Αλμπέρ Καμύ 7/11/1913 – 4/1/1960 – Μια φωνή

Ένα χρονικό αναπαλαιωμένης, ανθρώπινης πραγματικότητας. Για την ακρίβεια πρόκειται για έναν όρο που απαντά στο μεγάλο επιχείρημα της διαχρονικότητας, της αιωνιότητας της ίδιας. Αυτή η ιδιότητα σηματοδοτεί το έργο του Γάλλου Αλμπέρ Καμύ που γενήθηκε μια μέρα τον Νοέμβρη του απροσμέτρητα μακρινού πια 1913 και συνοψίζει τις μεγάλες του αφηγήσεις, εκείνες που τον κατέταξαν στις σπουδαιότερες φωνές της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Ποδόσφαιρο, γρήγορα αυτοκίνητα και ένα βραβείο Νόμπελ συνθέτουν το φόντο στο έργο ενός διάττοντα αστέρα. Το μοναδικό που δίνεται σε κάποιον τόσο νέο όσο ο Καμύ που διανύει την τέταρτη δεκαετία της ζωής του όταν επιλέγεται από την περιώνυμη Ακαδημία. Λίγο καιρό αργότερα η ζωή του θα τελειώσει με τον παραλογισμό ενός θανατηφόρου, τροχαίου. Ο λάτρης της ταχύτητας Αλμπέρ, ο ποδοσφαιριστής της πανεπιστημιακής Ρασίνγκ θα αφήσει για πάντα κενή μια θέση στην παγκόσμια λογοτεχνία, προλαβαίνοντας να καθορίσει το ύφος μιας άλλης τέχνης, αφοσιωμένης στην ύπαρξη και στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής που έχει κιόλας αναμετρηθεί με δυο παγκόσμιους πολέμους.

Ο Ξένος του παραμένει ο πλησίον μας, εκείνη η φιγούρα που ταξιδεύει κόντρα στο ρεύμα του καιρού του. Ο Ξένος του νιώθει τόση απόγνωση, είναι μια ιδέα γυμνή σε άγρια χρόνια. Μια ανορθόγραφη πινελιά, μια άγνωστη λέξη μες στις ξέφρενες συναλλαγές και τις φαντασιώσεις. Ο Ξένος είναι μια λέξη όλο ελαστικότητα, γεμάτη από την εκφραστική ουσία του καιρού μας. Ο Ξένος δεν έχει ρίζες μέσα του, μια απώλεια για αυτόν δεν σημαίνει κομμένες ρίζες, μονάχα ψαλιδισμένα φτερά. Ο Ξένος, τότε και τώρα Αλμπέρ είναι σπλάχνο μιας αβέβαιης εποχής που αρχίζει πάντα με σουρεαλιστική αμφιβολία για να τελειώσει με μια λυρική κραυγή.

Ένα χρονικό αναπαλαίωσης, αυτό είναι το έργο του Καμύ που στέκει μια σπουδαία προσωπικότητα, ταυτισμένη με την μυθολογία της τέχνης, τότε που όλοι πίστεψαν πως δυο μεγάλοι πόλεμοι αρκούν για να σκοτώσουν οριστικά την ιστορία. 

Μια αναμνηστική πλάκα μες στις πρασιές του κοιμητηρίου της Λουρμαλέν αφηγείται με την επιτομή της αφαίρεσης το γρήγορο πέρασμα του Αλμπέρ Καμύ από τους κόλπους της διανόησης, τις τάξεις αυτού του κόσμου.