***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Στην απόλυτη χρονιά του horror genre, την πρώτη θέση κλέβει πανηγυρικά το «Pearl» κάνοντας πρεμιέρα στο 79ο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας. Δεν είναι η πρώτη και μοναδική φορά που ο Ti West επιβεβαιώνει πως δεν είναι απλώς λάτρης του είδους παρά γενικότερα του σινεμά, αλλά ίσως για παρθενική φορά αυτό να αποτυπώνεται με μαεστρία. Το «Pearl» ανήκει στην τριλογία τρόμου του δημιουργού, με το «X» να κάνει την αρχή και το ανεκπλήρωτο ακόμη, «MaXXXine», να αναμένουμε στωικά να ολοκληρώσει την τριλογία. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων του «X», ο West και το υπόλοιπο συνεργείο βρίσκονται στην Νέα Ορλεάνη εν μέσω πανδημίας οπότε και αποφασίζουν να γυρίσουν και το prequel, το οποίο όχι απλώς θα κυκλοφορήσει λίγους μόνο μήνες αργότερα από την προηγούμενη ταινία, αλλά πρόκειται να γνωρίσει συντριπτική επιτυχία.
Η ιστορία ακολουθεί την νεαρή Pearl, η οποία κάπου ανάμεσα στην φρενίτιδα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της ισπανικής γρίπης, περιμένει τον αγαπημένο της να επιστρέψει από τον πόλεμο και την πολυπόθητη καριέρα της στον χώρο του θεάματος να βγει επιτέλους από την αναμονή. Μεγαλωμένη σε ένα απροκάλυπτα καταπιεστικό περιβάλλον, με μια μητέρα να επιδιώκει με κάθε τρόπο να την επαναφέρει στην πραγματικότητα και έναν κατάκοιτο πατέρα, η Pearl αναγκάζεται διαρκώς να παραμερίζει τις φιλοδοξίες της και τον πόθο της να εγκαταλείψει την ζωή στην εξοχή. Ενίοτε, τα απωθημένα της ξεσπά στα ζώα της φάρμας, με την συμπεριφορά της να αγγίζει τα όρια του επικίνδυνου, τόσο όσο να μην περάσει απαρατήρητη από τον οικογενειακό της περίγυρο. Το περιβάλλον της, πλήρως ασφυκτικό, με τα περιθώρια για να βρει την ευτυχία της ολοένα και να στενεύουν. Όμως η Pearl έχει βάλει σκοπό να μην αφήσει κανέναν και τίποτα να σταθεί εμπόδιο στην ευημερία της ακόμη κι αν αυτό προϋποθέτει να χυθεί αίμα.
Ρετρό και ελαφρώς σατιρική αισθητική, με μια εκθαμβωτική φωτογραφία από τον Eliot Rockett, που συλλογικά συναρμολογούν ομολογουμένως ένα οπτικό αριστούργημα. Μια τόσο απλή μα συνάμα σύνθετη ιστορία και μια πρωταγωνίστρια που παραθέτει όλο της το «είναι» στον ρόλο, κάνουν το «Pearl» να θυμίζει περισσότερο ένα κλασικό παρά ένα απλό slasher εγχείρημα. Τα άκρως φεστιβαλικά κοντινά μονοπλάνα στο πρόσωπο της Pearl, αναδεικνύουν στο έπακρο την ζωηρή υποκριτική της Mia Goth, της οποίας η grand, εσωτερική ερμηνεία, αν δεν αναγνωρίστηκε στις προηγούμενες δουλειές της, σίγουρα εδώ έχει πλέον μεστώσει, πράγμα που θα έλεγε κανείς πως συνέβη και με την σκηνοθεσία του Ti West καθώς είναι δόκιμο να πούμε πια πως έχει θέσει ορατά πιο πάνω τον πήχη απ’ ότι πριν, με την αναζήτηση του καλλιτεχνικού του στιλ να σταματά πιθανώς κάπου εδώ.
Αποτυπώνοντας την μοναχική και κλειστοφοβική ζωή στην επαρχία, ο δημιουργός στέκεται κατά πολύ στην χρονική περίοδο που αυτή κατατάσσεται και παραλληλίζει την πανδημία του τότε με εκείνη του τώρα. Η νεαρή Pearl δεν βλέπει την ώρα να κυνηγήσει τα όνειρά της, δίχως απαραίτητα να είναι απολύτως έτοιμη να αποδεχτεί την απόρριψη, τοποθετώντας την στην ίδια θέση με μια ακόμη ήττα στην μίζερη ζωή της. Ο αγαπημένος της Howard, είναι μια ακόμη αφορμή να την κρατήσει πίσω αλλά παράλληλα και η προσμονή της για κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Η ατμόσφαιρα της ταινίας πλησιάζει το κατάλληλο σημείο του παράξενου, του γκροτέσκου, που τυχόν επιθυμούσε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, στην διαδρομή του να αποδώσει το στοιχειωτικό συναίσθημα της απομόνωσης, της μοναξιάς, του παραπόνου. Το εσωτερικό δράμα της Pearl μιλά στο κοινό πολύ πιο δυνατά από ότι εκείνη θαρρεί σε ένα έργο που παραπέμπει σε παράσταση που ετοιμάζεται αργά ή γρήγορα να δώσει, περιπλέκοντας στο μεταξύ την ερμηνεία της σε ένα ατελείωτο show με την πραγματικότητα, δίνοντας μια βαθύτερη διάσταση στην τραυματική της ιστορία.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
