Yannis Livadas is one of the most prolific among the Modern Greek poets and also the most productive scholar and translator concerning modern and postmodern English and American poetry -mainly specialized in the Beat Generation and the first period of american postmodern poetry (1950-1972)- in Greek.[1] He also periodically contributes as a columnist and a freelancer to various literary magazines, both in Greece and other countries.[2] In 1993 he invented the so-called “fusion sonnet”, which first appeared in a poetry collection entitled “Οι Κρεμαστοί Στίχοι Της Βαβυλώνας” [The Hanging Verses Of Babylon].[3] His poems and essays have been translated into eleven languages.[4][5] According to Karen Van Dyck in Austerity Measures: The New Greek Poetry (Penguin Books 2016):
‘[h]e never fulfilled his Greek military service and refused to participate in formal schooling or attend university because of his individualist and anarchist beliefs. Since 2008 in both his own poetry and his literary criticism he promotes artistic production in which indeterminacy of meaning as well as syntactical and structural innovation, what he calls organic antimetathesis, is paramount’.[6]
His thesis on poetry and poetics is composed of quite contradictory aspects such as
‘[p]oetry is a privilege. Language hosts the poet. The poet’s task is apotheosis. The defloration, that is, of every evidential proof. The reason being that poetic speech is always situated, by little or by far, ahead of its most recent interpretation’.[7]
His statement concerning his idea on poetry and poetics, in his own words: ‘«organic antimetathesis»; is based on the scaling indeterminacy of meaning, of syntactic comparisons and structural contradistinction. He is deeply connected with the jazz/avant-garde tradition and has produced important poetical works based on jazz improvisation.[8] He has travelled extensively to India, Europe and North Africa.[9] Since 2011 he lives in Paris, France.
Ο Γιάννης Λειβαδάς (Yannis Livadas) (1969) είναι Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου στην Καλαμάτα. Συνάμα είναι εξειδικευμένος μελετητής και μεταφραστής της αμερικανικής μοντέρνας και μεταμοντέρνας λογοτεχνίας, καθώς και του χάικου. Εκ παραλλήλου ασχολείται συστηματικά με τη δοκιμιογραφία, καθώς επίσης αρθρογραφεί ως ανεξάρτητος συνεργάτης λογοτεχνικών περιοδικών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Από το 2009 έως το 2011 διατηρούσε λογοτεχνική στήλη στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”. Το 1993 επινόησε το «σύμμεικτο σονέτο» (fusion sonnet) το οποίο εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή με τον τίτλο «Αγαπητέ Μπλεζ», στην συλλογή ανομοιογενών ποιημάτων «Οι Κρεμαστοί Στίχοι Της Βαβυλώνας» (Μελάνι 2007). Σημαντικό μέρος της ποιητικής του έχει τις ρίζες της στην παράδοση της τζαζ πρωτοπορίας και έχει συνθέσει αρκετά ποιήματα βασισμένα στον τζαζ αυτοσχεδιασμό. To 2008, τόσο στην ποίηση όσο και στα δοκίμιά του, εισήγαγε την ιδέα της “οργανικής αντιμετάθεσης”, (την περιεχομενική αντιστροφή των οργανικών αντιθέτων). Η “οργανική αντιμετάθεση” επανιεραρχεί την αισθητική και περιεχομενική δυνατότητα της ποίησης, κατά συνέπεια, η ποίηση δημιουργείται από την κλιμακούμενη απροσδιοριστία των εννοιών, και την συντακτική παραβολή. Σύμφωνα με την τοποθέτηση του ιδίου “η ποίηση είναι η μέγιστη διαφορά μέσα στο ίδιο πράγμα”. Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν εκδοθεί και δημοσιευθεί σε ανθολογίες και ποιητικές επιθεωρήσεις, ανά τον κόσμο, σε έντεκα γλώσσες. Ζει στο Παρίσι.