***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Μαριάννα Βαρδινογιάννη
1937 – 2023
Ήταν αρχές του Ιούλη του 2023 όταν το νέο ακούστηκε στις ειδήσεις του ραδιοφώνου. Και τότε η Ελλάς της τρίτης χιλιετίας σύσσωμη στάθηκε να μάθει για το πρόσωπο που περνούσε την Αχερουσία. Μια σπουδαία Ελληνίδα, την Μαριάννα Βαρδινογιάννη, που τιμήθηκε όσο λίγες στην ζωή της. Ο σύζυγός της Βαρδής Βαρδινογιάννης εξελίσσεται σε έναν αποφασιστικό παράγοντα για τη μεταπολιτευτική, βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας. Όμως η Μαριάννα Βαρδινογιάννη δεν υπήρξε ποτέ η σύζυγος, τα ενδιαφέροντα εκείνου δεν αποτέλεσαν επίκεντρο των δικών της έργων και των δικών της λόγων, τίποτε δεν επισκίασαν. Επειδή η σπουδαία αυτή Ελληνίδα, με τις ατέλειωτες βραβεύσεις και την διεθνή προβολή, έθεσε κάποτε στόχο της να αφήσει ένα έργο σε εκείνους που θα ακολουθήσουν. Ένα έργο πνοής, μια πράξη απόλυτης προσφοράς σε όλους μας ξεχωριστά. Στα παιδιά μας που παλεύουν με χίλιους δαίμονες μα κάποιες φορές γυρεύουν μια άλλη τρυφερότητα.
Στην Ελλάδα του διαλυμένου ΕΣΥ που όλοι ευαγγελίζονται πως τάχα οι νομοθετικές τους ρυθμίσεις θα το φτιάξουν, λες και σε τούτο το εθνικό σύστημα υγείας τη σημασία δεν κατέχουν οι άνθρωποι, το επίπεδο της αφοσίωσης τους, η συνείδησή τους που αναδεικνύει το λειτούργημα στις διαστάσεις μιας ηρωικής πράξης, στην Ελλάδα που κανείς πεθαίνει πάνω σε σπασμένα κρεβάτια, στην Ελλάδα των προγραμματισμένων ραντεβού και των ανύπαρκτων δομών που διαφωτίζεται μα δεν έχει ίχνος αξιοπρέπειας όσο και αν το φωνάζει πως απ’όλους και απ’όλα τη διεκδικεί, το Ογκολογικό Νοσοκομείο που μας κληροδοτεί η Μαριάννα Βαρδινογιάννη συνιστά μια αντίστιξη στο γενικότερο πένθος, στην ένδεια μας την εθνική. Μια πράξη απέραντης καλοσύνης, μια πράξη στο όνομα του λαού που παλεύει για εκείνο το πολύτιμο. Ένα νοσοκομείο για παιδιά που δίνουν έναν άνισο αγώνα και βγαίνουν νικητές για να μας παραδειγματίσουν, να μας αφοπλίσουν με το χαμόγελό τους που αποτελεί την απόλυτη κατάφαση απέναντι στην αβεβαιότητα της ζωής μας.
Το 2010 η σπουδαία γυναίκα, μητέρα και πρέσβειρα ενός άλλους ανθρωπιστικού πολιτισμού, θα εγκαινιάσει το νοσοκομείο Ελπίδα. Και με την χειρονομία της, θα μοιράσει κάμποση από αυτή στα παιδιά που προσβάλλονται από τον καρκίνο. Τα παιδιά που συμμερίζονται πόσα χρειάζεται για να φθάσεις ως την άκρη του διαδρόμου που βγάζει ίσια στο φως. Τα παιδιά που αν τα κοιτάξεις μες στις πτέρυγες να μορφάζουν από τον πόνο θα μπορέσεις να αισθανθείς επιτέλους ως ελάχιστο αυτό που σε βασανίζει και κάνει κάπως ασήκωτο το σαββατόβραδο σου, τάχα πάντοτε, τάχα. Πρόσφατα, λίγες μέρες μετά την αποδημία της Μαριάννας Βαρδινογιάννη και σε μια εκπομπή από αυτές που φυλλομετρούσαν τα έργα και τις ημέρες της, μιλούσαν κάποια παιδιά, ενήλικες πια που είχαν νικήσει το άγριο θηρίο και εξηγούσαν όλους εκείνους τους λόγους που αναδεικνύουν την Ελπίδα σε ένα έργο σταθμό για τη δημόσια υγεία και μια ιστορία θαυμασμού για όσα μπορεί να κατορθώσει η εμπνευσμένη, ιδιωτική πρωτοβουλία.
Η παρουσία της σε κάθε σημαντική εκδήλωση, η άφιξη σημαντικών προσωπικοτήτων που πείστηκαν για τους σκοπούς κάθε δράσης της, η συμμετοχή της σε εκείνο που λέγεται κοινά, η ένταση με την οποία πρεσβεύει τις ανθρωπιστικές αξίες πίσω από τις κλειστές πόρτες και τα θορυβώδη πάρτι μιας περιφραγμένης τάξης ολίγων, την καθιστά αγαπητή στο ευρύ κοινό. Στο πρόσωπό της αναγνωρίζουν εκείνη που έβαλε σκοπό της να σώσει τα παιδιά μας και αυτό δεν θα ‘ναι ποτέ λίγο.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
