***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Αμερικανού Lawrence Kasdan ανεβάζει αισθητά τη θερμοκρασία του νουάρ και με μια γερή δόση «Double Indemnity» μεταφέρει το εγκληματικά σαγηνευτικό είδος στην πολύκροτη δεκαετία του ΄80, όπου το ερωτικό θρίλερ έρχεται για να εκτοπίσει προς στιγμήν το μυστήριο σε οποιαδήποτε άλλη του μορφή από το προσκήνιο. Πρόκειται για το «Body Heat» του ’81, που με την «καυτή» του φύση κερδίζει μια σημαντική θέση στην καρδιά των λάτρεων του λογοτεχνικού νουάρ και δη της μοντέρνας του πτυχής. Κατακαλόκαιρο στη Φλόριντα. Ο Ned (William Hurt), ένας εργένης που ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου και ό,τι αυτό συνεπάγεται, ερωτεύεται παράφορα την αιθέρια, βγαλμένη από τα 40’s νεράιδα, η οποία τον πλησιάζει με τον ανανεωτικό της αέρα για να «δροσίσει» για λίγο το θερινό τοπίο γύρω του που έχει αρχίσει να γίνεται ανυπόφορα κλειστοφοβικό. Η Matty (Kathleen Turner) είναι παντρεμένη και δεν ενδιαφέρεται για νέες γνωριμίες, αλλά αυτό που εγκλωβίζει το βλέμμα του Ned πάνω της είναι πως ποτέ δεν ανέφερε ότι είναι ευτυχισμένη μέσα σε αυτόν τον γάμο, πράγμα που είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για να βάλει τον πρωταγωνιστή σε μπελάδες. «Τεμπέλης, άσχημος και ερεθισμένος» είναι τα επίθετα που χρησιμοποιεί ο ήρωας στην πρώτη τους κιόλας γνωριμία για να περιγράψει τον εαυτό του, με την καθηλωτική Matty να απαντάει: «Δεν μου φαίνεσαι για τεμπέλης..»! Οι σπινθηροβόλες ατάκες εκστομίζονται διάχυτα και ανεξέλεγκτα δημιουργώντας μια υπέρ το δέον ένταση που από τα αρχικά της στάδια φαίνεται πως θα αποβεί καταστροφική για τον κεντρικό ήρωα.
Μαζί με τον Kasdan, το ξεκίνημά της κάνει και η λυρική Kathleen Turner, η οποία στον παρθενικό της ρόλο υποδύεται μια σκανδαλοθηρική ύπαρξη, μια «vamp» καλλονή που αρέσκεται στο να αποπροσανατολίζει διαρκώς τους θεατές για τα αληθινά της κίνητρα. Σιβυλλική και υπέρλαμπρη, η Turner μαζί με τον αέρα που καθησυχάζει προσωρινά τον καταϊδρωμένο Ned, μεταφέρει στο διάβα της κι εκείνον της παλιάς Χολυγουντιανής σταρ με πυκνά, χρυσαφένια μαλλιά και δέρμα πορσελάνινης κούκλας, λεπτεπίλεπτη, απρόβλεπτη, κομψή αλλά παράλληλα και «βρώμικη». Μια κυρία στο τραπέζι και μια αλήτισσα στο κρεβάτι, που ικανοποιεί όλα τα ζωώδη σεξουαλικά ένστικτα του Ned, ο οποίος με τη σειρά του, μπροστά στο αχαλίνωτο πάθος δεν λογαριάζει τίποτα και κανέναν. Οι δύο στενότεροι φίλοι και συνάδελφοί του, ωστόσο, ανήσυχοι για την μοιραία κατάληξη του φίλου τους επιδιώκουν πολλάκις να τον συνετίσουν, αλλά φυσικά οι αλλεπάλληλες προσπάθειές τους παίρνουν φόρα και κάνουν μια τεράστια βουτιά στο κενό μαζί με τον Ned, ο οποίος έχει ξύσει αρκετά τον πάτο για να μεταβεί επιτυχώς στην κόλαση.
Ο William Hurt, με ήρεμη φωνή και παρουσία αλλά παρορμητικές κινήσεις, δεν έχει ηρεμήσει λεπτό από την πανταχού παρούσα ζέστη που κοντεύει να του κάψει ακόμα και το μυαλό. Μονίμως κάθιδρος από τον αποπνικτικό καύσωνα, κινείται με γνώμονα οτιδήποτε άλλο πέρα από τη λογική και δεν σκοπεύει να σταματήσει πουθενά έως ότου να ζήσει ευτυχισμένος με την Matty και τα πλούτη του μαφιόζου συζύγου της, ώσπου δεν αργεί για χάρη αυτού να βάψει τα ιδρωμένα του χέρια ακόμη και με αίμα. Το παράνομο ζευγάρι συνεπαρμένο από την «κάψα» του παράφορου έρωτα, οργανώνει το τέλειο έγκλημα για ερασιτέχνες, κάτι που «φωνάζει» από μακριά πως θα βρει πολλούς σκοπέλους έως ότου να οδηγηθεί στην λύτρωση και ίσως και στον κοντινότερο τροπικό προορισμό. Έπειτα από τις απαραίτητες διαδικασίες, ο Ned δολοφονεί τον άντρα της Matty και καίει το πτώμα του με την φωνή της στο πίσω μέρος του μυαλού του να του κρατά συντροφιά και να δίνει πάντα τις σωστές οδηγίες. Μετά από τον φόνο, η ατμόσφαιρα επιτέλους ξεκινά να «στεγνώνει» και ο ιδρώτας του ήρωα να εξατμίζεται. Που και που το κάδρο θολώνει λίγο από την κάπνα των ατελείωτων τσιγάρων που κάθε σωστό νουάρ επιβάλλει να καπνίζουν αρειμανίως οι πρωταγωνιστές του, λίγο από το απολύτως μπερδεμένο πλέον σκηνικό αλλά και ελαφρώς από την υπόθεση που σταδιακά αρχίζει να χωλαίνει. Ο Ned δεν έχει τη σιγουριά που κάποτε διέθετε, οι θεωρίες της Matty δεν ακούγονται πειστικές στα αυτιά κανενός και η αμφιβολία έχει πάρει πλέον τη σκυτάλη.
Στο δεύτερο κομμάτι του «Body Heat» ο καύσωνας του πρώτου έχει μεταμορφωθεί σε κρύο ιδρώτα ενώ η άπνοια έχει πάρει τη μορφή της πιο παγερής νύχτας του καλοκαιριού. Ο Kasdan σε αυτό το σημείο μας έχει κάνει να λησμονούμε την κουφόβραση που περιέλουζε τα προηγούμενά του κάδρα και τον πρωταγωνιστή του να εύχεται να είχε σκεφτεί καλύτερα το πλάνο του. Η εναλλαγή των σκηνών του δε, αρχικά παντελώς αναίμακτη, κινείται μέσα στην ζεστή θωλούρα που περικλείει και αφηγείται τη δράση με ελάχιστα έως και μηδαμινά «εμπόδια» από το ένα πλάνο στο άλλο. Δεν επιλέγει να σταθεί ούτε λεπτό παραπάνω σε ό,τι θα μπορούσε να προκαλέσει τη γνωστή και απευκταία «κοιλιά» στη ροή της ιστορίας του, παρά μπαίνει απευθείας στο ψητό. Τόσο σύντομα που μπορείς ακόμη και να μυρίσεις την φωτιά που το σιγοψήνει από την πρώτη κιόλας σεκάνς όπου είναι όλα τόσο παραστατικά που με έναν μαγικό τρόπο τα εισπράττεις με όλες σου τις αισθήσεις.
Το «Body Heat» όμως δεν «στέγνωσε» ποτέ. Τουναντίον, συνδυάζει την γλυκιά νοσταλγία για το κλασικό νουάρ με μια εκπληκτικά σύγχρονη και αγέραστη ματιά στον κόσμο των θρίλερ, δανειζόμενο αισθητές και πολυάριθμες επιρροές που ύστερα απλόχερα χάρισε στους πιστούς φανατικούς οι οποίοι επιδίωξαν να κρατήσουν αναμμένη τη δάδα αυτού του κινηματογραφικού genre. Κι όσο «καυτό» και έντονο κι αν παραμένει κατά την θέασή του, δεν παύει ταυτόχρονα να μοιράζει ευχάριστες, δροσερές νότες μιας φρεσκάδας που δύσκολα θα μπορούσαν να μιμηθούν έργα τα οποία ηλικιακά μπορεί να περνάει δεκαετίες.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
