***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ο Justin Chon κάνει μια ταινία δυναμίτη, που χωρίς περιτυλίγματα και γεμάτη από κινηματογραφική ποίηση και σθένος, μας αφήνει να αναρωτιόμαστε «Πότε κάναμε τον κόσμο τόσο λάθος;»
Με αφορμή τη 21η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού, θυμηθήκαμε την ταινία «Μπλε Βάλτος» που εκτός από μια από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων ετών, ήταν ένα έργο που με περίσσιο κινηματογραφικό σθένος ανέδειξε ένα από τα φλέγοντα νομικά θέματα της σύγχρονης αμερικάνικης κοινωνίας: την άμεση απέλαση που απειλεί με ολικό ξεριζωμό αμέτρητους ανθρώπους ασιατικής καταγωγής που υιοθετήθηκαν πριν από το Child`s Citizenship Act του 2000 και ενώ έχουν ζήσει πιθανότατα ολόκληρη την ζωή τους στην Αμερική, δεν θεωρούνται πολίτες της.
Με ένα σαφές αντιρατσιστικό μήνυμα, «τόπος μας είναι οι άνθρωποί μας», ο Μπλε Βάλτος, αφηγείται την ιστορία του Αντόνιο (Justin Chon), ενός Κορεάτη που από τα τρία χρόνια του, υιοθετήθηκε και έζησε στη Λουϊζιάνα. Τρυφερός σύζυγος και αφοσιωμένος οικογενειάρχης, ερωτευμένος με την έγκυο γυναίκα του Κάθι (Alicia Vikander), και αγαπημένος της θετής του κόρης, Τζέσι, δουλεύει ως tattoo artist προσπαθώντας να αφήσει πίσω του μια παλαιότερη καταδίκη και τίμια, με όνειρα οριοθετημένα σε πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένα, να χτίσει μια ζωή. Με την παρανομία να αποτελεί σχεδόν μονόδρομο για να παλέψει μια μάχη που φαίνεται χαμένη από χέρι, όταν άξαφνα και άδικα απειλείται με απέλαση, ο Αντόνιο, βρίσκεται αντιμέτωπος με το παρελθόν και τις ρίζες του.
Με μια ταινία που ξεχειλίζει κινηματογραφική ποίηση, και μια ισχυρή υποψηφιότητα για το βραβείο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών, ο κορεατικής καταγωγής σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής της ταινίας Justin Chon, χρησιμοποιώντας τις ιστορίες που αδιαμφισβήτητα έχει δει και ακούσει γύρω του, φτιάχνει με απλότητα, αλλά και σκληρό ρεαλισμό, το πορτραίτο μιας ολόκληρης (και καθόλου τυχαία ετερόκλητης) οικογένειας που βρίσκεται ξαφνικά σε κατάρρευση όταν ο Αντόνιο βρίσκεται αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο της απέλασης. Η κλιμακούμενη ένταση που ξεκινά από την απλή κοινωνική πίεση της επαγγελματικής αποκατάστασης ενός περιθωριοποιημένου ανθρώπου που αγωνιά για το πώς θα ζήσει την οικογένειά του, σε συνδυασμό με την περιρρέουσα ξενοφοβική (και εχθρική) ατμόσφαιρα της Τραμπικής Λουϊζιάνα, σταδιακά δίνουν την θέση τους στον προσωποποιημένο Γολγοθά ενός ανθρώπου που άδικα στοχοποιήθηκε από τον (αστυνομικό) πρώην σύντροφο της Κάθι και πατέρα της Τζέσι, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει τώρα να χάσει τα πάντα, σπίτι, ζωή, οικογένεια, και να απελαθεί σε μια χώρα στην άλλη άκρη του κόσμου, της οποίας την γλώσσα δεν μιλάει καν, συνθέτοντας μια ταινία δυναμίτη, που καταφέρνει να αποτυπώσει την κατάσταση, να βάλει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο, χωρίς ποτέ να «κουνήσει το δάχτυλο» ή να καταφύγει σε ευκολίες εκτός ίσως από κάποιον αναπόφευκτο μελοδραματισμό στα σημεία. Ο τρόπος που αποδίδει ο Chon την αγωνία, την αβεβαιότητα, την αδικία και το τραύμα που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, και φυσικά οι γύρω τους, είναι τόσο αφοπλιστικά αληθινός, που είναι αδύνατον να σε αφήσει ασυγκίνητο. Γεμάτος ανθρωπιά και τρυφερότητα, μαζί με παράπονο, φόβο και αγωνία, με ερμηνείες εσωτερικές, αλλά τόσο βαθύτατα έντονες και φορτισμένες, κορυφώνει την δράση του σε ένα φινάλε που αβίαστα μας αφήνει σε κομμάτια, να αναρωτιόμαστε «Πότε κάναμε τον κόσμο τόσο λάθος;»
Καθηλωτικές ερμηνείες, ο Chon και η Vikander είναι τόσο βαθιά ανθρώπινοι, ενώ κατ` αντιστοιχία, ο Emory Cohen στον ρόλο του Ντένυ, του «λευκά προνομιούχου» μάτσο αστυνομικού, αποπνέει σχεδόν με κάθε ίνα του αυτό το πνίξιμο γύρω από τον λαιμό του Αντόνιο, ενώ η μικρή Sydney Kowalske, η Τζέσι, είναι ένα πλάσμα που απλά σε κερδίζει και το βλέμμα της, γεμάτο από την παιδική της αφέλεια, το παράπονο και την απορία, σου ραγίζει την καρδιά. Εν ολίγοις, ο Μπλε Βάλτος, ήταν από τις ταινίες που δεν ακούστηκαν, δεν διαφημίστηκαν πολύ, ίσως γιατί δεν χρειάστηκε. Γιατί είναι ένα σινεμά χωρίς περιτυλίγματα, μόνο με ουσία. Και από το πρώτο δευτερόλεπτο της ταινίας δεν μπορείς να γυρίσεις το βλέμμα σου αλλού. Αυτό είναι το σινεμά που θέλουμε να έχουμε.
Blue Bayou
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Justin Chon
Πρωταγωνιστούν: Justin Chon, Alicia Vikander, Mark O`Brien, κα.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
