***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ο Χάρης Βασιλάκος γεννήθηκε στη Σπάρτη. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία, κατέχει μεταπτυχιακό στη Δημόσια Διοίκηση και είναι πτυχιούχος Αρμονίας και Ωδικής. Εργάστηκε στον ιδιωτικό χώρο της Εκπαίδευσης, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στον Fly 89.7 από το 2018 και είναι ένας εκ των εμπνευστών της Αναβίωσης της Βαμβακούς (που υλοποιείται με την αποκλειστική Δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος).
Από τις Εκδόσεις Πνοή κυκλοφορούν 3 μυθιστορηματά του:
Τι μπορεί να συνδέει μια γυναίκα που υφίσταται το μαρτύριο του πνιγμού στα παγωμένα νερά μιας σκουριασμένης μπανιέρας, έναν νεαρό άνδρα που βρίσκεται νεκρός και αλυσοδεμένος στη λίμνη Τραζιμένο, κι έναν αδίστακτο εκτελεστή που σημαδεύει τον αρχηγό της μαφίας κι ετοιμάζεται να τραβήξει τη σκανδάλη; Η τελετή αναγόρευσης του ηλικιωμένου Τίτο σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης, στέκεται η αφορμή να έρθουν στο φως αλήθειες που κανείς δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει.
Omertà. Ένα λογοτεχνικό θρίλερ δράσης με φόντο τους σκοτεινούς δρόμους του Παλέρμο, τους λόφους του Μοντεπουλτσιάνο και τους αμπελώνες της Τοσκάνης. Μία ακραία ερωτική ιστορία, όπου τα όρια ανάμεσα στην εκδίκηση, τη δικαιοσύνη και την ηθική παραμένουν δυσδιάκριτα. Μια εξομολόγηση με διαδρομές που διασταυρώνονται, συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και καθορίζουν το μέλλον. Άλλωστε, κάθε ιστορία κρύβει κι ένα μυστικό. Η αποκάλυψή του σηματοδοτεί το τέλος.
Με φόντο τα Αναφιώτικα, η Κλεψύδρα είναι μια ιστορία που περιστρέφεται γύρω από τον χρόνο και τη χαοτική αναζήτηση της αγάπης. Μια διεισδυτική αποτύπωση του ψυχισμού της σύγχρονης κοινωνίας του χρηματιστηρίου, της διαφθοράς, της οικονομικής κρίσης και της ανθρώπινης απληστίας.
Τρεις κινηματογραφικές λήψεις με κεντρικό άξονα την οικογένεια Βερνάρδου, τα ένοχα μυστικά της και τα παιχνίδια της μοίρας. Τρία κάδρα ενός στιλιζαρισμένου ερωτικού δράματος με αποχρώσεις ψυχολογικού θρίλερ. Οι προβληματικοί χαρακτήρες, εγκλωβισμένοι ασφυκτικά σε κλειστοφοβικές σκέψεις και βίαια διλήμματα, ραμμένοι σ’ ένα διαρκές παιχνίδι με την υπαρξιακή αγωνία, έλκονται από αυτό που τους τρομάζει.
Μια μελαγχολική και ρετρό Πλάκα στήνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο η κυνική πραγματικότητα θα πλέξει τον κύκλο της, μέχρι να ρίξει τους τίτλους τέλους…
Περνούσαμε ώρες ατελείωτες στην αυλή. Είχαμε φτιάξει μαζί μια κούνια. Εκείνη, με απερίγραπτη λαχτάρα, προσπαθούσε να φτάσει ψηλά. Έπιανε με τα δυο της χέρια τα σχοινιά, κουνούσε τα πόδια μπρος πίσω, κι εγώ, κάπου εκεί, να της δίνω ώθηση. Να ακουμπώ την πλάτη της με τα δάχτυλά μου, να της δανείζω άνεμο στο πέταγμα και να αισθάνομαι στην επαφή μας κάθε αναρχικό της κύτταρο. Τη φοβόμουν, γιατί με έκανε ρομαντικό. Με απελευθέρωνε. Έπαιρνε καθετί ξένο και το έκανε οικείο στο δέρμα και στην ψυχή μου. Βέβαια, εκείνη ποτέ δεν παραχωρούσε το καλύτερό της. Το άφηνε πάντα για τον εαυτό της. Αυτοπροστασία, μάλλον. Δεν ξέρω αν η ευαισθησία ήταν η σταθερά της δικής μου ζωής που την όρισε. Ξέρω μόνο ότι ήρθε μια πραγματικότητα και τα έβαλε όλα στη θέση τους…
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
