***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο, Πασχαλία Τραυλού, Εκδόσεις Διόπτρα
Γνωστή για την ποιοτική σύγχρονη λογοτεχνία την οποία υπηρετεί τα τελευταία δέκα εννέα χρόνια η συγγραφέας Πασχαλία Τραυλού είναι παράλληλα μια από τις πλέον αγαπημένες συγγραφείς και έχει κατακτήσει το αναγνωστική κοινό ήδη από το πρώτο της βιβλίο, το « Με μπαλαντέρ την μοναξιά» το 2002. Το «Ήθελα μόνο ένα αντίο» που εκδόθηκε τον Μάιο του 2003 ήταν το βιβλίο που την καταξίωσε στον εκδοτικό και συγγραφικό χώρο και της χάρισε τεράστια επιτυχία. Σήμερα μετράει στο ενεργητικό της 16 βιβλία. Βιβλία κοινωνικά, μεταφυσικά, ιστορικά ή βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα. Μυθιστοριογραφίες καλοδουλεμένες και γραμμένες με τη στόφα του κλασικού συγγραφέα. Γραμμένα μετά από εμφανή ενδελεχή ιστορική, πολιτική και πολιτιστική έρευνα, στα οποία, κάθε φορά καταβυθίζεται στον ψυχισμό των ηρώων της δημιουργώντας άριστα ψυχογραφήματα. Παράλληλα προσέχει πάντα να τοποθετεί την ιστορία της σε έναν ιδιαίτερο τόπο και στον κατάλληλο χρόνο εμβαθύνοντας στην Ιστορία του με διακριτική αλλά διακριτή και ενδελεχή έρευνα. Αυτό όμως που την κάνει να ξεχωρίζει είναι η μεστή, ποιοτική της γραφή. Η άριση γνώση και χρήση της γλώσσας είναι άλλωστε, κατά γενική ομολογία, το χάρισμα της γραφής της Πασχαλίας Τραυλού.
Από τις Εκδόσεις Διόπτρα, εκδόθηκε τον Μάιο του 2017 το βιβλίο της «Φιλί στα μάτια», τον Οκτώβρη του ίδιου έτους το «Άγαλμα στη Σοφίτα», ενώ τον Μάρτη του 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο από την τριλογία της «Ελεγεία της στάχτης» με τίτλο «Θεοί από στάχτη». Το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Άνθρωποι από στάχτη» κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα και η σειρά ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2019 με το τρίτο βιβλίο της σειράς «Άγγελοι από στάχτη». Τον επόμενο χρόνο, κυκλοφόρησε το έργο της «Η γιατρίνα» στο οποίο έχουμε την καταγραφή ενός πραγματικού γεγονότος συνδυασμένο με τη μυθοπλασία σε έναν τέλειο συνδυασμό. Απρίλιος 2021 κυκλοφορεί και πάλι από τις Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, το νέο της έργο με τον συμβολικό τίτλο:«Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο».
«…Ούλοι είμαστε φυλακισμένοι κι ας μην το ξέρουμε. Μα ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που διαλέγουν το κελί τους. Που το στολίζουν και το φτιάνουν κατά πως λαχταράει η καρδιά τους. Όχι εκείνοι που αναγκάζονται να ζουν σε φυλακές που τους έφτιασαν άλλοι. Κι εγώ τη φυλακή μου τη διάλεξα…».
Κεντρική ηρωίδα της ένα φαινομενικά αδύναμο κορίτσι. Η Ζαχαρώ από το Βέρμιο. Προσπαθεί να μεγαλώσει σε μια εποχή που την καθορίζουν συγκεκριμένα ήθη, προκαταλήψεις και καταστάσεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές έμφυλων διακρίσεων. Το ταξίδι της ζωής της από την αθωότητα στην επίγνωση, από την κοινωνία στην οποία υπερτερούν τα πατριαρχικά στερεότυπα και προσδιορίζουν την πορεία των γυναικών στην κοινωνία έως τη νέα της ζωή θα είναι ένα ταξίδι βασανιστικό και καταλυτικό για την πορεία της. Η Ζαχαρώ θα γίνει μια ταλαιπωρημένη γυναίκα που βιώνει την ενδοοικογενειακή βία, όπως και η μητέρα της, που ζει δύσκολες καταστάσεις με ένα αρνητικό αντρικό και πατρικό πρότυπο έως την στιγμή που παίρνει στα χέρια της τα ηνία της ζωής της. Μιας ζωής που τη χαρακτήρισε αρνητικά ως κορίτσι ελαφρών ηθών, με τη ρετσινιά κολλημένη πάνω της από τα εφηβικά της χρόνια να επιβεβαιώνεται όσο η Ζαχαρώ μεγαλώνει. Στα ύστερα χρόνια της η Ζαχαρώ είναι μια αθυρόστομη πόρνη, κουρασμένη από τα ανθρώπινα, δεν πιστεύει στον Θεό, δεν πιστεύει στη μοίρα. Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση που μιλά απευθείας στην καρδιά του αναγνώστη, η ηρωίδα εξομολογείται την ζωή της, το πώς επιβιώνει σε σκληρές συνθήκες και πως οδηγήθηκε στη στράτα που δεν ανήκει στα «σωστά» στερεότυπα της κοινωνίας.
«… Ανταριαζόμουνα όταν άκουγα αυτήν την κουβέντα. Ο Θεός, η μοίρα… Κουραφέξαλα. Μονάχοι μας κανονίζουμε τις ζωές μας. Μονάχοι μας διαλέγουμε που θα σκύψουμε το κεφάλι, πότε θα πέσουμε στα γόνατα και που θα κάμουμε τους νταήδες. Κι εγώ, ως φαίνεται, είχα κάμει λάθος διαλογή…»
Ένα βαθιά κοινωνικό έργο σε συγκριμένο ιστορικό πλαίσιο που εκτείνεται από το 1933 έως το 2020, μέσα από το οποίο εκτός από την βία στην απροστάτευτη οικογένεια και την κοινωνία που κωφεύει, τον στιγματισμό και την πορνεία, την αδυναμία μιας μάνας να πάρει τα παιδιά της και να φύγει, φαίνεται η δύναμη της φωνής. Αυτής της φωνής που πρέπει να ακουστεί δυνατά σπάζοντας την σιωπή των γυναικών που αναγκάζονται να ζουν καταστάσεις τραγικές, καταστάσεις που δεν τις αξίζουν και που τις παγιδεύουν σε μια αναξιοπρεπή και δυστυχή ζωή.
Ένα πλούσιο έργο σε πλοκή, με προσεγμένους χαρακτήρες που δημιουργούν ένα αφηγηματικό μωσαϊκό μιας ολόκληρης εποχής. Με μια γλωσσική τόλμη που συχνά ξαφνιάζει τον αναγνώστη η συγγραφέας περιγράφει όλα όσα βλέπει καταβυθιζόμενη στα εσώτερα ψυχολογικά επίπεδα μιας γυναίκας που συμβολίζει την κοινωνική διάσταση μιας ολόκληρης εποχής και φέρνει στην επιφάνεια τις πιο λεπτές αποχρώσεις του ψυχισμού της, τα συναισθήματά της και τις βιωμένες εμπειρίες της με έναν τρόπο άρτιο και ταυτόχρονα ουσιαστικό. Χωρίς περιττολογίες, νοηματικές και αφηγηματικές επαναλήψεις και περιγραφικές φλυαρίες η Τραυλού στρέφει τον αφηγηματικό της φακό και φωτίζει την πορεία μιας γυναίκας από την πλήρη ισοπέδωση στη χειραφέτηση και από τον φόβο στον εναγκαλισμό της προσωπικής της ζωής κόντρα σε κάθε κοινωνική προκατάληψη. Μιας γυναίκας που έχει αποφασίσει ότι θα ζήσει όπως εκείνη επιθυμεί ανεξάρτητα από το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει. Η συγγραφέας με ειλικρίνεια, ρεαλισμό, συχνά ωμό αλλά εξίσου καθηλωτικό, αφουγκράζεται τη φωνή της ηρωίδας της, ενδύεται την προσωπικότητά της και την αφήνει να μιλήσει ελεύθερα, όπως εκείνη νομίζει, ακολουθώντας τα βήματα της ζωής της.
Ένα βιβλίο για την αγάπη, την ανθρωπιά, τη φιλία, τη γυναικεία θέση στις πολύ πρόσφατες κοινωνίες, τον έρωτα που εισχωρεί βαθιά στη μνήμη του αναγνώστη.
«Σαντέ ήταν το πρώτο τσιγάρο μου και λικέρ τριαντάφυλλο το πρώτο πιοτί μου. Και όνομα και φίλους και άντρες και τόπους και μυαλά και γνώμη να άλλαξα και τα παράλλαξα. Τσιγάρο και λικέρ ποτές”, μου ‘πε η Ζαχαρώ, σφίγγοντας το κόκκινο φουστάνι της νιότης της στα γέρικα μπράτσα της και ύστερα άρχισε να μου εξηγεί τι σήμαινε να είσαι το ’33 κορίτσι στο Γκουλέμα Ρέκα, στα ριζά του Βερμίου.
Κι έτσι γνώρισα τους χίλιους εαυτούς της. Τη Ζαχαρώ με τα κόκκινα, που βγήκε αφύλαχτη στη ζωή και την κατασπαράξανε λύκοι και κυνηγοί. Την Τρελοζαχαρώ, που τίναξε στον αέρα τη ζωή της σαν τη στάχτη του Σαντέ της για έναν έρωτα. Τη Ζαχαρώ την κόρη, που πικραινόταν όταν ξέχασε η μητέρα της το όνομά της. Τη Ζαχαρώ τη μάνα, που μύριζε το ζιπουνάκι της κόρης της για να μπορεί να αντέχει την απουσία της. Τη Ζαχαρώ τη δανεική σ’ όποιον άντρα τής έδινε το αντίτιμο του κορμιού της. Τη Ζαχαρώ την τρομαγμένη κάθε φορά που κατέβαινε η πετούγια της κάμαράς της στο μισοσκόταδο.
Τη Ζαχαρώ τη γυναίκα, εντέλει, που έκανε όνειρα αιρετικά για το φύλο της και κατάφερε να γίνει πεταλούδα, έστω και με φτερούγες τσακισμένες, σε έναν κόσμο που οι γυναίκες ήτανε καταδικασμένες να μείνουν για πάντα κάμπιες…
Μια ζωή σκληρή όσο οι προκαταλήψεις… Πικρή σαν το άφιλτρο Σαντέ…
Φλογερή σαν το λικέρ τριαντάφυλλο…»
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
