***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Τον Αύγουστο του 2022 προστέθηκε ακόμη ένα αστέρι στο στερέωμα. Στα επίσημα έγγραφα φέρει έναν από εκείνους τους αλφαριθμητικούς, μακρόσυρτους χαρακτήρες. Φέγγει σαν τα εικονοστάσια κάπου στις ερημιές, τρεμάμενο, ελάχιστο εμπρός στα τιτάνια μεγέθη του σύμπαντος. Είναι ακόμη νεαρό αυτό το άστρο και έτσι κάθε νύχτα πλανάται στον θόλο, αλλάζοντας θέσεις, ρωτώντας, ταξιδεύοντας με το σφρίγος ενός χορευτή πλάι στα μεγαλειώδη θεωρήματα του ουρανού. Πονά και χαίρεται όπως τα παιδιά που κάθε μέρα συναντούν κάτι καινούριο μες σε αυτόν τον κόσμο. Το άλλο του, το κοσμικό όνομα χύθηκε στο σύμπαν έτσι όπως θα το ήθελε ο ίδιος.

Του χρωστάμε ένα από τα πιο ονειρικά θεάματα. Κάτω από τον θόλο του Πλανητάριου ο Διονύσης Σιμόπουλος, αυτή η μεγάλη απώλεια του 2022 μας δίδαξε όλα τα μυστικά του σύμπαντος. Παράξενα συμπλέγματα και πλανήτες που παραμένουν ακόμη στο απυρόβλητο, για ωκεανούς και πεδία μαγνητικά και τρομερούς σεισμούς που μπορούν να αλλάξουν την όψη του κόσμου μας μίλησε. Όλα απέκτησαν την πιο ρεαλιστική τους όψη μα οι εντυπώσεις προσπέρασαν την εικόνα, φθάνοντας λίγο πιο πέρα, ως την γνώση που με τον τρυφερό και ρομαντικό του τρόπο, μετάγγισε στην ελληνική κοινωνία ο Διονύσης Σιμόπουλος. Στην διεύθυνση του Ευγενίδειου Ιδρήματος για δεκαετίες, με λαμπρά επιτεύγματα που κατέστησαν την αστρονομία ένα πεδίο ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης. Αρθρογραφία, τριάντα επτά βιβλία, πεντακόσια σενάρια επιμορφωτικών, τηλεοπτικών εκπομπών, διοργάνωση συνεδρίων στα οποία μπορούσε να εξασφαλίσει λαμπρές συμμετοχές, απόδειξη του κύρους που απολάμβανε ο ίδιος έξω από τα στενά, νεοελληνικά όρια συνθέτουν το έργο και τις ημέρες του σπουδαίου αυτού ανθρώπου.

Στην πραγματικότητα ο Διονύσης Σιμόπουλος στάθηκε πιο κοντά στον ουρανό. Οι ρίζες του κρέμονταν, όπως τα μαλλιά της Βερενίκης από αυτό το ισοδύναμο του ωκεανού που στεγάζει τις προσευχές, τις οιμωγές και τα όνειρά μας. Σταθερά προσηλωμένος στην αναβάθμιση του γνωστικού πεδίου της αστρονομίας και την ένταξή του ως θεματική στην δημόσια εκπαίδευση, ικανός καπετάνιος που όχι μόνο διατήρησε ευαγές ένα ιστορικό ίδρυμα αλλά καθιέρωσε την διεθνή του φήμη, προσφέροντας στην πατρίδα. Τρία και βάλε χρόνια πάλεψε με θάρρος δίχως να απολέσει την νεανική του ορμή, δίχως να εγκαταλείψει τα καινούρια σχέδια, χωρίς να πάψει ούτε στιγμή να αφηγείται την ιστορία των άστρων με την γοητευτική αθωότητα ενός παιδιού, με τρυφερότητα ισοδύναμη της αγάπης με την οποία περιέβαλε τις άοκνες προσπάθειές του. Κυρίες και κύριοι, ο Διονύσης Σιμόπουλος υπήρξε αυτό που ο ο κύριος Γκρι γράφει στο βιβλίο του. Σαν υπέρλαμπρος κομήτης πέρασε από τις ζωές πολλών από εμάς με το έργο του ο Διονύσης Σιμόπουλος. Σήμερα, που δεν είναι πια μαζί μας, με πιάνει μια μελαγχολία, από την άλλη, με πιάνει και μια συγκίνηση που ξεπλένει την λύπη: έτσι τον φαντάζομαι, σαν να γύρισε σπίτι του, στα άστρα». Ίσως να μην μπορούσε κανένα σημείωμα να περιγράψει καλύτερα αυτό το ιδιότυπο συναίσθημα που συνοδεύει τις μεγάλες απώλειες της ζωής μας. Κάποιος προστατευτικός μηχανισμός μας σώζει από το μηδέν που εμπρός μας επιβεβαιώνει την κυριαρχία του. Άλλοι το λένε μνήμη, οι πιο αδύναμοι, νοσταλγία, ένα παλιό σχοινί δεμένο σε κάποιον κάβο. Μα ο καθένας το νιώθει όταν μεγάλοι άνθρωποι χάνονται από τις ζωές μας, σφραγίζοντας τις εποχές και αποκαλύπτοντας την επίδρασή τους στις ζωές και τα όνειρά μας.

Όταν η νοσταλγία για εκείνο που χάθηκε υπερβαίνει την λύπη σου, τότε εκείνο που ποθείς υπήρξε στα αλήθεια σπουδαίο. Είναι μια ένδειξη ασφαλής αυτή η άρνηση του εαυτού σου. Μια τέτοια περίπτωση υπήρξε ο Διονύσης Σιμόπουλος που γεννήθηκε το 1943 στα Γιάννενα και μεγάλωσε στην Πάτρα. Πολιτική Επικοινωνία και Αστροφυσική τα επιστημονικά πεδία στα οποία καταρτίστηκε με σπουδές στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα των ΗΠΑ.  Όλα τα άλλα είναι πια μια ιστορία ζωής, μια αφοσιωμένη προσπάθεια να φωτίσει αυτό το ρεύμα που σε κάποια από τα έξοχα κείμενά του, τον Γενάρη του 2015 ο ίδιος περιγράφει υπέροχα. «…Γιατί είμαστε όλοι μας αστρόσκονη και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα». Θα συμφωνήσω μαζί σας κύριε Σιμόπουλε. Το προτιμώ χίλιες φορές, το λογαριάζω πιο μεγαλειώδες και κατά κάποιον τρόπο, πλησιέστερο στον Θεό. Ναι, κύριε Σιμόπουλε, μου κάνει από όλες τις πλευρές το όνειρό σας.

Όσο για το αστέρι της αρχής, αυτό να ξέρετε πως θα λάμπει όλο και περισσότερο, όσο το έργο του Διονύση Σιμόπουλου θα γίνεται όνειρο μες στις παιδικές ψυχές, τροφοδοτώντας την αίσθησή μας για το άπειρο.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.