***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Φιλοξενούμε σήμερα με χαρά τη συγγραφέα Φανή Πανταζή με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της κοινωνικού μυθιστορήματος με τίτλο «Το κλεμμένο λουλούδι» από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Η ΦΑΝΗ ΠΑΝΤΑΖΗ γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε οικονομικές επιστήμες στη Νομική Σχολή Αθηνών. Εργάστηκε σε γνωστές πολυεθνικές εταιρείες και ασχολήθηκε πέντε χρόνια με τη διαφήμιση ως κειμενογράφος. Σήμερα, κύρια απασχόλησή της είναι η λογοτεχνική μετάφραση και η συγγραφή.
Από το ΤΟ ΘΡΟΪΣΜΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣ που κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Ψυχογιός και μέχρι το «Το κλεμμένο λουλούδι» (2024) για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα με τη συγγραφέα, μεσολαβούν ακόμη τα έργα της Ο ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ, ΟΙ ΚΥΚΝΟΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΙΝΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ, ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΙΧΩΣ ΛΟΓΙΑ, Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΣΤΑΖΕ ΜΕΛΙ, ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ, ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΓΙΑΣΕΜΙΩΝ, ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ. Και τα έντεκα βιβλία της είναι διαθέσιμα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Την ευχαριστούμε θερμά για τη συνομιλία μας.
Βιργινία Αυγερινού, Απρίλιος 2024
Το εντέκατο έργο σας από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ με τίτλο «Το κλεμμένο λουλούδι», μόλις κυκλοφόρησε μετά από μια απουσία σας σχεδόν πέντε ετών από τα εκδοτικά δρώμενα. Ήταν μια περίοδος περισυλλογής και ανασυγκρότησης και τι ήταν αυτό που αποκομίσατε συγγραφικά από την περίοδο αυτή;
Ήταν μία περίοδος πολύ άσχημη γιατί, παρόλο που δεν νόσησα από κόβιντ, η απομόνωση με αποδιοργάνωσε εντελώς ψυχολογικά και κατέληξα να πάθω κατάθλιψη. Το γεγονός ότι, εντελώς ξαφνικά, χρειάστηκε να πάψω να βλέπω όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, συγγενείς ή φίλους και να στερηθώ ακόμα και μια βόλτα για καφέ, με διέλυσε. Όπως ήταν επόμενο, μου ήταν αδύνατον να συνεχίσω το γράψιμο.
Ευτυχώς, όταν η κατάσταση επανήλθε στο φυσιολογικό, ξαναβρήκα κι εγώ τον εαυτό μου κι έτσι έχετε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο που γράφτηκε με πολύ όρεξη και χαρά.
Συγγραφέας και μεταφράστρια. Είναι εύκολο να συνδυαστούν αυτές οι δύο ιδιότητες. Μπορείτε να ασχολείστε ταυτόχρονα και με τις δύο ή μήπως την περίοδο που γράφετε δεν μεταφράζετε και το αντίστροφο;
Κατ’ αρχήν, πρέπει να εξηγήσω ότι, από τότε που άρχισα να γράφω, εγκατέλειψα τη μετάφραση. Το γνωμικό που λέει ότι δεν χωράνε δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη ισχύει απόλυτα. Είναι δύο δραστηριότητες που απαιτούν απόλυτη αφοσίωση και συνέπεια. Έτσι, έκλεισε ένας πολύ ενδιαφέρων κύκλος και άνοιξε ένας άλλος, ακόμα πιο δημιουργικός.
Πόσο δύσκολο ήταν να δημιουργήσετε και να διεισδύσετε στην ψυχοσύνθεση των ηρώων αυτού του μυθιστορήματος και πείτε μας αν υπάρχει κάποιος ήρωας που σας παίδεψε περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγγραφικής διαδικασίας του έργου σας.
Δεδομένου ότι εγώ είμαι αυτή που πλάθει τις προσωπικότητες των ηρώων, μου είναι εύκολο να συγκροτήσω την ψυχοσύνθεση του καθενός, ακόμα και στις πιο μικρές λεπτομέρειες. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται προσοχή ώστε οι πράξεις του κάθε ήρωα να συνάδουν με το χαρακτήρα που έχω περιγράψει.
Οι χαρακτήρες δεν με παιδεύουν ποτέ, αντίθετα, αν παρατηρήσετε τις ιστορίες μου πιο προσεκτικά, θα διαπιστώσετε ότι εγώ τους παιδεύω αλύπητα, αφού τους βάζω να περνούν του λιναριού τα πάθη.
Ο δικός σας αγαπημένος ήρωας;
Δύσκολη ερώτηση, αφού είναι όλοι τους “παιδιά μου”. Βρίσκω όμως πιο ενδιαφέρουσα την προσωπικότητα της Σοφίας που, αφού έβγαλε στην επιφάνεια το χειρότερο εαυτό της και συνειδητοποίησε πόσο καταστροφικό ήταν αυτό, κατάφερε να αλλάξει. Βρίσκω επίσης συγκινητική την αγωνιώδη προσπάθειά της να διορθώσει ό,τι μπορούσε και να αποσπάσει τη συγγνώμη όσων έβλαψε.
Οι ήρωές σας επιστρέφουν για να βρουν την απάντηση σε οδυνηρά ερωτήματα. Καταφέρνουν να βρουν τη δικαίωση;
Χάρη στην οικογένειά μου, ήμουν από παιδί ευαίσθητη απέναντι στην αδικία. Ξέρω ότι, δυστυχώς, δεν πρόκειται να εξαλειφθεί ποτέ από τη ζωή, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να σκληρύνουμε την καρδιά μας και να μην κάνει ο καθένας μας ό,τι περνάει από το χέρι του για να την περιορίσει.
Μέσα από τις ιστορίες μου λοιπόν, έχω την ευκαιρία να αποκαθιστώ την αδικία και να προσφέρω μια δικαίωση, ένα λυτρωτικό τέλος για όλους τους ήρωες. Ταυτόχρονα, όμως, προβάλλω και το μεγαλείο της συγγνώμης, που δεν είναι πάντα εύκολη για τους περισσότερους.
Το χάρισμα του κεντήματος των ονείρων αποτελεί ένα ευρηματικό τρόπο για να συνδεθεί η ιστορία που εκτινάσσει την πλοκή. Πόσο σημαντικοί είναι οι χαρισματικοί άνθρωποι στη ζωή μας;
Προσωπικά, θαυμάζω πολύ τους χαρισματικούς ανθρώπους και πιστεύω ότι, κατά έναν τρόπο, ομορφαίνουν τη ζωή μας. Σκεφτείτε μόνο πόση χαρά και απόλαυση μας προσφέρουν οι ταλαντούχοι συνθέτες, τραγουδιστές, ζωγράφοι, συγγραφείς και πολλοί άλλοι. Ο χαρισματικός άνθρωπος, ακόμα κι αν δεν είναι δημιουργός ή καλλιτέχνης, ξέρει να αγγίζει την ψυχή των άλλων, να μπαίνει στη θέση τους, να τους παρηγορεί, να τους εμπνέει δύναμη και αυτοπεποίθηση όταν το έχουν ανάγκη, ακόμα και χωρίς να του το ζητήσουν.
Η ηρωίδα σας είναι μια γυναίκα που πετυχαίνει στη ζωή, παραμένει πάντα όμως μια μητέρα με άδεια αγκαλιά. Μπορεί ποτέ να αμβλυνθεί μια τέτοια απώλεια στη ζωή μιας γυναίκας;
Σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, σε όλους τους πολιτισμούς, αρχαίους και σύγχρονους, όλοι οι άνθρωποι συμφωνούν πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από του γονιού που χάνει το παιδί του. Ίσως κάποιοι καταφέρνουν να συνέλθουν κάπως με τον καιρό. Η Δάφνη όμως, η συγκεκριμένη ηρωίδα μου, δεν επρόκειτο να το ξεπεράσει ποτέ. Την ξέρω καλά.
Όλα σας τα έργα είναι κοινωνικά μυθιστορήματα. Έχετε σκεφτεί να καταπιαστείτε και με κάποιο άλλο είδος λογοτεχνίας ή το κοινωνικό μυθιστόρημα είναι μονόδρομος για εσάς;
Δεν θα εγκαταλείψω ποτέ το κοινωνικό μυθιστόρημα. Ομολογώ όμως ότι θα ήθελα πολύ να γράψω και ένα αμιγώς αστυνομικό βιβλίο. Βρίσκω συναρπαστικό αυτό το ατέλειωτο “κουίζ” και το παιχνίδι ανάμεσα στο συγγραφέα, που προσπαθεί να παραπλανήσει, και στον αναγνώστη που προσπαθεί να μαντέψει την αλήθεια.
Τι πραγματικά θα θέλατε εσείς να κρατήσουν οι αναγνώστες από το αναγνωστικό τους ταξίδι με Το κλεμμένο λουλούδι;
Θέλω να ελπίζω ότι έκανα τους αναγνώστες μου να νιώσουν τα ίδια ακριβώς συναισθήματα που ένιωσαν και οι ήρωές μου: Απογοήτευση, φόβο, τρυφερότητα, νοσταλγία, οργή, θλίψη, έκπληξη και, κυρίως, αγωνία, μέχρι να φτάσουν στο τέλος.
Και ποιο στοιχείο αυτού του βιβλίου πιστεύετε ότι οι αναγνώστες θα αγαπήσουν περισσότερο;
Θέλω να πιστεύω ότι θα τους κερδίσει το πείσμα και η αγωνιστικότητα της Δάφνης καθώς έρχεται αντιμέτωπη με κάθε λογής αντιξοότητες, αλλά και η επίμονη αναζήτηση του Στράτου που δεν τον σταματάει τίποτα.
Σ’ αυτό το μεγάλο ταξίδι της συγγραφής ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρατε και τι θα λέγατε σε κάποιον που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας;
Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα είναι πως ό,τι κατάφερα μέχρι τώρα – μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία- το χρωστώ στους μεγάλους και αξεπέραστους συγγραφείς που διάβαζα και εξακολουθώ να διαβάζω συστηματικά από τις αρχές της εφηβείας μου.
Αυτό λοιπόν που μπορώ να πω στους επίδοξους συγγραφείς, με το χέρι στην καρδιά, είναι ότι χρειάζεται πολύ και συστηματικό διάβασμα. Πιστέψτε με, δεν αρκούν μερικά χρόνια, χρειάζονται δεκαετίες. Άλλωστε, όλοι οι σπουδαίοι συγγραφείς διάβαζαν ανέκαθεν τους ομότεχνούς τους και αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα.
Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσουμε, αν και ίσως λίγο νωρίς, θα μας πείτε αν έχετε αρχίσει να σκέπτεστε την επόμενη ιστορία σας;
Δεν είναι ποτέ νωρίς! Όταν βρίσκομαι προς το τέλος ενός βιβλίου, οι ήρωες της επόμενης ιστορίας έρχονται και με τραβάνε από το μανίκι. “Έλα, τελείωνε! Είμαστε κι εμείς εδώ!” μου λένε. Εγώ προσπαθώ να τους αποδιώξω και να μείνω συγκεντρωμένη σ’ αυτό που γράφω, εκείνοι όμως είναι πολύ ανυπόμονοι κι επιμένουν. Ομολογώ πάντως ότι δεν μπορώ να τους θυμώσω…
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις!
Έχασε τους γονείς της στον πόλεμο, o άντρας που αγάπησε έφυγε για την Αμερική, και το παιδί του έρωτά τους χάθηκε μια νύχτα μέσα από τα χέρια της. Μοναδικός πλέον σκοπός της ζωής της Δάφνης είναι να ξαναβρεί το χαμένο της μωρό. Αξιοποιώντας το σπάνιο χάρισμά της να κεντάει το όνειρο, καταφέρνει να γίνει περιζήτητη για τις μοναδικές δημιουργίες της και να αποκτήσει πλούτη που ποτέ δε φαντάστηκε. Μόνο που η αγκαλιά της μένει άδεια…
Ο Στρατής επιστρέφει από την Αμερική αναζητώντας απεγνωσμένα τη Δάφνη, χωρίς να γνωρίζει πως έχει μια πανέμορφη κόρη που κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται.
Και η Σοφία, το κορίτσι που έχασε τον δρόμο του, πρόδωσε αυτούς που το αγαπούσαν κι έκλεψε εκείνο το μωρό, μετανιωμένη τώρα πικρά, πασχίζει να το ξαναβρεί μέσα στην απέραντη πόλη.
Μια ιστορία γεμάτη ανατροπές και παιχνίδια της μοίρας που θα σας κάνει να πονέσετε, να ελπίσετε και να χαρείτε μαζί με τους ήρωες. Ένα μυθιστόρημα που σίγουρα θα αγαπήσετε.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
