Υπάρχει πραγματικότητα πέρα από τον ψηφιακό κόσμο; Υπάρχει ο ψηφιακός κόσμος έξω και πέρα από εμάς; Μας χρειάζονται οι μηχανές μας ή ζουν, αναπτύσσονται και αναπαράγονται έξω και πέρα από εμάς;

Ποια είναι η αλυσιδωτή αντίδραση που πυροδοτείται από κάθε ενέργειά μας στο διαδίκτυο και ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης στον ψηφιακό κόσμο; Η εικονική έκθεση Creatures in a Series of Tubes, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, θα επιχειρήσει να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά με μια σειρά καλλιτεχνικών έργων που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πλατφόρμας για την τέχνη των νέων μέσων (European Media Art Platform / EMAP). Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη από τις 26 Νοεμβρίου έως τις 20 Δεκεμβρίου μέσα από την πλατφόρμα Mozilla Hubs και προσβάσιμη από το www.onassis.org.

Τα οικοσυστήματα βρίθουν ανθρώπινης δραστηριότητας, ανεξάρτητα από το αν εμείς οι άνθρωποι παραμένουμε παθητικοί παρατηρητές πίσω από οθόνες, πίσω από την εξαντλητική, καλωδιωμένη ρουτίνα των δραστηριοτήτων μας εν μέσω καραντίνας. Όμως, είμαστε πραγματικά παρόντες, καθώς δημιουργούμε τα εικονικά μας κοινά μέσα σε ένα διαρκώς διαδικτυακό περιβάλλον; Παραμένουμε οι ίδιοι μέσα από αυτή τη διαδικασία συλλογικής απομόνωσης ή μεταμορφωνόμαστε σε κάτι άλλο; Μέσα από την εικονική έκθεση “Creatures in a Series of Tubes”, αναζητούμε τα όρια της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, όπως αναδιαμορφώνεται από τις ψηφιακές μεγα-πλατφόρμες: Είμαστε το ίδιο όταν βλέπουμε κάτι με τα φυσικά μας μάτια κι όταν το καταναλώνουμε ως μέρος ενός συλλογικού αλγορίθμου; Και τι συμβαίνει όταν «απουσιάζουμε» από τον φυσικό κόσμο ενώ βρισκόμαστε πάντα σε αυτόν;

Κατά την υποτιθέμενη φυσική απουσία μας, το φυσικό περιβάλλον δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει, καθώς οι ροές ενέργειας και αποβλήτων, που έχουμε εδραιώσει, συνεχίζουν να υποστηρίζουν απρόσκοπτα τις αυξανόμενες ανάγκες μας. Κάθε ενέργειά μας στο διαδίκτυο δημιουργεί μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων, με απτές επιπτώσεις σε υβριδικά οικοσυστήματα ανθρώπων και αλγορίθμων, σε άμεση σύνδεση με τη βιολογία και την οικονομία. Η επιρροή του ανθρώπου στον πλανήτη έχει ονομαστεί «Ανθρωπόκαινος» εξαιτίας του αποτυπώματός μας, αλλά μήπως βρισκόμαστε ήδη πέρα από αυτήν την περίοδο;

Νέοι καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη –από την Ισπανία έως την Κροατία, από το Ηνωμένο Βασίλειο έως τη Σερβία και από τη Γαλλία έως την Αυστρία– καταπιάνονται με αυτό το ερώτημα. Μέσα από τις αφηγήσεις τους, γίνονται φανερές οι σύνθετες αυτές δομές και δοκιμάζεται ο τρόπος με τον οποίο τις αντιλαμβανόμαστε. Η επιλογή έργων από τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες της «Ευρωπαϊκής πλατφόρμας για την τέχνη των νέων μέσων» (European Media Art Platform / EMAP) είναι καρπός έρευνας για τη σύνδεσή μας με τα άλλα είδη, την επιρροή μας σε απόμακρα οικοσυστήματα και την ανάδυση μοναδικά σύνθετων οικοσυστημάτων ανθρώπων και αλγορίθμων.

Το πιο σημαντικό είναι πως μας επιτρέπουν να ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο, να συνδεθούμε με την ύπαρξή μας σε ένα μέλλον που είναι πια παρόν.