Βραδιές τζαζ και άλλες ιστορίες με θέα το παρελθόν, Τριαντάφυλλη Πολίτη, Εκδόσεις Βακχικόν

“Φεύγει και ο Απρίλης σιγά σιγά. Σε δύο ημέρες θα έχουμε Μάη. Η φύση έχει ξυπνήσει πλέον για τα καλά, έχει βάλει τα γιορτινά της και χορεύει στον δικό της ρυθμό. Ο πλανήτης γιατρεύει τις πληγές του, ο αέρας αυτές τις μέρες είναι πιο καθαρός, μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας των πάντων για περίπου έξι εβδομάδες. Τα ποτάμια και οι θάλασσες με νερά διάφανα, κρυστάλλινα. Και εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου τέτοια εποχή, αναρωτιέμαι αν θέλω να βγω στον έξω κόσμο ή να μείνω μέσα για πάντα, να δουλεύω μόνο μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου και να τρέχω με θέα το παρελθόν”.

Σπανίως σήμερα διαβάζει κανείς διηγήματα φυσικά και μη επιτηδευμένα, τα οποία δεν έχουν ως μοναδικό σκοπό να προσπαθούν διαρκώς να εντυπωσιάσουν τον αναγνώστη με λέξεις εξεζητημένες ή περίπλοκες φιλολογικές ή συναισθηματικές έννοιες. Οπωσδήποτε λοιπόν, αυτό είναι κάτι το οποίο θα εκτιμήσει ο αναγνώστης στα διηγήματα της Τριαναταφύλλη Πολίτη που σταχυολογούνται στο βιβλίο της με τίτλο Βραδιές τζαζ και άλλες ιστορίες με θέα το παρελθόν.

Στις λέξεις τζαζ και παρελθόν του τίτλου βρίσκεται ολάκερη η ουσία της κατανόησης για τις προθέσεις της συγγραφέως στο εν λόγω βιβλίο. Η λέξη τζαζ είναι συνώνυμη με την ελευθερία έκφρασης, τον αυτοσχεδιασμό και τη διασκέδαση. Η ελευθερία έκφρασης και ο αυτοσχεδιασμός, καθώς και η ολική απουσία οποιασδήποτε επιτήδευσης απουσιάζει εξολοκλήρου από τα διηγήματα της Πολίτη, διηγήματα αυθόρμητα, φυσικά, με ρέοντα λόγο, ο οποίος προσιδιάζει περισσότερο ως απλή καταγραφή σκέψεων τις περισσότερες φορές παρά με μια γραμμική εξέλιξη υπόθεσης. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη τζαζ μουσική.

Το παρελθόν, από την άλλη, είναι αυτό το οποίο κυριαρχεί θεματικά στα περισσότερα διηγήματα. Οι αναμνήσεις από το παρελθόν, και ιδίως από την παιδική ηλικία έχουν εδώ τον πρώτο λόγο. 

Έπειτα, κάποια διηγήματα έχουν ως πρωταγωνιστή έναν σκύλο και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η οπτική μέσα από τα μάτια του ίδιου του ζώου την  οποία επιχειρεί η συγγραφέας.

Τα αφηγηματικά πρόσωπα παρουσιάζουν μία ευχάριστη ποικιλία: σε πρώτο, δεύτερο και τρίτο ενικό πρόσωπο. Κάποια διηγήματα παραμένουν πάντως, πιο αυστηρά γεγονοτολογικά. Σε άλλες ιστορίες ο τόπος και ο χρόνος προσδιορίζονται και σε άλλες όχι.

Οι Βραδιές τζαζ είναι το τελευταίο διήγημα του βιβλίου και μας μιλάει για τις βραδιές τζαζ στην παμπ του Λουκ. Άλλες ιστορίες διαδραματίζονται στη μακρινή Σκωτία. Κάποια διηγήματα έχουν, όπως είναι φυσικό, ως κύρια θεματική τον έρωτα: ραντεβού που δεν είχαν συνέχεια, ένας εφηβικός έρωτας, ο πόθος να μείνουμε πάντα νέοι, οι σκέψεις μιας εγκύου σχετικά με το εξαιρετικά περίεργο θέμα των αβγών του καναρινιού, εορτασμοί επετείων ενός αγαπημένου ζευγαριού και μία συζήτηση περί εξωσωματική ή υιοθεσίας.

Κάποια Σταχτοπούτα, από την άλλη, φαίνεται να περιμένει αιωνίως το πριγκιπόπουλό της. Και κάποιοι άνθρωποι δένονται με σχέση εξάρτησης με τα πράγματά τους που τα στοιχειώνουν δια παντός αναμνήσεις, όπως ένα στρώμα ή μια πολυθρόνα. Μια όχι και τόσο χαρούμενη Κυριακή και αναμνήσεις από το 1985 δεν απουσιάζουν από τις σελίδες του βιβλίου, ούτε η αγάπη για τη θάλασσα και συγκινητικές ιστορίες υιοθεσίας συμπαθητικών τετράποδων.

Η νοσταλγία για την πατρίδα, η ξενιτιά και ένας άντρας ερωτευμένος όχι με γυναίκα, αλλά με τη φωτογραφία είναι τα κεντρικά θέματα κάποιων άλλων ιστοριών, όπως και οι σκέψεις γύρω από τα τατουάζ. Η φετινή εμπειρία, πρωτόγνωρη για όλους του Μένουμε στο σπίτι με την πανδημία του κορονοιού, δεν θα μπορούσε να λείπει, όπως είναι λογικό, από το βιβλίο, ούτε και οι αναφορές στα ίδια τα βιβλία, την αγάπη κάθε σωστού συγγραφέα. Το ίδιο και οι αναφορές στο προσφυγικό, το μείζον θέμα των ημερών μας. Η αναζήτηση της ευτυχίας, τα γενέθλια μιας τριανταπεντάρας και τα τραγελαφικά σκηνικά στο σπίτι ενός ηλικιωμένου ζευγαριού, όπως και ένας ύμνος στο καταφύγιό μας, το σπίτι μας, δίνουν έναν ακόμη πιο ανάλαφρο τόνο στο βιβλίο.

Ποικιλία, πλουραλισμός και φυσικότητα, λοιπόν, στα διηγήματα της Τριανταφύλλης Πολίτη, διηγήματα γραμμένα με φαντασία και μεράκι.

“Την αγαπώ την πατρίδα μου, γιατί εκεί είναι όλες μου οι αναμνήσεις. Όλες μου οι αγκαλιές, άπειρα πρωινά και ατέλειωτα ηλιοβασιλέματα. Η γεύση του καφέ, του φαγητού, οι σχολικές παρέες, οι κολλητοί φίλοι, οι πρώτοι έρωτες. Τα έθιμα και οι παραδόσεις που με κρατούν δεμένη με τους γονείς μου, μνήμες που με συνδέουν με τους ζωντανούς και τους αποθανόντες. Εδώ όμως είναι όλα όσα φαντάστηκα από παιδί. Όσα διάβασα στα αγαπημένα μου βιβλία, όσα είδα στις ταινίες του σινεμά”.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.