***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ολγα Δημητρακοπούλου
Η Όλγα πέθανε φέτος το καλοκαίρι. Κανείς δεν έκλαψε για εκείνη περισσότερο από όσο επιτρέπει η ζωή. Με την απώλειά της, με την απώλεια κάθε κοριτσιού εκεί έξω που θέλει να ζήσει, «στενεύουν τα περάσματα»
Στις 14 Ιανουαρίου του 2022 η 41 ετών τότε Όλγα πέφτει θύμα βάναυσου ξυλοδαρμού. Θύτης ο τότε σύντροφός της, ένας καθηγητής πολεμικών τεχνών με βεβαρυμένο παρελθόν και εκκρεμείς καταδίκες για υποθέσεις άσκησης βίας. Η αιτία δεν έχει τόση σημασία, όσο το αποτέλεσμα εκείνου του τραγικού συμβάντος. Η Όλγα θα υποστεί σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Θα νοσηλευτεί και θα προσπαθήσει να ξαναβρεί τον εαυτό της σε κέντρο αποκατάστασης. Όμως για την Όλγα της Αργυρούπολης, η παρτίδα έχει κριθεί δίχως εκείνη. Τον Αύγουστο της χρονιάς που ξεμακραίνει η Όλγα καταλήγει, δίχως να έχει ξεπεράσει τα όσα φριχτά έζησε και της άφησαν τόσα σημάδια, βαθιά και ανίκητα. Η είδηση περνά στα ψιλά του βραδινού δελτίου. Βλέπετε την Όλγα ακολουθούν ήδη και άλλα, πολλά κορίτσια, αμέτρητα εκεί έξω, θύματα της βίας που τις νύχτες βρίσκει καταφύγιο μες στα ευτυχισμένα, αστικά μας διαμερισματάκια.
Η Όλγα δεν μένει πια εδώ. Εκείνο το πρωί ήταν το τελευταίο ξέγνοιαστο της ζωής της. Τίποτε δεν θα είναι ξανά το ίδιο για αυτήν και την οικογένειά της. Ο θύτης καταδικάζεται σε δέκα χρόνια φυλάκιση και η δικαιοσύνη απονέμεται. Και όμως κάτι μένει ακόμη, κάτι που δεν θα μπορέσουμε να προσφέρουμε στην Όλγα. Και αυτό είναι τα χρόνια που στερήθηκε, οι ελπίδες που διαψευστήκανε, η πόρτα της ζωής που σφραγίστηκε για πάντα και όχι με τη δική της υπαιτιότητα. Η Όλγα περνά στην άλλη πλευρά με το ύφος της το απλανές, η Όλγα μας ρωτάει γιατί στις φωτογραφίες των ειδησεογραφικών πρακτορείων, η Όλγα με τα νύχια της βαμμένα κόκκινα και τη ζωή της ακατόρθωτη πια. Η Όλγα που φεύγει, χτυπημένη από τούτη την άγρια εποχή. Θα την ακολουθήσουν και άλλες, πολλές, με τη σκοτεινή τους τύχη να γράφει μία προς μία τις ύστατες σκηνές της πικρής ζωής τους. Η Όλγα που πεθαίνει δυο φορές κάθε που την ξεχνάμε. Η Όλγα κλεισμένη στο δωμάτιό της, κλεισμένη στον εαυτό της, με ένα χαμένο νου, σμπαραλιασμένο και αδειανό. Δεν ξέρει πως ακόμη εκεί έξω ο χρόνος μετριέται με εποχές, δεν ξέρει τι συνέβη εκείνο τον Γενάρη, δεν ξέρει και όλο θυμάται έναν παλιό εαυτό της που θρυμματίστηκε δίχως λόγο, δίχως λόγο. Η Όλγα στο κέντρο αποκατάστασης, μια αδύνατη περίπτωση, έπειτα στην θέση της στο κοιμητήριο. Η Όλγα, ένα ακόμη νεκρό πορτραίτο της τρυφερής μας τηλεόρασης που έχασε τη μάχη. Θέλησε μια ζωή γεμάτη τρυφερότητα και έρωτα, μα έμελλε να το πληρώσει ακριβά. Στα χέρια κάποιων η ζωή φαντάζει μια άπειρη έκταση μοχθηρότητας. Η Όλγα, άτυχη, αιμόφυρτη, με διαλυμένο το πρόσωπο στα επείγοντα κάποιου νοσοκομείου. Τις νύχτες, όταν επιστρέφει, ουρλιάζει αδιάκοπα προσοχή στις χιλιάδες των κοριτσιών που ερωτεύονται και αγαπιούνται, στις στέρεες ιδέες που μυρίζουν κλεισούρα και έχουν εντός τους πεθάνει, σαν τις κουλτούρες που σαρώνει η εφήμερη μόδα. Η μορφή της που λιώνει αργά κάτω από το βάρος του χρόνου, η μορφή της κέρινη, ένα παγωμένο δάκρυ μες στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Δεν θυμάται πολλά πράγματα, και τώρα η εποχή μας την κοιτάζει με μια πικρή τρυφερότητα, ένα είδος χρυσόψαρου έξω από τη γυάλα του, σινιάλο από έναν μακρινό κιόλας καιρό. Η Όλγα, ένα αγκάθι στο πόδι της ζωής μας, μια σκλήθρα που τρυπώνει μες στην καρδιά μας και την πονάει και που χρειάζεται -δεν παίρνει καμία αναβολή, να ξέρετε – μια ιστορία, κάτι για να βγάλει τούτη τη μακριά νύχτα.
Τώρα, όποτε διαβάζω εκείνη την είδηση, θυμάμαι με όλη μου την καρδιά την Όλγα. Δεν μένει πια εδώ, τώρα έχει φύγει όπως πεθαίνουν όλα όσα είναι να πεθάνουν, σαν τα υαλικά και σαν την Αντιγόνη και όπως τόσες άλλες. Τώρα πια η Όλγα δεν θα χτυπήσει ποτέ το κουμπί πανικού, έχει συμφωνήσει αιώνια εκεχειρία με τον παλιό της εαυτό. Ότι συνέβη συνέβη θα πουν οι φίλοι και οι συγγενείς. Μα για τα πρόσωπα του 2023 μορφές όπως η Όλγα, που γίνηκε το πιο σκοτεινό από τα άστρα της εποχής μας, η Όλγα κερδίζει μια θέση. Ένα σύμβολο για εκείνες που θα ‘ρθουν και θα αγαπήσουν τον λάθος άνθρωπο, μια ιστορία πικρή σαν όλες τις άλλες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
