***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Το 1963, ο Mario Bava καλωσορίζει το ξεχωριστό είδος του ιταλικού horror που θριάμβευσε καθ’ ολη την διάρκεια της δεκαετίας του ’70, με την ταινία «The Girl Who Knew Too Much». Το καινοτόμο φιλμ κάνει ποδαρικό στην ιστορία των gialli, βάζοντας τα θεμέλια και θέτοντας τους όρους που λίγο αργότερα επρόκειτο να σχηματίσουν καθαρά και αποκρυσταλλωμένα πια, το υποείδος του τρόμου.
Ζηλωτής μελετητής του Hitchcock, ο Mario Bava αφήνει πίσω του τον θρύλο του γοτθικού τρόμου που τον στοιχειώνει γλυκά και μεταπηδά στο «τερέν» του μυστηρίου, μεταμορφώνοντας σταδιακά ένα είδωλο, μια περσόνα που θα αποτελέσει σταθμό για την γέννηση ενός είδους που θα επαναφέρει τον ιταλικό κινηματογράφο στο προσκήνιο με ένα άλλο πρόσωπο. Πιο σκοτεινό, πιο μπρουτάλ, πιο σαδιστικό.
Ο ίδιος, μετά από χρόνια αποκάλυψε πως δεν ενέκρινε το αποτέλεσμα και οι ηθοποιοί του, υπήρξαν αρκετά αδιάφοροι για να αποτελέσουν εφαλτήριο για έναν τίτλο τόσο ισχυρό (όπως αποδείχτηκε) όσο του πρώιμου giallo. Όμως, το «Girl Who Knew Too Much», απέκτησε συν τω χρόνω δική του οντότητα και αξία. Με υποβόσκουσα χιουμοριστική διάθεση, ζωντανούς χαρακτήρες, νέο αίμα ηθοποιών, γριφώδη πλοκή, ευρηματικά κάδρα και φόντο την μυθική Ρώμη στους ήχους του Roberto Nicolosi και του Adriano Celentano, το πολυσυζητημένο έργο του Bava είναι η προπέλα για ένα καινούργιο, περιπετειώδες ταξίδι με ούρειους ανέμους.
Η υπόθεση ακολουθεί την γλυκιά Nora (Letícia Román). Η Nora καταφτάνει στο αεροδρόμιο της Ρώμης και αμέσως επισκέπτεται την ηλικιωμένη θεία της. Κατά την άφιξή της, η θεία της ξεψυχά, προκαλώντας στην πρωταγωνίστρια ένα αναπάντεχα ισχυρό σοκ όπως και μια διαμονή γεμάτη δυσάρεστες εκπλήξεις που δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Λάτρης του μυστηρίου και του σασπένς, η Nora γίνεται μάρτυρας ορισμένων ανεξήγητων και ασύνδετων, δυσάρεστων γεγονότων, συμπεριλαμβανομένου ενός μακάβριου φόνου μιας κοπέλας στα σκαλιά της Piazza di Spagna, που θα αναφλέξουν την εμμονή της για εξονυχιστική έρευνα μέχρι να αποκαλυφθεί η λύση του μυστηρίου. Παρ’ όλα αυτά, μετά την λιποθυμία της, κανένας από τον περίγυρό της δεν είναι πεπεισμένος πως ο φόνος πράγματι διεξήχθη, ισχυριζόμενος ότι το παραλήρημά της δεν προέρχεται από τίποτα άλλο παρά την ταραχή της λόγω του ξαφνικού θανάτου της αγαπημένης της θείας. Ωστόσο, η Nora, γνωρίζοντας καλά πως η φαντασία της παρ’ ότι καλπάζει, δεν την προδίδει τόσο εύκολα, ακολουθεί με δεξιοτεχνία τα βήματα του Ηρακλή Πουαρό και πορεύεται απτόητη προς την αλήθεια.
Στην κακοτράχαλη διαδρομή της, θα την βοηθήσει ανιδιοτελώς ο Marcello (John Saxon), ο γιατρός της θανούσας θείας, ο οποίος χάρη στο απαρασάλευτο ερωτικό ενδιαφέρον του για εκείνη, είναι διατεθειμένος να κινήσει γη και ουρανό προκειμένου να συμβάλλει στα αλλόκοτα τερτίπια που σκαρφίζεται συνεχώς ο μπερδεμένος νους της. Συνεπαρμένη από τον χαοτικό της οίστρο, η ηρωίδα μάχεται να ξεφύγει από την ταύτιση μιας τυπικής ντετέκτιβ σε ιστορία μυστηρίου και να ξεδιαλύνει την φαντασία από την πραγματικότητα, με στόχο το ξεμπρόστιασμα του φονιά, ο οποίος μοιάζει να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και συγκεκριμένα σε απόσταση ενός δωματίου. Η Letícia Román με το σπινθηροβόλο βλέμμα, στον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο (ως Nora), ενσαρκώνει μια λαμπερή χαρακτήρα, με πάθος για γκραν γκινιόλ καταστάσεις. Μεταφέρει στον ρόλο μια φρέσκια πινελιά την οποία και ενσωματώνει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στον κλασικό τρόμο ή τουλάχιστον όπως εκείνο είθισται μέχρι τότε.
Το «Girl Who Knew Too Much», συμπληρώνει σχεδόν 60 έτη έπειτα από την παρθενική του εμφάνιση κι εκτός από ιστορικής σημασίας για την μετέπειτα πορεία που τράβηξε το ιταλικό υποείδος, giallo, παραμένει ένα εξαιρετικά ευχάριστο, συναρπαστικό και με τον τρόπο του μοντέρνο θρίλερ της εποχής, που άνοιξε τους δρόμους για πολλά περισσότερα πράγματα από εκείνα που καρπώνεται. Όσο πρέπει αγωνιώδες, όσο χρειάζεται κωμικό και όσο το παίρνει ρομαντικό, με τις στιγμές ανατριχίλας να φέρνουν ολοένα και περισσότερο κοντά τους δύο πρωταγωνιστές. Ο δολοφόνος δε, πιο μυστηριώδης και απρόσιτος από ποτέ. Οριακά… ανύπαρκτος!
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
