***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ
Ένα υπαρξιακό δράμα τόσο πνιγηρό, υπόγειο και απέραντο, όσο και η πατριαρχία.
Μετά από δώδεκα χρόνια απουσίας, η βραβευμένη με Όσκαρ Τζέιν Κάμπιον (Μαθήματα Πιάνου, Το Πορτραίτο μιας Κυρίας) επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, και με το μυθιστόρημα του Τόμας Σάβατζ, μας μεταφέρει στην Μοντάνα της δεκαετίας του `20. Η Εξουσία του Σκύλου, μέχρι τώρα έχει αποσπάσει τρεις Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, και Β` Ανδρικού Ρόλου), αμέτρητα άλλα βραβεία σε φεστιβάλ και αναμετράται με δώδεκα (!) υποψηφιότητες στα επερχόμενα Όσκαρ. Παρ`όλα αυτά, και ενώ καταπιάνεται εκ νέου με ένα αγαπημένο της θέμα –την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα- η Κάμπιον, αυτή την φορά, καταφέρνει να κάνει μια ταινία τόσο πολυεπίπεδη, που τελικά παραμένει αινιγματική και αμήχανη για όλους, ακόμα και για τους ήρωές της. Και θα εξηγηθώ:
Η υπόθεση του έργου πλέκεται γύρω από τους τέσσερις κεντρικούς χαρακτήρες του: τα αδέρφια Μπέρμπανκ, Τζώρτζ (Τζέσι Πλίμονς) και Φιλ (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς) που ζουν σε μια πλούσια, απομονωμένη φάρμα, και την Ρόουζ Γκόρντον (Κίρστεν Ντανστ) με τον γιο της Πήτερ (Κόντι Σμιτ ΜακΦι), που είναι πρώην ηθοποιός του κινηματογράφου και τώρα έχει το εστιατόριο της πόλης. Τζωρτζ και Φιλ είναι δυο αδέρφια που μοιάζουν όσο η μέρα με την νύχτα, ο Φιλ σκληρός, τραχύς, macho, είναι ο άντρας της Άγριας Δύσης που θεωρεί ντροπή το να κάνεις μπάνιο και εξαπολύει ομοφοβικά και προσβλητικά σχόλια προς σχεδόν όλους γύρω του, τον αδερφό του, που αποκαλεί «χοντρούλη», τον Πήτερ που είναι μια ευαίσθητη, καλλιτεχνική φιγούρα αλλά και όποιον δεν είναι τόσο «άντρας» όσο εκείνος. Ο Τζωρτζ, πιο εκλεπτυσμένος, ήσυχος, καλοντυμένος, παντρεύεται την Ρόουζ, η οποία και γίνεται το μοναδικό θηλυκό στοιχείο της φάρμας, που μοιάζει να στέκει αγέρωχα στην απεραντοσύνη, αλλά στην πραγματικότητα αποδεικνύεται μια πνιγηρή φυλακή γεμάτη από την τοξική αρρενωπότητα του Φιλ και την μοναξιά στην οποία έχει σύντομα εγκαταλειφθεί από τον Τζωρτζ. Κι ενώ η ταινία μοιάζει να είναι ένα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε ήρωες αναγκασμένους να υποταχθούν στις κοινωνικές προσταγές, οι ισορροπίες αρχίζουν να περιπλέκονται με την άφιξη του Πήτερ που μοιάζει σταδιακά να αναπτύσσει ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τον Φιλ.
Η Κάμπιον πάντα έδειχνε αδυναμία στα πάθη. Σε ατίθασους ήρωες, που έσπαγαν ταμπού και στερεότυπα, πάντα μιλούσε για τον καθωσπρεπισμό της κοινωνίας και για πρωταγωνιστές που τολμούσαν να πάνε κόντρα σε αυτόν. Εδώ, μοιάζει να κάνει το ακριβώς αντίθετο, έχοντας ακόμη τον ίδιο στόχο. Δεν είναι (μόνο) η γυναίκα καταπιεσμένη στην Εξουσία του Σκύλου. Είναι όλοι οι ήρωες. Είναι ένα alpha male που αυτομαστιγώνεται κάθε μέρα της ζωής του, προσπαθώντας να γίνει αυτό που του είπαν και να ξεχάσει τον «άντρα-μεγάλο δαμαστή» που κάποτε συνάντησε και στ`αλήθεια ονειρεύεται. Είναι μια γυναίκα που αρχίζει να πίνει όταν παντρεύεται –και λύνει τα προβλήματά της ή δημιουργεί καινούρια; Είναι ένας άντρας που κάνει αυτό που πρέπει αλλά δεν βρίσκει την ευτυχία. Και είναι και ένα παιδί ευαίσθητο, που μοιάζει να μην έχει καμία θέση σ`εκείνο τον κόσμο. Είναι όλοι άνθρωποι αποκομμένοι από την κοινωνία που αλλάζει, και που σε κάθε τους ανάσα (όπως και κάθε πλάνο της ταινίας) κρύβεται μια έκρηξη που μοιάζει να παραμονεύει παντού και πάντα. Μόνο που η έκρηξη, ο σκοπός των ηρώων, το λύσιμο των σχέσεων και η πολυπόθητη κορύφωση της έντασης δεν έρχεται ποτέ. Όλα μένουν στο στάδιο του υπαινιγμού και το μόνο που έρχεται στ`αλήθεια, είναι ένα αιφνίδιο τέλος που αφήνει τον θεατή με μια τεράστια αμηχανία για το αν κατάλαβε σωστά αυτά που (δεν) είδε. Η Κάμπιον παίρνει τους άντρες παλαιάς κοπής, τους «παντελονάτους» των γουέστερν και τους αποδομεί σχεδόν γελώντας μαζί τους με το πόσο ξεπερασμένοι είναι σήμερα, σε ένα υπαρξιακό δράμα τόσο πνιγηρό, υπόγειο και απέραντο, όσο και η πατριαρχία. Και αυτό είναι το μεγάλο της κατόρθωμα. Ξεκάθαρα. Αλλά όσο κι αν είναι αυτονόητος ο τρόπος που κάποια πράγματα μέχρι τώρα αποσιωπούνταν, ωστόσο δεν αρκεί για να αποσαφηνιστούν οι στόχοι των ηρώων και κάπως έτσι ο θεατής αδυνατεί να καταλάβει ποιοι πραγματικά είναι αυτοί οι άνθρωποι, αν τους συμπαθεί, αν ταυτίζεται, αν νιώθει κάτι… Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι τους ξέρουμε. Και υποθέτοντας, η ταινία τελειώνει.
Εις άλλα, οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές (και οι τέσσερις ηθοποιοί υποψήφιοι για Όσκαρ!) με κορυφαία αυτή του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, που αν και γνωρίζουμε ότι είναι συγκλονιστικός, ο Φιλ του, νομίζω θα αποτελέσει έναν από τους μεγαλύτερους ρόλους της καριέρας του!
The power of the dog
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Τζέιν Κάμπιον
Πρωταγωνιστούν: Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Κίρστεν Ντανστ, Τζέσι Πλίμονς, Κόντι Σμιτ-ΜακΦι
Διαθέσιμο στο Netflix.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
