Το νηπενθές φάρμακο της ποίησης, του Νεκτάριου Πήχα
Στα λόγια του Σέλλεϋ ολοκληρώνεται κατά την άποψή μου η λειτουργία της ποιητικής κάθαρσης· Ο ποιητής, λέει, είναι ένα αηδόνι που το κρυφακούνε, «που κάθεται στο σκοτάδι και τραγουδάει για να απαλύνει τη δική του μοναξιά με γλυκούς ήχους»[1]. Αυτός ο θεραπευτήριος χαρακτήρας της ποίησης είναι το νηπενθές φάρμακο που λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλείδα από […]
