***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια…
Τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι μια μεγάλη καρυδιά τον Αύγουστο, ένα ωραίο πλακόστρωτο και μια στέρνα.
Το πρόσωπο στην ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα…
είναι ο παππούς μου που όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρόνων μου χάρισε με αφιέρωση του ένα βιβλίο με ποιήματα του Καβάφη.
Μου αρέσει να περνώ ώρες …
στο πάρκο ή στην πλατεία γιατί το διάβασμα μας φέρνει όλους πιο κοντά στην φύση.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα….
ήταν «ο πλανήτης των χριστουγεννιάτικων δέντρων» του Τζιάνι Ροντάρι, «Η Μόμο» του Μίχαελ Έντε και «Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα» του Κλάιβ Στέηπλς Λιούις.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…
ίσως να παίζω μουσική τα βράδια για να χορεύει ο κόσμος με τις νότες μου.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω …
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω είναι ο Τζακ Λόντον για την ευαίσθητη και περιπετειώδη μαζί ζωή του. Είναι πολύ ωραίο το πνεύμα να συνδυάζεται με τη δράση, αν και μερικοί λένε ότι έναν από τους δυο δρόμους πάντα επιλέγει κάποιος από την αρχή.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν …
τι θα έκανες αν δεν θα είχες πια ιδέες για να γράφεις.
Αν άλλαζα κάτι στην κόσμο θα ήταν …
ίσως το να μάθουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται να αγαπάνε τις αδυναμίες τους, εφόσον αυτές δεν είναι βλαβερές για τους εαυτούς τους ή τους άλλους, ώστε και οι ίδιοι να γίνουν λίγο πιο καλοί, αλλά και ένα μικρό κομμάτι του κόσμου μαζί γύρω τους.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα….
να μην φαντασιώνεται πάντα μια έντονη ζωή, γιατί πολλές φορές η φαντασία αντίθετα με τη φύση των πραγμάτων είναι ένα λουλούδι που μπορεί να φυτρώσει ακόμα και στο πιο άγονο έδαφος.
Μετανιώνω που….
δεν άρχισα να γράφω σε πιο μικρή ηλικία γιατί θεωρούσα τον εαυτό μου ακόμα ανώριμο, πολύ μικρό σε ηλικία για κάτι τέτοιο.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…
η «Ραμαγιάνα» του Σρί Βαλμίκι.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες ….
ο μαιτρ στο «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και η νεαρή τσιγγάνα Εσμεράλδα από την «Παναγία των Παρισίων» του Βίκτωρα Ουγκώ.
Ένας εκδότης οφείλει…
να σκύβει πάνω από τα βιβλία που έχουν εμπορική αξία αλλά να αφήνει και μια μικρή γωνίτσα πάντα και για τα βιβλία που έχουν καλλιτεχνική αξία, να «παίζει» πάντα από κρυφή αγάπη προς το ωραίο σε δυο ταμπλό με άλλα λόγια.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας….
καλοπροαίρετοι στην Ελλάδα και ιδιαίτερα φειδωλοί και σοβαροί στα λόγια τους, χωρίς να διατυμπανίζουν με πολύ έντονα λόγια την αξία ενός βιβλίου, όταν έχουν στα χέρια τους κάτι που θεωρούν καλό.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή…
θεωρείται από πολλούς, αλλά ευτυχώς όχι από όλους, χόμπι πολυτελείας, ενώ θα έπρεπε να θεωρείται σαν τη δραστηριότητα ενός ανθρώπου που κάνει θυσίες με την ελπίδα ότι μια ημέρα θα δικαιωθεί έστω και μόνο ηθικά, επειδή αγαπά αληθινά αυτό που κάνει.
Με ενδιαφέρουν οι ….
που δεν ησυχάζουν ποτέ στην ζωή τους, που έχουν πάντα την «νεύρωση» να θέλουν να φτιάξουν και να αφήσουν πίσω τους κάτι.
Με την γραφή μου στοχεύω…
να αναδείξω και τώρα και στο μέλλον όσο το δυνατόν βασικότερες πτυχές της ανθρώπινης φύσης.
Δεν θα έγραφα ποτέ για….
για την ίδια την καθημερινότητα μου και τον εαυτό μου μέσα σε αυτήν, εκτός και αν άλλαζε δραστικά η ζωή μου.
Ζήλεψα το βιβλίο του…
Χόρχε Σεμπρούν «Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ».
Η ζωή είναι όμορφη γιατί…
υπάρχουν τόσα καλά πράγματα που ακόμα δεν τα έχουμε προσέξει είτε γιατί μπορούμε να γράψουμε κάποιες από τις σελίδες του βιβλίου της με το να ζούμε καθημερινά όσο πιο γεμάτα γίνεται.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή…
είναι ότι πολλές φορές η έμπνευση έρχεται γράφοντας, αν και ακόμα δυσκολεύομαι να το χωνέψω.
Θα τα παρατούσα όλα για….
να ζήσω σε ένα μακρινό νησί.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει…
στον Όσκαρ Ουάιλντ: «Είσαι εξαιρετικός τύπος. Ποτέ δεν λες μια ηθική κουβέντα και ποτέ δεν κάνεις κάτι ανήθικο. Ο κυνισμός σου είναι σκέτη πόζα».
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…
ήταν παραμύθια όπως «Η πριγκίπισσα της Βαβυλώνας» του Βολταίρου, «Ο Βάθεκ» του Γουίλιαμ Μπέκφορντ και η «Αληθινή Ιστορία» του Μοντεσκιέ.
Το επόμενο μου βιβλίο….
θα αναφέρεται σε ένα παράξενο ον που ζει σε έναν εξωγήινο πλανήτη.
Διαβάστε το βιβλίο: ”Αρσάμης της Περσίας”, του Αντώνη Ξυραφά που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν
Περιγραφή
Όταν η υπέρτατη δύναμη του Κακού απειλήσει την οικογενειακή ευτυχία ενός αρχαίου Πέρση ευγενούς, εκείνος θα ριχτεί σε μια μεγάλη περιπέτεια γεμάτη σκληρές μάχες και μακρινές περιπλανήσεις, που θα σταθεί όμως για εκείνον και μια βαθύτερη πορεία προς την αυτογνωσία. Με τον αγώνα του θα ενσαρκώσει την αιώνια εικόνα του ανθρώπου που στέκεται με μεγάλο θάρρος απέναντι στο τραγικό, θνητό του πεπρωμένο, αλλά την ίδια ώρα ανακαλύπτει και ακολουθεί μέσα από τα μονοπάτια της ζωής τον απέραντα φωτεινό δρόμο μιας πάντα ανθεκτικής στον χρόνο σοφίας.
*
Ο Αντώνης Ξυραφάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Είναι απόφοιτος της Νοσηλευτικής Σχολής του ΤΕΙ Αθήνας και του Προγράμματος Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ έχει παρακολουθήσει τα μαθήματα δημιουργικής γραφής της Χριστίνας Οικονομίδου στο Μικρό Πολυτεχνείο. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Η σκιά του στρατιώτη, το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2015 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, και Ο εφευρέτης, το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2019 από τις Εκδόσεις Βακχικόν. Το μυθιστόρημα Αρσάμης της Περσίας είναι το τρίτο βιβλίο του.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
