***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Θεατές και δράστες, Σύλβα Γάλβα, Εκδόσεις Βακχικόν
Το διήγημα, ως λογοτεχνικό είδος, θεωρείται ιδιαίτερο απαιτητικό. Σε κάθε περίπτωση αρκετοί συγγραφείς στρέφονται σε αυτό, αφού πειραματιστούν πρώτα με την ποίηση. Τέτοια είναι και η περίπτωση της Σύλβας Γάλβα, μιας εκπαιδευτικού και συγγραφέας από τις Σέρρες, μητέρας τεσσάρων παιδιών Η Γάλβα είναι απόφοιτος Γαλλικής Φιλολογίας και το βιβλίο της με τίτλο «Θεατές και δράστες» είναι η πρώτη ανθολογία διηγημάτων της που κυκλοφορεί.
Όλοι είμαστε θεατές της ζωής, αλλά, πρωτίστως και δράστες οι ίδιοι. Έτσι λοιπόν, στο βιβλίο της Γάλβα υπάρχουν οι Θεατές, οι μάρτυρες των γεγονότων, οι αφηγητές δηλαδή, αλλά υπάρχουν και οι δράστες, εκείνοι οι οποίοι κινούν τα νήματα, εκείνοι που πράττουν και αποφασίζουν για το κάθε τι. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές των ιστοριών που περιέχει το βιβλίο, σε αντίθεση με τους αφανείς ήρωες, τους αθέατους, τους δευτεραγωνιστές που είναι οι Θεατές των γεγονότων.
Το θετικό στο βιβλίο της Γάλβα είναι ο πλουραλισμός και η ποικιλία που διαπνέει τα είκοσι τέσσερα διηγήματά του. Σε αυτά η υπόθεση μπορεί να διαδραματίζεται σε καθαρά ιστορικό χρόνο, όπως στη Θεσσαλονίκη του 1908, αλλά και με μελλοντικό χρόνο, όπως το 2289 στην πόλη Άφλα. Επιστημονική φαντασία και Ιστορία, παρελθόν και μέλλον οι αντιθέσεις αυτές, επομένως, καθορίζουν τη δομή του βιβλίου. Ενδιαφέρον είναι επίσης το γεγονός ότι τα διηγήματα διαιρούνται ανά εποχή, έξι για κάθε μία από τις εποχές του ημερολογιακού έτους.
Τα διηγήματα, όμως, περιλαμβάνουν και υπέροχες καλοκαιρινές εικόνες του παρόντος όπως η παρακάτω από το διήγημα του καλοκαιριού με τίτλο «Καφές στο μπαλκόνι»:
«Από την πρώτη μέρα στο νησί, πίναμε μαζί καφέ κάθε απόγευμα. Άκουγα την πόρτα της αυλής, γύρω στις εφτά το απογευματάκι. Μετά τον «ύπνο της θάλασσας», έτσι τον έλεγε η Ναυσικά. Όμορφο όνομα για τη μεσημεριανή νάρκωση, μετά το εξαντλητικό τρίαθλο: κολύμπι, φαγητό, μπίρες. Ξυπνούσα και την έστηνα στο μπαλκόνι. Έβλεπα τα χρώματα του πλήθους. Ο κεντρικός δρόμος της Χώρας περνούσε κάτω από τα δωμάτιά μας. Άκουγα αλλόγλωσσους διαλόγους και βέβαια τα τσουχτερά σχόλια της Ναυσικάς:
«Τον βλέπεις τον μονοσάνδαλο, Σόφια; Εκείνον εκεί με τα ράστα μαλλιά, με τα σκουλαρίκια; Έμαθα ότι τον λένε Γεράσιμο… Περίεργος τύπος. Κοίτα πώς περπατάει-σαν ξεκούρδιστος. Γείτονας είναι. Τον ξέρεις;»”
Θερινές, ανοιξιάτικες, χειμωνιάτικες και φθινοπωρινές περιγραφές όλες αυτές δίνουν τον τόνο στα εποχιακά διηγήματα του βιβλίου. Η συγγραφέας δεν φείδεται μίας πληθώρας διαφορετικών αφηγηματικών τρόπων προκειμένου να πει αυτό που θέλει. Τα περισσότερα από τα διηγήματα, πάντως, είναι γραμμένα στο πρώτο ενικό πρόσωπο, κάτι που ενισχύει την αμεσότητα της διήγησης.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
