

κάπου στο τέλος

και την δική μας,

προσωπική ερώτηση…]

Φέρνω στο νου μου τις θρησκευτικές τηλεπερσόνες που αθροίζονται στα αμερικανικά πολιτειακά κανάλια. Τους φαντάζομαι όπως στα φιλμ, λαμπερούς μες σε μεγάλα γήπεδα καλαθοσφαίρισης, ντυμένοι ένα γαλάζιο κοστούμι. Η εξέδρα ελίσσεται προς όλες τις κατευθύνσεις, έτσι που ο τηλεοπτικός πάστορας να μπορεί να πλησιάσει τον καθένα. Να αγγίξει το μέτωπό του, να εξάγει από μέσα του θεούς και δαίμονες και ελπίδες. Ο ιερέας επαναλαμβάνει κάθε τόσο έναν μακρόσυρτο αριθμό και ο τηλεοπτικός δέκτης κατακλύζεται από τις ίδιες πληροφορίες. Όσοι καλέσουν στα επόμενα πέντε λεπτά κερδίζουν εκατό δολάρια, τόσο εύκολα, τόσο φτηνά ο πάστορας τρυγάει τις ψυχές από τα μεσοδυτικά. Ένας μικρός στρατός από πιστούς που καμιά φορά εκπλήσσουν την ανθρωπότητα με ένα μαζικό απονενοημένο διάβημα ή πάλι συρρέουν στις υπαίθριες ομιλίες, επαναλαμβάνοντας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως ο τηλεοπτικός προφήτης έχει αλλάξει για πάντα τις ζωές τους. Γνέφουν με το κεφάλι και δεν μιλούν, επειδή οι λέξεις τους φαντάζουν αδύναμες και ίσως λίγες να ιστορήσουν τον δεσμό τους με τα ύψιστα δολάρια του προφήτη. Ένα άλλο, αμερικανικό όνειρο είναι εκείνο που πουλάνε οι τηλεπερσόνες. Μυρίζει λιβάνι και έχει ως επίκεντρό του την προσφορά, μια ζωή στην θυσία. Δεν πρόκειται για ένα ποίμνιο, κάθε πιθανή αθωότητα και όσα έχουν να κάνουν με τον Θεό ξεφτίσανε από το πρώτο λεπτό της προβολής. Η φριχτή αισθητική κυριαρχεί και οι φροντιστές τρέχουν κοντά στον πάστορα όταν γονατίζει και κάθιδρος ζητά την απεγνωσμένη βοήθεια εκείνου που τα έδωσε όλα. Τότε όλοι πιστεύουν και ο Θεός έχει το πρόσωπό του. Έπειτα ο κίνδυνος κάθεται όπως η σκόνη, μα παραμένει εκεί. Ένας κίνδυνος με το όνομα πίστη , μια εκδοχή ανελευθερίας.

Ο Neale Donald Walsch παρέμενε άγνωστος για τούτο το σημείωμα. Το ζεστό του πρόσωπο θυμίζει εκείνους τους χολιγουντιανούς ηθοποιούς που στην έκτη δεκαετία της βιογραφίας τους, φαντάζουν μεστοί και κατασταλαγμένοι. Τα πάθη τους έχουν ξεφτίσει και η ζωή τους έχει μπει στις βέβαιες ράγες της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο και ίσως την τέχνη τους. Στο σύντομο βιογραφικό του στους δύο τόμους Συζητήσεις με τον Θεό, ένας ασυνήθιστος διάλογος των Εκδόσεων Πεδίο ο Walsch αφηγείται συνοπτικά μια ξέφρενη πορεία προς την επιτυχία. Τα παραρτήματα των κοινωνικών οργανισμών που φέρουν το όνομά του επιβεβαιώνουν την επιτυχία του «πνευματικού αγγελιοφόρου.»  Στον εσωτερικό κόσμο των βιβλίων που οι εκδόσεις Πεδίο προτείνουν στο αναγνωστικό κοινό αναφέρεται. «Η σειρά των βιβλίων Συζητήσεις με τον Θεό που προέκυψε από αυτές τις πνευματικές συναντήσεις, έχει μεταφραστεί σε 37 γλώσσες, αγγίζοντας εκατομμύρια αναγνώστες που οι ζωές τους άλλαξαν προς το καλύτερο. Και συνεχίζει, «Οι Συζητήσεις με τον Θεό έχουν επαναπροσδιορίσει την έννοια του Θεού λειτουργώντας ως αλλαγή παραδείγματος σε θέματα πνευματικής αναζήτησης.» Η ευρεία αποδοχή του Walsch από το παγκόσμιο κοινό μαρτυρά ένα αποδοτικό marketing ή απλούστατα την ανθρώπινη ανάγκη να ερμηνεύσει όσα η λογική απέφυγε να πλησιάσει.

Μια ματιά όμως στις σελίδες των βιβλίων που διαμορφώνονται από το υλικό τριών ετών, όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας στην εισαγωγή του, μεταφρασμένη από την Πηνελόπη Τριάδα, μας παραχωρεί το δικαίωμα για μια Τρίτη, αλλιώτικη απάντηση. Έχει με το μέρος της ένα είδος φρεσκάδας και αθωότητας, όπως εκείνη που λίγο πιο πάνω χάθηκε. Αυτή η αναγνωρισμένη φήμη που σήμερα απολαμβάνει ο Walsch αποδίδεται στην ελευθερία που διακατέχει ετούτα τα χρονικά των εκδόσεων Πεδίο. Ο Αμερικάνος συγγραφέας που στον πρώτο τόμο, γραμμένο το μακρινό 1993 εξηγεί τις αιτίες που γεννήσανε αυτούς τους παράξενους και αφοπλιστικούς διαλόγους γράφει. Μπορεί κανείς να μιλήσει στον Θεό, φυσικά, αλλά όχι με τον Θεό. Εννοώ, ο Θεός δεν πρόκειται να απαντήσει, σωστά; Τουλάχιστον όχι με την μορφή μιας κανονικής, καθημερινής συζήτησης! Αυτό πίστευα και εγώ. Μετά μου συνέβη αυτό το βιβλίο. Και το εννοώ κυριολεκτικά. Αυτό το βιβλίο δεν γράφτηκε από εμένα, μου συνέβη. Και καθώς το διαβάζεται, θα συμβεί και σε εσάς, επειδή όλοι μας οδηγούμαστε στην αλήθεια για την οποία είμαστε έτοιμοι.

Ο δημιουργός αποκαλύπτει πως αυτά τα δυο ξεχωριστά βιβλία στην εκδοτική επικαιρότητα, διαθέτουν ένα μάλλον αυθύπαρκτο χαρακτήρα. Γράφονται και ξαναγράφονται από τον καθένα μας βρίσκονται με τις σελίδες τους λευκές ανάμεσα στα πιο προσωπικά πράγματά μας. Φυλάσσουν τα αισθήματά μας, περιλαμβάνουν τις μεγάλες απαντήσεις του καβαφικού διλήμματος, τείνουν στην αλήθεια και το φως. Και όταν το φθάσουν, τότε εκείνο το καθ΄ ομοίωση από το τίποτε πραγματώνεται. Το σύμπαν στέκει στο πλάι, πάνω σε όλους τους ρυθμούς επικρατεί ο προσωπικός, ο δικός σου σφυγμός, μια αυτοτελής παρέμβαση στην ζωή. Ο Walsch γράφει με εκείνη την προφορική αγιότητα που συναντά κανείς στους βέβαιους ανθρώπους, πότε γίνεται πειστικός και άλλοτε παραπαίει ανάμεσα στην σιγουριά και τον φόβο. Μα τίποτε δεν παραλείπει και ίσως σκοπός του να μην είναι ο ίδιος ο Θεός, έχοντας χάσει στα σημεία.

Όμως σε μια μέθοδο, σχεδόν ψυχογραφική, μες στους κύκλους των διαρκών ενδοσκοπήσεων το πρόσημο του Θεού μεταφράζεται στην δική μας, ατομική γλώσσα. Αυτές τις απαντήσεις μας δίνει ο Walsch, επιστρατεύοντας κάθε δυνατή απορία διέφυγε αυτού του σχολαστικού αιώνα, όπως τον αφηγήθηκε ο Οκτάβιο Παζ στους θαυμαστούς του κόσμους. Δεν υπάρχει άλλη φόρμα έξω από την αφελή ομολογία της αλήθειας, άλλη ομορφιά από την παραδεκτή, άλλο φιλί από εκείνο της προδοσίας δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο. Ο Αμερικάνος αγγελιοφόρος μας προσφέρει ένα εγχειρίδιο αυτοκριτικής, αντλεί από την άκριτη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό του και φτιάχνει ένα μονοπάτι. Εκείνος που θα το ακολουθήσει θα μετρηθεί με τον εαυτό του. Και απομένει στις απαντήσεις του τις πιο πειστικές η βαθιά και αναλλοίωτη σχέση με όσα ανερμήνευτα σήμερα καταδιώκουν τον καινούριο, σίγουρο αιώνα του. Βραδιασμένη σε άγριο δάσος, όπως της Ερωφίλης η καρδιά, η ψυχή μας ουρλιάζει μέσω του Walsch όλες εκείνες τις ερωτήσεις τις αμήχανες. Και απομένει στον καθένα, από όσους φτωχοί κατοικούν στον λάκκο, βουβοί με δίχως στόμα, ψυχές, γυμνές, με λίγο χώμα, αποκυήματα του Χορτάτση να διακρίνουν μες στον χαλασμό το αληθινό και το όμορφο. Την στιγμή που οι εκκλησίες παντού ραγίζουν και ο Θεός μοιάζει να είναι μια καλοφτιαγμένη φιλολογία με υπολογίσιμη, ακόμη αναμνηστική αξία, ο Walsch και οι εκδόσεις Πεδίο, δείχνουν έναν άλλον δρόμο για να φθάσει κανείς ως το επίκεντρο του εαυτού του. Ατημέλητα ερωτήματα, κάποτε θυμωμένα και μονολεκτικά και πάλι ακαθόριστα, σαν εκείνα που ρωτούμε τις ώρες μας τις πιο προσωπικές, βρίσκουν στέγη στις Συζητήσεις με τον Θεό.

Στις σελίδες των τόμων που φέρνουν στο προσκήνιο οι Εκδόσεις Πεδίο δεν χωρούν μεταπράτες και ίσως ετούτο να ξεχωρίζει τον Neale Donald Walsch από τους συναδέλφους του. Ο σταρ στην μέθοδο που προτείνει ο Αμερικάνος πνευματικός δεν είναι σε καμία περίπτωση ο ίδιος. Ο Θεός, ετούτη η δόξα η κατεστημένη που σήμερα περισσότερο από ποτέ αμφισβητείται στέκει απέναντι στην καλύτερη δημιουργία του. Είναι Εκείνος που απολογείται στο βιβλίο του Walsch, Εκείνος είναι που κάνει το πρώτο βήμα. Η πίστη που προτείνει ο Walsch φαντάζει επίκαιρη και όσο απλή χρειάζεται για να ανανεώσει την σχέση της με τον άνθρωπο. Αυτόν που διατρέχει τούτα τα χρόνια, δίχως φραγμό και διέξοδο, φορέας και μάρτυρας τριγμών.

«Να είσαι ειρήνη.

Να νιώθεις και να εκφράζεις σε κάθε στιγμή την θεϊκή σου σύνθεση με το Όλον, και με κάθε άτομο, μέρος και πράγμα. Να αποδέχεσαι κάθε περίσταση, να παραδέχεσαι κάθε σφάλμα, να μοιράζεσαι κάθε χαρά, να συλλογίζεσαι κάθε μυστήριο, να κατανοείς τον άλλον και να μην τον κρίνεις, να συγχωρείς κάθε παράπτωμα, να θεραπεύεις κάθε καρδιά, να τιμάς την αλήθεια του καθενός, να προστατεύεις τα δικαιώματα του καθενός, να διαφυλάττεις την αξιοπρέπεια του καθενός, να προωθείς τα ενδιαφέροντά του καθενός, να ικανοποιείς τις ανάγκες του καθενός, να αναγνωρίζεις την ιερότητα του καθενός, να παρουσιάζεις τα μεγαλύτερα δώρα του καθενός, να παράγεις την ευλογία του καθενός και να διακηρύττεις το μέλλον του καθενός ασφαλές στην εξασφαλισμένη αγάπη του Θεού.»

Έπειτα στο ακροατήριο επικράτησε σιωπή. Οι φροντιστές έδειξαν αμήχανοι, η στιγμή δεν προβλεπόταν στο σενάριο της βραδιάς. Για μια στιγμή τα χάνουν μα έπειτα ρίχνουν το σήμα με τα δολάρια και τον μακρόσυρτο αριθμό, ζητούν από τον πάστορα να γίνει ένα με το πλήθος. Στο μεταξύ εκείνα που ειπώθηκαν φαντάζουν περισσότερα ιδανικά και θεϊκά από όσα μπορεί ετούτο εδώ το κοινό. Ή μήπως οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν βαθιά και διαθέτουν την ετοιμότητα να στραφούν στον Θεό, σαν να ζητούν από τον εαυτό τους να αποκριθεί; Κανείς δεν ξέρει. Οι ανθρώπινες σχέσεις φαντάζουν δύσκολο πράγμα, πόσο μάλλον εκείνες με τον Θεό.

Είτε κανείς αποδεχτεί την αλήθεια της μεθόδου του Walsch που οι εκδόσεις Πεδίο φωτίζουν με τους δύο τόμους της καλαίσθητης έκδοσης, είτε αισθανθεί πως πρόκειται για ένα δόγμα, είναι σίγουρο πως στις σελίδες των βιβλίων θα συναντήσει κάτι οικείο. Το πιθανότερο, λίγο από το περιεχόμενο της ίδιας του της καρδιάς που καίγεται από την απορία, την αδικία, τον φόβο, τα πάθη, τους δισταγμούς, την μακρυσμένη αγάπη που δεν γίνηκε ποτέ το μουσικό ολόκληρο που ονειρεύτηκε. Οι Συζητήσεις με τον Θεό φαντάζουν οικείες, κυρίως επειδή τούτα τα χρόνια επαναλαμβάνονται διαρκώς όταν αργά τις νύχτες πύραυλοι υψηλής ακριβείας γκρεμίζουν όσα μηνύματα οι αγγελιοφόροι και ο κόσμος με τα θαύματά του, μας χαρίζουν.

Και ίσως επειδή διαθέτουν γραμμένη κάπου στο τέλος και την δική μας, προσωπική ερώτηση, μια αμέριστα δική μας αμφιβολία. Κυρίως για αυτό.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.