***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Η κυρία Ευλαμπία έβαλε λίγες κροκέτες στο κεσεδάκι από το πρόβειο γιαούρτι που είχε φάει για πρωινό και κατευθύνθηκε στην πυλωτή.

Ψυχή έχουν κι αυτά. Βολοδέρνουν μες στη λαύρα.

Στάθηκε στο ανοιχτό σημείο, εκεί που τα μπαλκόνια δεν κρύβουν τον ουρανό, και το ακούμπησε στο έδαφος. Σε δευτερόλεπτα μαζεύτηκαν τέσσερα κοράκια που πότε τσιμπούσαν το γεύμα τους και πότε το ένα το άλλο. Ικανοποιημένη κοίταξε ψηλά.

«Ορίστε, ρεζιλίκια» σχολίασε την μπουγάδα της γειτόνισσας.

Η κυρία Ευτυχία είχε ακούσει την πόρτα. Πρωινή πρωινή, σκέφτηκε. Στάθηκε κοντά στο παράθυρο.

Τι κάνει πάλι αυτή;

-Έλα, Κώστα, να δεις. Η μουρλή ταΐζει τα κοράκια. Κώστα, δεν μ’ακούς;

-Μμμ, μούγκρισε ο κύριος Κώστας χωρίς να σηκώσει το βλέμμα από την εφημερίδα.

Ήταν 6:30 το πρωί και σε μισή ώρα θα άνοιγε το μαγαζί.

Κυρία Ευλαμπία. Κάτοικος διαμερίσματος τρίτου ορόφου -ανεβαίνοντας δεξιά- σε δυτικό προάστιο της Αθήνας. Ζωντοχήρα πρώην στελέχους της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Άτεκνη.

Κυρία Ευτυχία. Κάτοικος διαμερίσματος τρίτου ορόφου -ανεβαίνοντας αριστερά- σε δυτικό προάστιο της Αθήνας. Χήρα του ιδίου πρώην στελέχους της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Δευτεροπαντρεμένη με τον κύριο Κώστα, ιδιοκτήτη γειτονικού καφενείου με όνομα «Ζενίθ». Άτεκνη.

Ιδιοκτήτριες εξ αδιαιρέτου του μοναδικού περιουσιακού στοιχείου του πρώην συζύγου τους, έδωσαν το οικόπεδο για αντιπαροχή και κατέλαβαν τον τελευταίο όροφο και από μια γκαρσονιέρα στον πρώτο να τη νοικιάζουν.

Η μία μάζευε τα κοινόχρηστα της αριστερής πλευράς, η άλλη της δεξιάς. Η μία φορούσε μαύρα, η άλλη άσπρα. Η μία φύτευε γαρδένιες, η άλλη ανεμώνες. Η μία έτρωγε πεπόνι, η άλλη καρπούζι.

«Εγώ τιμώ τη μνήμη σου, Χαρίλαε. Δεν είμαι παρδαλή, ούτε ήθελα άλλους έρωτες σαν την ξεμωραμένη» έλεγε η κυρία Ευλαμπία απευθυνόμενη στη φωτογραφία του μακαρίτη πίσω από το αναμμένο καντήλι. Άναβε και το θυμιατό να αναπαυτεί η ψυχή του.

«Πού είσαι, Χαρίλαε, να δεις την ομορφάδα της. Πώς να μην το παρατήσει το ξόανο; Μήπως πέρασε η επίδραση των ενέσιμων; Αύριο κιόλας θα κλείσω ραντεβού» είπε η κυρία Ευτυχία μπροστά στον καθρέφτη καθώς έβαζε το κόκκινο κραγιόν της. Ετοιμαζόταν για την καθιερωμένη επίσκεψη στην επιχείρηση του άντρα της. Έβαλε το ροζ πλατύγυρο καπέλο και τα λευκά γάντια με τις ροζ φούντες. Κοίταξε από το ματάκι προτού βγει. Κανείς. Άνοιξε και με γρήγορες κινήσεις κλείδωσε. Στάθηκε μπροστά στο ασανσέρ. Φτου! σκέφτηκε καθώς πατούσε το κουμπί κάτω από την ένδειξη μηδέν. Κουνούσε νευρικά το πόδι. Πριν ανοίξει την πόρτα, βεβαιώθηκε πως ήταν άδειο. Ο απαραίτητος έλεγχος επαναλήφθηκε στην έξοδο. Σήμερα θα είναι μια όμορφη μέρα.

Η κυρία Ευλαμπία βγήκε στο μπαλκόνι. Κατευθύνθηκε στο διαχωριστικό από το διπλανό διαμέρισμα σκουπίζοντας. Έγειρε το κεφάλι. Είδε το μπαμπού σαλονάκι με το εμπριμέ ύφασμα και τους φραμπαλάδες στα φουσκωτά μαξιλάρια, τις ξεραμένες γλάστρες και τις παντόφλες με τα τακούνια. Κανείς. Θα πιω τον καφέ μου στο μπαλκόνι.

Πρώτη γυρνά η κυρία Ευτυχία από το μαγαζί, φέρνοντας σπίτι το ταμείο. Ο κύριος Κώστας ακολουθεί μία ώρα μετά, αφού μαζέψει τα τραπεζοκαθίσματα και κατεβάσει τα ρολά. Κάνει πάντοτε στάση για τσιγάρα στον ψιλικατζή. Μέχρι να φτάσει στο σπίτι έχει ανοίξει το πακέτο και έχει βάλει όλα τα τσιγάρα πλην ενός στην ταμπακιέρα. Μπαίνει στην πυλωτή και κάθεται στο πεζούλι δίπλα στις ανεμώνες της αριστερής πλευράς. Ανάβει τσιγάρο. Έχει νυχτώσει για τα καλά και δεν έχει προσέξει την κυρία Ευλαμπία που σέρνεται στο παρτέρι της δεξιάς πλευράς.

-Εσύ είσαι, Ευλαμπία, και τρόμαξα;

-Καλησπέρα, Κώστα. Φροντίδα θέλουν κι αυτά. Πλάσματα του Θεού.

-Τέτοια ώρα;

-Δεν έχει ώρα η μοναξιά.

Ο κύριος Κώστας ξεφύσηξε τον καπνό και κούνησε το κεφάλι.

-Είχε κόσμο σήμερα; ρώτησε η κυρία Ευλαμπία.

-Τα ίδια.

-Έλα πάνω να σου φτιάξω ένα ουζάκι να χαλαρώσεις.

Ο κύριος Κώστας έσβηνε το τσιγάρο στο μπετό την ώρα που πλησίαζε η κυρία Ευλαμπία. Κατευθύνθηκαν ταυτόχρονα στο ασανσέρ. Η κυρία Ευλαμπία πάτησε το κουμπί κάτω από την ένδειξη τρία. Κοιτούσαν και οι δυο τον αριθμό που μειωνόταν.

Μπήκαν στο ασανσέρ. Κοιτούσαν τον αριθμό που αυξανόταν. Πριν η κυρία Ευλαμπία ανοίξει την πόρτα, βεβαιώθηκε πως ο διάδρομος ήταν άδειος. Πρώτη φορά ο κύριος Κώστας έβγαινε από το ασανσέρ για να πάει δεξιά. Στάθηκε πίσω από την κυρία Ευλαμπία που ξεκλείδωνε την πόρτα.

«Πέρασε μέσα», του είπε σιγανά.

Έκλεισε πίσω της την πόρτα.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.