***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια…
Πέρασαν τόσο γρήγορα και τόσο άγρια που σήμερα πια δεν θυμάμαι αν υπήρξα κάποτε παιδί. Σκληρό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και την έχω αποδεχτεί. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που επιμένω να κάνω παιδιάστικα πράγματα και αρνούμαι να συμβιβαστώ με την ηλικία μου.
Μου αρέσει να περνώ ώρες…
Διαβάζοντας, γράφοντας, πηγαίνοντας για τρέξιμο, γνωρίζοντας ανθρώπους. Ελπίζω σύντομα και ταξιδεύοντας ξανά ώστε να απολαύσω κι άλλες γωνιές του κόσμου μας.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…
Η ερώτηση προϋποθέτει το να έχεις και επιλογή, ενώ η ζωή δεν είναι πάντα θέμα επιλογών. Αν, όμως, είχα την επιλογή (και εφόσον μιλάμε σε ένα φανταστικό πλαίσιο) θα ήθελα να είμαι ροκ σταρ, από τους παλιούς, τους κλασικούς.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω…
Είναι εκείνη του Βλάσση Μπονάτσου. Αυτός ο άνθρωπος για εμένα είχε πιάσει το νόημα της ζωής και νομίζω ότι αν κατάφερνα να τον κάνω παρέα, θα έπαιρνα εξαιρετικά μαθήματα ζωής.
Η δυσκολότερη ερώτηση για μένα είναι…
Φοβάσαι; Νομίζω πως αυτή είναι η δυσκολότερη λέξη γενικότερα, για όλον τον κόσμο που πατά στη γη.
Αν άλλαζα κάτι στον κόσμο θα ήταν…
Τα στενά παπούτσια! Τα στενά παπούτσια κάθε είδους, αυτά που φοράμε στα πόδια μας, στις ζωές μας, στις σχέσεις μας, στα θέλω μας, όλα τα στενά παπούτσια που μας ζορίζουν. Δεν θα ήταν υπέροχος ένας ξυπόλητος κόσμος; Χωρίς τα υποδήματα της κάθε χαζομάρας να τον στενεύει;
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πώς είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα…
95 λύπες και 5 χαρές. Εκείνο που έχεις φανταστεί για τον εαυτό σου και πιστεύεις ότι είσαι γράφοντας –μάντεψε!– δεν ισχύει. Αν από την άλλη έχεις σκοπό να κάνεις καριέρα συγγραφέα, να ξέρεις ότι θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να πουλήσεις ένα κομματάκι από την ψυχή σου στον διάολο (και τα δεκάδες τσιράκια του).
Μετανιώνω που…
Είχα προσδοκίες στη ζωή μου, συνήθως από τα πιο λάθος άτομα και αναμένοντας κάτι από καταστάσεις που έδειχναν τελειωμένες. Ήταν τελικά το μεγαλύτερο από τα λάθη μου, βασισμένο πάνω στην όποια ευαισθησία μου. Πρέπει όλοι μας να μάθουμε να αποδεχόμαστε τις ήττες μας και όταν συμβαίνει αυτό να χαμογελάμε και να πηγαίνουμε παρακάτω.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…
Το «Σάκος με κόκαλα» του Στίβεν Κινγκ. Τράβηξε λίγο περισσότερο απ’ όσο ήθελα να πάει και έτσι βρέθηκα να πηδάω κάποιες αράδες, όμως σε γενικές γραμμές ήταν ένα όμορφο ταξίδι, στα γνωστά χνάρια του Βασιλιά.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες…
Είναι οι ίδιοι με τους ήρωες που καθημερινά βλέπω γύρω μου: Όσους παλεύουν με τη ζωή, μεροκαματιάρηδες πατεράδες, μανάδες με παιδιά, άστεγοι, άτομα με θέματα υγείας και τόσοι άλλοι. Αυτοί ήταν και αυτοί θα είναι πάντα οι ήρωες (οι δικοί μου και όλων), οι υπόλοιποι είμαστε δευτεραγωνιστές στο έργο, απλώς μας αρέσει να γκρινιάζουμε ότι κάτι μας πάει στραβά ενώ είμαστε ευνοημένοι και αγνώμονες.
Ένας εκδότης οφείλει…
Ρωτήστε έναν εκδότη (κι αν δεν σας απαντήσει, τάξτε του κάτι, συνήθως μαλακώνουν με λίγο παραδάκι).
Οι κριτικοί λογοτεχνίας…
Δεν έχω συναντήσει κάποιον, ούτε εγώ ούτε τα βιβλία μου, αλλά υποθέτω ότι θα είναι φυσιολογικοί άνθρωποι, με ζωές μέτριες όπως τις δικές μας, με τις πίκρες και τις χαρές τους, ένα στόμα για να τρώνε, έναν κώλο για να χέζουν και κυνηγώντας κάτι να αποδείξουν και εκείνοι.
Με ενδιαφέρουν οι…
Εκείνοι οι ήρωες που λέγαμε παραπάνω… Θυμάστε;
Με τη γραφή μου στοχεύω…
Πω πω, πόσο υπερφίαλο ακούγεται αυτό! Γιατί να στοχεύω κάτι ή κάποιον με τη γραφή μου; Δεν αρκεί που γράφοντας χαμογελώ; Αν αρέσει και σε πέντε δέκα άλλους να το διαβάσουν, τότε τιμή μου και τους ευχαριστώ.
Δεν θα έγραφα ποτέ για…
Δεν υπάρχει ποτέ, και όποιος το υποστηρίξει, θα φροντίσει η ζωή να του ρίξει μια κλοτσιά στα πισινά μια μέρα ώστε να αναθεωρήσει.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί…
Γιατί πάντα εκείνη λέει την τελευταία κουβέντα. Εμείς είμαστε καταδικασμένοι να την κυνηγάμε για να ζήσουμε κάπως και η μεγαλύτερη χαζομάρα που κάνουμε είναι ότι δεν τη ζούμε όπως θα έπρεπε να τη ζούμε (κι ας έχουμε το βίτσιο να λέμε πως το κάνουμε).
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με τη συγγραφή…
Δεν αξίζεις τίποτα, παράτα το! Κρίνοντας από τη μέτρια επιτυχία που κάνουν τα βιβλία μου, μπορεί και να είχε δίκιο εκείνος που μου το είπε, αλλά τότε που άκουσα αυτή τη φράση (κάπου στην εφηβεία μου ήταν) με έκανε να πεισμώσω και να παλέψω ώστε να γίνω καλύτερος (ή έστω καλός) για τη συνέχεια που ήρθε (και θα έρθει).
Θα τα παρατούσα όλα για…
Έναν γιαλό, τον ήλιο και τη θάλασσα. Κι εκεί γύρω, αν υπήρχαν και μερικά γυμνά κορμιά να λιάζονται, δεν θα έλεγα όχι.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον…
Νίκο Καββαδία: «Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων».
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…
Στάθηκε η τρέλα. Κάποια στιγμή δεν πάλευα άλλο με όσα είχαν συμβεί στη ζωή μου, οι ψυχολόγοι δεν την πάλευαν κι εκείνοι, οπότε βυθίστηκα στην άρνηση και την κατάθλιψη, έχασα τον εαυτό μου, βούτηξα μετά βαθιά για να τον βρω (ακόμη λείπουν κομμάτια του που δεν βρήκα) και έτσι γεννήθηκε το βιβλίο με τίτλο «Παραθεριστής», από τις εκδόσεις Κάκτος.
Το επόμενό μου βιβλίο…
Είναι ένα ταξίδι αυτοπαρατήρησης, ενδοσκόπησης και μεγάλης τρυφερότητας. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου που τα έχασε όλα, έπεσε από τη μία ατυχία στην επόμενη και αντί να παραιτηθεί, βρήκε δυνάμεις και τους τρόπους ώστε να στήσει ξανά τη ζωή του στα πόδια της. Θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κάκτος σε λίγο καιρό, stay tuned!
Διαβάστε το μυθιστόρημα «Παραθεριστής» του Γιώργου Τζιτζικάκη από τις Εκδόσεις Κάκτος
Περιγραφή
Ο Παραθεριστής είναι οργισμένος και προκλητικός. Νιώθει ηττημένος και μόνος. Ενίοτε αγαπά τα πάντα και άλλοτε τα αποστρέφεται. Παραθερίζει σε ένα ελληνικό νησί, παρατηρεί τους γύρω του, συναναστρέφεται και συγκρούεται με ήρωες που του προκαλούν εντύπωση, ρισκάρει να μιλήσει για όσα άλλοι δεν μιλούν, και νιώθει ένας παρίας, ένας αταίριαστος άνθρωπος με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Κατ’ ουσίαν, ο Παραθεριστής είσαι εσύ! Εσύ που συναναστρέφεσαι άλλους προσπαθώντας να τους καταλάβεις και εκείνοι που επιχειρούν να κάνουν το ίδιο μαζί σου. Εσύ που το μυαλό σου καταγράφει όσα εισπράττει από την κοινωνία γύρω σου και έρχονται μέρες τις οποίες νιώθεις κομμάτι της, ενώ άλλες δεν ταιριάζεις με τίποτα μαζί της.
Ο Παραθεριστής εξιστορεί την ιστορία του για συγκεκριμένο λόγο. Η καταγραφή του αποτελεί ένα πρότυπο θεραπευτικό πείραμα που συστήθηκε στον συγγραφέα από ψυχιάτρους και ψυχολόγους προς απόσπαση της σκέψης από στρεσογόνες, καταθλιπτικές και αυτοκτονικές τάσεις. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες και ταυτόχρονα ένα τραχύ εγχειρίδιο του ευ ζην, που μιλά για την αναζήτηση της ουσίας της ζωής, τη δράση αντί της παραίτησης, την επιφάνεια των διαπροσωπικών σχέσεων, την εξάλειψη των ταμπού, την αποδοχή του εαυτού μας και την αποτύπωση της τρέλας ως ένα ακόμη πρόσωπο του στρες που μαστίζει τις ζωές όλων μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
