Γιάννης Λειβαδάς: Εν γένει ne sutor ultra crepidam [Τσαρλς Μπουκόβσκι ο κυνικός Κυνικός, Γιώργος Λαμπράκος]
Το ότι οι περισσότερες αξιολογικές τοποθετήσεις που προέρχονται από μεταπτυχιακούς, μπλόγκερς και νεοσυντηρητικούς, σχολιαστές, (είτε αυτοί ανήκουν στις τάξεις των «περιθωρίων» είτε όχι) προσβάλλουν παρά ενισχύουν τη λογοτεχνία, είναι κάτι το οποίο δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα παραμείνει εσαεί ανεπίκριτο. Την ικανότητα να επικρίνει, να επαινεί ή να μορφοποιεί […]
Μυθιστόρημα για τον άνθρωπο και το μυθιστόρημα, γράφει η Λαμπρινή Γλερίδου [Μυθιστόρημα, Θωμάς Συμεωνίδης]
Το Μυθιστόρημα του Θωμά Συμεωνίδη (Δεκέμβριος 2017, εκδόσεις Γαβριηλίδης) αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο δείγμα σύγχρονης γραφής και μια πρόκληση ως προς την ειδολογική κατάταξή του. Απαρτίζεται από 24 κεφάλαια, 24 αφηγηματικά επεισόδια, χωρίς γραμμική αφηγηματική ακολουθία, με νοηματική αυτοτέλεια, αλλά και με εξωτερική, όπως και εσωτερική σύνδεση. Η αποσπασματικότητα του κειμένου υπηρετεί μια λογική ένταξης […]
Τραγούδια ακινησίας, γράφει ο Δημήτρης Σωτάκης [Τα Δευτερόλεπτα των Ζωντανών Στιγμών, Έλενα Πολυγένη]
Ένας ύμνος στην τρυφερότητα είναι στην πραγματικότητα η ποίηση της Έλενας Πολυγένη. Ακόμα και στα ποιήματα της συλλογής που φαντάζουν περισσότερο με εκλογικευμένες λυρικές εκρήξεις, προϊόντα παρατήρησης και συνειδητή στάση της ποιήτριας απέναντι στον κόσμο, ακόμα κι εκεί αναδίδεται μια αίσθηση ενός απαλού αγγίγματος, μιας ξεκάθαρης προσέγγισης στον άνθρωπο. Ξεκινάω με αυτή την παρατήρηση, γιατί […]
Ποιητική συλλογή: «δεκαοχτώ ποιήματα» του Σωτήρη Τριβιζά
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, η ποιητική συλλογή του Σωτήρη Τριβιζά με δεκαοχτώ ποιήματα εκ των οποίων τα δώδεκα ανήκουν στον δημιουργό. Τα υπόλοιπα ποιήματα είναι μια επιλογή από τους ποιητές: Cesare Pavese, F.G. Lorca, Giuseppe Ungaretti, Mario Luzi, Salvatore Quasimodo. ἔκλειψη σελήνης Σοῦ δάνεισα ἀπόψε τὸ σκοτάδι μου ὅπως ἐσύ, τὶς ἄλλες νύχτες, […]
Κλέβοντας το αίμα των άλλων, γράφει ο Γιάννης Αντιόχου [ Σινιάλο, Τάσος Θεοτόκης]
Δεν είχα, ούτε κι έχω καμία σταθερά στις αναγνώσεις των ποιητικών έργων των πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών. Κύρια γιατί τα ποιητικά βιβλία του καιρού μας είναι τις περισσότερες φορές βιβλία πολύ επιτηδευμένα και μιμητικά, γεμάτα από πραγματικές συντακτικές υπερβάσεις που επιτιμούν αυτό που εγώ ονομάζω ευφυολόγημα. Έχω ξαναπεί δημόσια πως η συντομία στις αναρτήσεις των κοινωνικών δικτύων, […]
Ίσως και να είναι ένας πισώπλατος έρωτας, του Γιάννη Αντιόχου [ She’s in parties, Ειρήνη Βακαλοπούλου ]
Αρέσκομαι στους μη ασφαλείς δρόμους μιας αισθητικής παρουσίασης ή έστω (ας πω) κριτικής, ίσως επειδή αντιστέκομαι στη θεωρία που δεν κατέχω ενδελεχώς ή θέλω να υποστηρίζω την ποίηση όπως τη γράφω κι όπως την κατανοώ. Περαιτέρω ίσως και να είμαι λίγο δύστροπος ως αναγνώστης αφού στην πληθώρα των γυναικείων φωνών που «εκδίδονται» σε αυτή τη […]
