***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Χρόνος με Τρεις Εποχές, Παρασκευή Τζιωρτζούδα, Εκδόσεις Βακχικόν

Η ζωγραφιά είχε ως εξής. Στο φόντο κυριαρχούσε ένας καταγάλανος ουρανός, με μια ιδέα μολυβιού. Ας πούμε πως ο ζωγράφος θέλησε να βαρύνει τον καιρό μα όχι περισσότερο από μια ιδέα. Κάτω είναι ο κήπος χωρισμένος σε τρεις παύσεις, μεγαλειώδεις, με την ταυτότητά τους απόλυτα διακριτή  μες στην μετάβαση του χρόνου. Πρόκειται για τις εποχές που μπλεγμένες με τα σώματά τους συνωστίζονται μες στον πίνακα. Μπερδεμένα πόδια και χέρια και βλέμματα που ποτέ δεν θα εξηγηθούν, πράγματα για τα οποία τολμήσανε να μιλήσουν μονάχα οι ποιητές ή πάλι απέμειναν απόκρυφα. Και στην άλλη άκρη, ολομόναχη μια δεσποσύνη, όχι πάνω από είκοσι χρονών, αιώνια νέα και έξω από τον χρόνο. Ντυμένη με κουρέλια μα την ίδια ώρα όμορφη, με μια τρυφερή ψυχή. Στην βάση του μπούστου της αναγράφει με ελληνικούς χαρακτήρες ΕΛΠΙΣ. Προσέχοντας  το πρόσωπο της νέας μπορείς να δεις την άγρια έκφραση, το θυελλώδες θυμικό. Ένα είδος θηριωδίας την καταδιώκει μα εκείνη πεισματικά βάζει σε σειρά τις μέρες, τα όνειρα που συλλογιζόμαστε τις ώρες του ατομικού αγώνα. Ο πίνακας φέρει τον τίτλο Χρόνος με Τρεις Εποχές. Μια μετάφραση συνοδεύει το όνομα του έργου. A Year with three seasons και στην γωνιά του μουσαμά το όνομα του δημιουργού. Παρασκευή Τζιωρτζούδα, εκδόσεις Βακχικόν.

Έψαξα πίσω από το εξώφυλλο με το φυλλοβόλο δέντρο. Πώς ρίχνει τα πέπλα του, πως αποξενώνεται και πώς περνάει στην μεγάλη ερημιά. Τριγύρω το τίποτε του χειμώνα και η μακρινή κοιμωμένη του βουνού. Στην άλλη πλευρά του εξωφύλλου έλεγε λίγα λόγια για την δημιουργό της καινούριας έκδοσης του Βακχικόν που φθάνει από το θετικισμό της επιστήμης για να αρθρώσει με την καινούρια, δίγλωσση συλλογή της εκείνη την τρυφερή, την ανόθευτη αίσθηση των τραγουδιών. «Η πρώτη ποιητική συλλογή της Εκείνοι που τολμούν να ονειρεύονται κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Ιωλκός και επανακυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικού λόγου, άλλα έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, όπως η Ανθολογία Ποίησης Νέων για τον Γιάννη Ρίτσο».

Με την θαυμάσια οικονομία του το σημείωμα δεν μπορεί να φανταστεί με τι αγωνία, με τι θάρρος και πόσο από τον εαυτό του δαπανά κανείς ώσπου να φθάσει στον ακροτελεύτιο στίχο. Η νεαρή επιστήμονας, άλλοτε επιστρατεύοντας τις μεγάλες ιδέες και άλλοτε πάλι ολότελα αφοσιωμένη στην έξαψη χωρίζει το μεγάλο ολόκληρο του χρόνου σε εποχές αλλιώτικες. Των δογμάτων, της γενναιότητας, της έξαψης αναφέρεται στο περιεχόμενο της έκδοσης του Βακχικόν που φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο μια έκδοση απαιτητική και μια καινούρια, ποιητική φωνή που φθάνοντας από τον δρόμο της επιστήμης, δοξολογεί το όνειρο. Μια έκδοση πιστή σε ανθρώπινες αξίες που στον καιρό του μεταμοντέρνου, του αφόρητου μονόλογου και της αδιάψευστης ευφυίας λογαριάζονται για ξεπερασμένες. Είναι  ο κόσμος που γκρεμίστηκε από βαρβάρους, έτσι όπως το τραγουδά ο ύστερος στίχος του Απόψε Σιωπώ. Αυτόν υπερασπίζεται η Παρασκευή Τζιωρτζούδα μες στις εποχές της που αθροίζονται στην δίγλωσση συλλογή του Βακχικόν. Το ζητούμενο της Ανάστασης , αυτό το πανάρχαιο τάμα φέγγει στον ουρανό της συλλογής που δεν εντυπωσιάζεται από την επιστήμη, την φυσική ερμηνεία των πραγμάτων αλλά ακουμπά στο νοητό σπουδάζοντας την ανθρωπιά. Θνητές και αθάνατες λέξεις που γυρεύουν να κρατήσουν όρθια την πίστη, την στιγμή που η μόδα φέρνει στο φως πρακτικές αναπαλαίωσης, εύκολες επινοήσεις. Κάτω από τα χτίσματα του πολιτισμού, στην άλλη άκρη του χειροπιαστού ανάβουν τα τραγούδια τα δειλά, μεταφυσικά τους φώτα. Καταργούν τα προσωπεία, δίνοντας τα κλειδιά στην αγάπη που αντέχει, που επιβιώνει από στίχο σε στίχο και ας μυρίζει παντού ατόφια μελαγχολία. Στην αγάπη και την ελπίδα, ως μοναδικά αντισταθμίσματα των κόπων μας να σηκώσουμε το βάρος της αρχαίας ανθρωπιάς μας, όπως κάθε γενιά και κάθε εποχή. Λέξεις σπουδαίες, που δανείζονται από φωνές εκκωφαντικές, όσες πέρασαν μα δεν λησμονήθηκαν, ατμόσφαιρες πλασμένες με την εκφραστική ελαστικότητα των λέξεων, ιδιότητα απόλυτα ταυτισμένη με το ταλέντο της νεαρής ποιήτριας που στο έργο της καταθέτει μια ταυτότητα ή πάλι την πρόθεση να διασχίσει τους γκρεμούς του Wharfe για να βρει το τρομερό που γυρεύει. Εκείνο τον στίχο που στέκει των πόνων ιατρειά, μια μαρτυρία αριστοτελική, όπως αυτή που μας εισάγει στην πρώτη από τις υπέροχες Τρεις Εποχές των εκδόσεων Βακχικόν.

Μια ζωγραφιά, μια τέχνη που  που τείνει προς την αμεσότητα της μουσικής, μια χειρονομία όλο δροσιά και σφρίγος και αθωότητα. Με το δενδρί του πάντα ο κόσμος και εμάς οπωρικά να προσμένουμε τον τρυγητή που ζητάει τον καρπό του. Μένει η ελπίδα και μια θλιμμένη δόξα κρεμασμένη από τα χείλη των ανθρώπων, μια προσευχή γραμμένη στο νερό. Αφού η ελπίδα στο βρεγμένο χώμα γεννιέται. Όπως ακριβώς πραγματώνεται το προχώρημα του κόσμου, με την πίστη του οραματιστή, την αφοσίωση του προφήτη, την δεξιότητα του τεχνίτη, την αμφισβήτηση των ιερών.

Ένας Άμλετ διατρέχει τον Χρόνο με  τις Τρεις Εποχές της Παρασκευής Τζιωρτζούδα. Το βασίλειό του κάνει κομμάτια στο όνομα της ελπίδας. Από τις εκδόσεις Βακχικόν η νέα, δίγλωσση, ποιητική συλλογή που ξεχωρίζει με την θεματική και την ωριμότητά της. Με αυτές κέρδισε τις εντυπώσεις η Παρασκευή στην επανεμφάνισή της, βεβαιώνοντας πως πίσω από την επιστημονική της ταυτότητα την καρδιά της την πονούν θραύσματα από λόχμες ονειρικές.

\

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.