***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια είναι συνδεδεμένα με το παλιό μου σπίτι, την αυλή της γιαγιάς μου, το πορτοκαλί ποτήρι του παππού μου, τις εφημερίδες του στην καφέ καρέκλα του, τη μυρωδιά της καθαριότητας από το σφουγγαρόπανο της μαμάς μου, τις βραδινές βόλτες με τον μπαμπά μου, τα απογεύματα που βλέπαμε «Λάμψη» με τη γιαγιά μου, τους φίλους μου που είναι ακόμα φίλοι μου, το κουτσό που ζωγραφίζαμε στην οδό Αδαμοπούλου με κιμωλία.
Το πρόσωπο στη ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα είναι η μαμά μου.
Μου αρέσει να περνώ ώρες συζητώντας για βλακείες με τους ανθρώπους αγαπάω.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα είναι τα βιβλία της Βούλας Μάστορη.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει να ζωγραφίζω.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω είναι η Maya Aggelou.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν… αυτή!
Αν άλλαζα κάτι στην κόσμο θα ήταν να δημιουργήσω προοπτικές σε ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα ότι είναι μία ζωή τυχερή. Είναι τύχη να ζεις μία και ταυτόχρονα τόσες άλλες ζωές. Είναι τύχη να μπορείς να επικοινωνείς με ανθρώπους που δεν έχεις συναντήσει ποτέ μέσω της τέχνης σου.
Μετανιώνω που άφησα καταστάσεις, ανθρώπους και δουλειές στη ζωή μου παραπάνω απ’ όσο τους έπρεπε.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το Σώσε με του Δημήτρη Σίμου.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες είναι ζωντανοί. Σηκώνονται από το χαρτί και το μελάνι στον αέρα παίρνει το σχήμα του κορμιού τους. Έτσι τους νιώθω.
Ένας εκδότης οφείλει να αγαπάει το βιβλίο.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας εύχομαι να αγκαλιάσουν το νέο μου βιβλίο, Το τελευταίο εμπόδιο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή είναι θεμελιώδης για τη δημιουργία μίας καλύτερης γενιάς ανθρώπων.
Με ενδιαφέρουν οι εντελώς διαφορετικές απόψεις από τις δικές μου. Μου αρέσει πολύ να μαθαίνω πώς σκέφτονται άνθρωποι εκ διαμέτρου αντίθετοι από εμένα.
Με την γραφή μου στοχεύω να φτάσω σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ.
Δεν θα έγραφα ποτέ για ένα έγκλημα. Φοβάμαι να ανακαλύψω τα όρια του μυαλού μου και να μπω στο μυαλό ενός εγκληματία.
Ζήλεψα το βιβλίο της Βάσως Καλαντίδου, Στην πέτρα χαραγμένα.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί νιώθω επιτέλους ότι βρίσκομαι εκεί που θέλω να βρίσκομαι.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με τη συγγραφή είναι να μη γράφω με απωθημένα.
Θα τα παρατούσα όλα για δικούς μου ανθρώπους που δε θα μου ζητούσαν να τα παρατήσω όλα.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον Charles Bukowski: “Writers are desperate people and when they stop being desperate they stop being writers.”
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο ήταν μία βόλτα που έκανα πέρυσι με έναν φίλο μου. Ήμασταν στο αυτοκίνητό του, στη Λ. Κηφισίας. Από κάπου επιστρέφαμε. Εκείνος οδηγούσε και μου έλεγε για τη δουλειά του κι εγώ κοιτούσα έξω από το παράθυρο. Μου έλεγε τι τον σταματάει από το να προχωρήσει και να κάνει ένα βήμα πιο κάτω. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε όλη η σύλληψη του βιβλίου.
Το επόμενο μου βιβλίο δεν το ξέρω ακόμα! Δεν ξέρω ούτε τ΄ όνομά του, ούτε την ιστορία του και μου αρέσει αυτό το νέο άγνωστο μονοπάτι.
Διαβάστε το βιβλίο το «Το Τελευταίο Εμπόδιο» της Μαριλένα Παππά από τις Εκδόσεις Βακχικόν.
Η Μαριλένα Παππά είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Φεβρουάριο του 1988. Έχει γράψει βιβλία για παιδιά και για ενήλικες. Η νουβέλα To τελευταίο εμπόδιο αποτελεί το έβδομο βιβλίο της.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
