***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια …..Αρκετές εναργείς και περισσότερες αμυδρές αναμνήσεις. Λόγω ηλικίας ίσως! Καλά που υπάρχουν οι όχι και τόσο λιγοστές φωτογραφίες, οι αστείρευτες ιστορίες της μητέρας μου και οι υπενθυμίσεις της αδελφής μου. Οδός Φραγκιαδών στην Φρεαττύδα, μονοκατοικία σε στυλ ‘χασιέντα’ με την αυλή στη μέση. Φωτογραφίες με τρίκυκλο ποδήλατο, με πιανάκι, με τη γάτα, με τη σβούρα, με το κουνιστό αλογάκι, με με με … Ο παππούς μου ήταν ναυτικός και, εκτός από τη γάτα που ήταν γηγενής, όλο και κάτι μου έφερνε μετά από κάθε ταξίδι. Μέχρι την πρώτη δημοτικού στον Πειραιά και μετά στην Κυψέλη, σε διαμέρισμα. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Θυμάμαι τον πατέρα μου που ξύρισε το μουστάκι του όταν μπήκαμε στο νέο σπίτι. Πλατεία Αγάμων λοιπόν ή Αμερικής πλέον στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα προς τιμήν των πονετικών συμμάχων. Άλλο σχολείο, νέες φιλίες και η ζωή συνεχίστηκε ευχάριστα μάλλον, μια και τα πρώτα χρόνια λένε ότι καθορίζουν τα υπόλοιπα.
Το πρόσωπο στην ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα……Νωρίς ξεκινήσαμε τα δύσκολα. Είναι κάμποσα. Είτε θετικά πάντως, είτε αρνητικά δεν τα λέω. Τα πρώτα για να μην το πάρουν απάνω τους, τα δεύτερα για να μην συγχιστούν. Αν και δεν είναι όλα μαζί μας πιά.
Μου αρέσει να περνώ ώρες … Τώρα που τα γράφω αυτά κοντεύει η πανσέληνος του Ιουλίου. Μέχρι να τα τελειώσω θα έχει προσπεράσει. Κοιτάζω τ’ άστρα. Βαυκαλίζομαι ότι είμαι εκεί. Ο, όχι και τόσο πλέον, μικρός πρίγκηπας του Antoine de Saint – Exupery ας πούμε. Αυτά το καλοκαίρι. Κοιτάζω τη φωτιά στο τζάκι. Αναρωτιέμαι τι τον έπιασε τον Προμηθέα και μας πιλατεύει, καλός κύριος φαινότανε. Αυτά τον χειμώνα. Τα έντομα να ερωτεύονται τα άνθη, τη θάλασσα να θωπεύει την ακτή. Αυτά όλο το χρόνο. Χάνομαι.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα…. Κλασσικά Εικονογραφημένα, Διάπλασις των Παίδων, Ιούλιος Βέρν, Μικρός Ήρωας, διάφοροι άλλοι μικροί, η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων (την ξαναδιάβασα μετά από δεκαετίες μήπως και βγάλω άκρη). Για κάποιο περίεργο λόγο επίσης είχαμε στο σπίτι αρκετά από τα ‘Εκατό αθάνατα έργα’, των εκδόσεων Γ. Παπαδημητρίου και είχα διαβάσει μερικά από αυτά. Πριν τα αναγνώσματα βέβαια τα παραμύθια που διάβαζε η γιαγιά. Κάποτε κοιμόμουνα πρώτος εγώ, κάποτε εκείνη.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει… Να γράφω πάλι αλλά μουσική, σε πέντε γραμμές όχι σε μία και να βγαίνει κάποιο νόημα που λέει ο λόγος. Πιο περίπλοκο δηλαδή. Δυστυχώς για μένα και ευτυχώς για σας δεν τα κατάφερα.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω … Μερικές από τις γυναίκες του ομώνυμου βιβλίου του Eduardo Galeano.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν ….Γιατί δεν τετραγωνίζεται ο κύκλος;
Αν άλλαζα κάτι στoν κόσμο θα ήταν ….Η έκτη μέρα της δημιουργίας στο σημείο που μας αφορά. Τα υπόλοιπα δημιουργήματα δεν μας φταίνε σε τίποτα. Φτου κι από την αρχή δηλαδή.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα….Μάλλον πιο ανιαρή από αυτή των χαρακτήρων του, αρκετών τουλάχιστον.
Μετανιώνω που….Δεν έχω γράψει ακόμα βιβλίο για όσα έχω μετανιώσει.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν… Το μυθιστόρημα ‘Beautiful Losers’ του Leonard Cohen, παράλληλα με τα ποιήματα της συλλογής του ‘The Flame’που είναι το κύκνειο άσμα του. Στο πρωτότυπο μια και έχω την ευχέρεια. Υπέροχα!
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες …. Είναι κάτι περίεργοι περιθωριακοί τύποι σαν κι αυτούς του Jack Kerouac για παράδειγμα, με τους οποίους, κατά τεκμήριο, έχω ελάχιστα κοινά σημεία. Είναι και κάποιοι άλλοι συναφείς. Όσο περνάνε τα χρόνια όμως ωριμάζουν και θυμίζουν τους πιο καθώς πρέπει περίεργους κυρίους του Ε.Χ. Γονατά. Επίσης η Madame Bovary του Gustav Flaubert, η Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη, η Nadja του Andre Breton και οι μοιραίες μοχθηρές κυρίες του Raymond Chandler για να ζευγαρώσουν με τους προηγούμενους. Βέβαια και η Αλίκη του Lewis Carroll που λέγαμε πριν, στις οποίας μέχρι και τον τάφο στο Lyndhurst της Αγγλίας έχω πάει.
Ένας εκδότης οφείλει… Να προσφέρει στοργή και προδέρμ.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας ….. Δεν ασχολούνται μαζί μου, εκτός από καμιά δυο εξαιρέσεις. Αρκούμαι κατά συνέπεια στις απόψεις των αναγνωστών. Περισσότερες απ’ όσες περίμενα είναι ενθαρρυντικές. Γεγονός που με χαροποιεί, ιδιαίτερα αν τα πονήματά μου αρέσουν σε άγνωστους/ες. Τώρα που το συζητάμε θυμήθηκα ότι κάποτε είχα δώσει ένα βιβλίο μου σε κάποιον κριτικό με τον οποίο είχαμε για πολλά χρόνια και οικογενειακές σχέσεις. Είχα πάρει το θάρρος δηλαδή λόγω της γνωριμίας μας. Μετά από μερικούς μήνες τόλμησα να τον ρωτήσω αν το διάβασε και ποια ήταν η άποψή του. Η απάντηση ήταν σχεδόν αυτή και βροντερή: ‘Δεν το διάβασα, ούτε ξέρω που το έχω καταχωνιάσει. Επειδή έγραψες ένα βιβλίο νομίζεις ότι θα πάρεις το βραβείο Νόμπελ;’ Άναυδος εγώ.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή… Είναι, όπως πάντα, μια ενδιαφέρουσα ενασχόληση για τους συγγραφείς και γιατί όχι για τους αναγνώστες. Στους πρώτους δεν αποδίδει, εκτός εξαιρέσεων, και στους δεύτερους αφαιρεί εισόδημα. Ελπίζω να μην πρόκειται μόνο γι’ αυτό.
Με ενδιαφέρουν οι …. Ενδιαφέροντες άνθρωποι και τα όσα ανεξήγητα συμβαίνουν στον μικρόκοσμο, τον μακρόκοσμο αλλά και μέσα μας, τα οποία μάταια προσπαθούν να μας εξηγήσουν οι ειδήμονες.
Με την γραφή μου στοχεύω…Τον καθρέφτη απέναντί μου.
Δεν θα έγραφα ποτέ για…. Τα παγωμένα χαμόγελα στα χείλια νεογέννητων παιδιών.
Ζήλεψα το βιβλίο του/ της… Κανένα δεν ζήλεψα, από αυτά που μου άρεσαν, γιατί ξέρω ότι δεν θα είχα την ικανότητα να τα γράψω ποτέ. Τα απολαμβάνω μόνο.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί… Είναι μια, σχεδόν απίθανη στατιστικά, πολυτέλεια. Για λίγους από τους κατοίκους του πλανήτη δυστυχώς. Δεν εννοώ μόνο τους ανθρώπους φυσικά.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή… ‘Ξεκίνα να γράφεις όταν έχεις την ιδέα. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους’. Δεν την ακολούθησα κατά γράμμα πάντως ή δεν με ακολούθησε αυτή.
Θα τα παρατούσα όλα για….Να γυρίσω πίσω μετανοιωμένος μετά από λίγο.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον / στην … Πολλά από τα βιβλία που έχω διαβάσει έχουν υπογραμμίσεις ή σημειώσεις στο περιθώριο. Είναι άσκοπο να τα ξεφυλλίσω για να βρω την αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση γιατί μάλλον θα βρω πολλές. Μία πάντως έρχεται απρόσκλητα στο μυαλό μου. ‘Η ποίησις είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου … Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος’. Είναι του Ανδρέα Εμπειρίκου.
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο… Μια απέλπιδα προσπάθεια να κάνω συνοικέσιο στις δυο αγάπες μου, την ποίηση και τη μουσική. Έχω κι άλλες ευτυχώς!
Το επόμενο μου βιβλίο….. Το ψάχνω ανάμεσα σε διάφορες εκδοχές. Όταν καταλήξω πως θα είναι θα σας το πω. Ετοιμάζω πάντως μια έκπληξη στον εαυτό μου. Μην του το πείτε!
Διαβάστε την συλλογή ποιημάτων «Ευτελή Τιμαλφή» του Γιώργου Καριώτη από τις Εκδόσεις Όστρια
Ο Γιώργος Καριώτης γεννήθηκε στη Φρεαττύδα. Μεγάλωσε στην Κυψέλη. Ζει στον Χολαργό και στους Ζάρακες της Εύβοιας. Ταξιδεύει αλλού όσο πιο συχνά μπορεί. Σπούδασε οικονομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και γεωγραφία του αγροτικού χώρου στο πανεπιστήμιο του Montpellier. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Από μία οπτική γωνία(ιδιωτική έκδοση 1998), Άνυδρη θάλασσα (το ανώνυμο βιβλίο 2015). Ποιήματα από την Άνυδρη θάλασσα έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κυκλοφορούν με τον τίτλο Waterless sea (το ανώνυμο βιβλίο 2017). Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη μουσική.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
