***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Τα πτώματα δεν πληρώνουν, Δημήτρης Μαμαλούκας, Εκδόσεις Κέδρος

Το νέο έργο του Δημήτρη Μαμαλούκα μάς έρχεται από τις εκδόσεις Κέδρος, και αποτελεί την πρώτη υπόθεση του –όχι και τόσο συνηθισμένου– ντετέκτιβ Νετούνο.

Λίγα λόγια για την ιστορία:

Ο κεντρικός μας ήρωας λέγεται Νετούνο και αποτελεί τόσο έναν ντετέκτιβ όσο και έναν ασυμβίβαστο τύπο γεμάτο ερωτηματικά για τον αναγνώστη. Αποτελεί έναν ήρωα μοναχικό και διαφορετικό που αγαπά το τρέξιμο, ζει στην Αθήνα σ’ ένα υπόγειο κλειστοφοβικό μπούνκερ, και για παρέα του έχει τα βιβλία, τα κόμικς και τους δίσκους του. Μάλλον περπατάει στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του, είναι λάτρης των γρήγορων αμαξιών –οδηγεί μια Πόρσε 911–, είναι νοσταλγός μιας άλλης εποχής, και ευλογημένος κάτοχος ενός σπάνιου χαρίσματος (για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω). Όταν η Σάντι, η σύζυγος του  κακοποιού που ακούει στο παρατσούκλι «Κόφτης», αλλά συνάμα και παλιός έρωτας του Νετούνο, τον καλεί για να τη βοηθήσει και να σώσει (επί πληρωμή, φυσικά) το μικρό της παιδί που απήγαγαν, ο Νετούνο θα μεταβεί στη Λάρισα και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Μπιλ και τον Χίκοκ, ένα δίδυμο αδίστακτων πληρωμένων δολοφόνων που έχουν εκτελέσει την απαγωγή του παιδιού για χρέος τρίτου και με σκοπό την απόσταση ενός τεράστιου ποσού. Εκτός αυτών, το παιδί είναι διαβητικό και χρειάζεται καθημερινά την ένεσή του, κάτι που πιέζει χρονικά την αναζήτησή του για να σωθεί, και, όπως καταλαβαίνετε, όλα θα μπερδευτούν μέσα σε έναν καταιγισμό σκηνών, κυνηγητού, αίματος και αναμετρήσεων μέχρι το φινάλε.

«Μια ζωή κατακερματισμένη. Σαν σπασμένο μωσαϊκό. Με τη λήθη να σκεπάζει χρόνια ολόκληρα, περιόδους της ζωής του που δεν θυμόταν καθόλου […] Είναι αλήθεια πως συχνά αποζητούσε την καταστροφή, το απόλυτο τέλος. Ένιωθε πως δεν είχε τίποτα να χάσει, πως ήταν ένας απελπισμένος άνθρωπος. Κι αυτό τον έκανε επικίνδυνο, αφού ένας απελπισμένος άνθρωπος δε δείλιαζε μπροστά σε τίποτα»

Ο συγγραφέας, με μια μεγάλη πορεία και με σταθμό το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Αναγνώστης το 2017, για το μυθιστόρημα «Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών», έρχεται σήμερα με το μυθιστόρημα «Τα πτώματα δεν πληρώνουν» και μας βυθίζει σε έναν σκοτεινό τόπο, καταμεσής ενός καλοκαιριού που εξελίσσεται η πλοκή του. Μέσα σε αυτό το οξύμωρο σχήμα καύσωνα και παγωμένων χαρακτήρων, τίποτα δεν είναι όπως αρχικώς δείχνει και οι ήρωες του κυρίου Μαμαλούκα, άκρως ασυμβίβαστοι και σκληροτράχηλοι, θα αναμετρηθούν και θα μας συνεπάρουν με τις σκληρές τους πράξεις που αναβλύζουν τσαμπουκά, ενώ η αναμετρήσεις τους είναι πλαισιωμένες από μια υπέροχα βρώμικη σλανγκ που βρίθει ακατάπαυστα σαρκασμό.

Στα συν του έργου είναι η ατμόσφαιρα που έχει στήσει ο κύριος Μαμαλούκας, δωρικά δοσμένη –το έργο είναι μόλις 200 σελίδες. Το τοπίο είναι σκοτεινό και δοσμένο μέσα σε λίγες γραμμές, τόσες για να αρκούν και αρκετές για να κοχλάζει το hard boiled ύφος του μυθιστορήματός του. Οι σκηνές του έργου, στα δικά μου αναγνωστικά μάτια, ήταν ασπρόμαυρες και υπέροχα κινηματογραφικές, βγαλμένες θαρρείς από σκριπτ αστυνομικού της δεκαετίας του ’50. Οι ήρωες του κυρίου Μαμαλούκα είναι σκληροτράχηλοι (επιπέδου Τσάντλερ), οι σκηνές διαθέτουν ένταση, είναι δοσμένες συνεχόμενα με δράση και ρεαλιστικούς, τσαμπουκαλεμένους διαλόγους, ενώ ενίοτε τους σβήνουν και οι εσωτερικοί, κάπως φιλοσοφικοί μονόλογοι του Νετούνο και άλλοτε το γεγονός ότι η διήγηση περνάει τη σκυτάλη και μέσα από τα μάτια του μικρού παιδιού που έχει απαχθεί.

 «Παρόλο που νύχτωνε, η φυλακή του παρέμενε ζεστή, όχι τόσο ανυπόφορη όπως το μεσημέρι, αλλά και πάλι. Προσπάθησε να σηκωθεί στα πόδια του και τα κατάφερε. Πλησίασε στην τρύπα στο ταβάνι. Εισέπνευσε αρκετό καθαρό αέρα κι έπειτα κάθισε πάλι στο βρόμικο στρώμα. Γιατί τον είχαν πάρει; Θα ζητούσαν λεφτά από τον μπαμπά του; Είχε ο μπαμπάς πολλά λεφτά; Πιθανόν.»

Η συνολική αίσθηση του μυθιστορήματος είναι καταδιωκτική και ενίοτε κλειστοφοβική ενώ κλείνοντας το βιβλίο, στη φαντασία μας παραμένει η επίστρωση του κάλυκα και το μέταλλο του αίματος, μαζί με τη βεβαιότητα ότι ο συγγραφέας δεν μας τα λέει όλα για τον κεντρικό του ήρωα και βαστάει τα μυστικά του Νετούνο για να τα απλώσει κομμάτι-κομμάτι στα επόμενα βιβλία του –τα περιμένουμε, φυσικά. Μέσα στις σελίδες του «Τα πτώματα δεν πληρώνουν», θα διαβάσουμε για προδοσία, θα συναντήσουμε σκοτεινές και γραφικές σκηνές, θα μας συνεπάρουν τα σύντομα κεφάλαια που προσφέρουν παλμό στη δράση, και θα αναλογιστούμε για τις σχέσεις συμφερόντων που αναπτύσσονται ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Ο καθένας από τους ήρωες κουβαλά τα δικά του συμφέροντα και τα μυστικά του και εντέλει θα έρθει αντιμέτωπος με την αλήθεια, όχι όμως πάντα με σκοπό να τη διαχειριστεί αλλά ίσως επειδή δεν μπορεί να της διαφύγει.

Σίγουρα ένα μυθιστόρημα που δεν θα σε αφήσει να το αφήσεις από τα χέρια σου και αξίζει να μείνει στη βιβλιοθήκη σου. Για εμένα προσωπικά, ένα από τα δυνατότερα στοιχεία του έργου είναι το μεταφυσικό και ανεξήγητο κομμάτι του Νετούνο (το οποίο γράφοντας το άρθρο επέλεξα να μην το αποκαλύψω για αποφυγή spoiler στους αναγνώστες). Εδώ, ωστόσο, θα πρέπει να δηλώσω ότι διαφαίνεται η αγάπη του κυρίου Μαμαλούκα για τον Στίβεν Κινγκ και το πόσο όμορφα αυτή του η αγάπη έχει μετουσιωθεί στη γραφή του για να αποτελέσει κομμάτι ενός αστυνομικού μυθιστορήματος που προσφέρει κάτι ακόμα, κάτι διαφορετικό, που το βοηθά να ξεχωρίζει από το σύνολο.

Συνοδέψτε το ταχύ ετούτο μυθιστόρημα ακούγοντας τον ομώνυμο δίσκο των «The Pretenders» από το 1980.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.