***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Οι λησμονημένοι

Μικρή Ιστορία

Από το βιβλίο

Της

Μυστικής συνενοχής

Τους είχαν ξεχάσει. Κανείς δεν θυμόταν πως ζούσαν εκεί μέσα. Κατά καιρούς μάθαιναν νέα τους μα γρήγορα τους λησμονούσαν. Όλοι τους είχαν συνηθίσει στο προσκήνιο, μα τώρα πια εμπρός τους είχαν τοποθετηθεί κόντρα στους κανόνες της τάξης, σκηνικά ακατόρθωτα. Ολόκληρη η σκηνή, φανταστείτε, διέθετε ένα σωρό παροπλισμένους ήρωες. Σε εκείνο το λιμάνι όλα φάνταζαν ξεπερασμένα πια.

Τους είχαν ξεχάσει. Έβλεπαν βεβαίως τους φωτισμούς στα πατώματα του κτιρίου μα νόμιζαν πως επρόκειτο για τα σπαράγματα κάποιας γιορτής. Η ζωή έδειχνε το σκληρότερο πρόσωπό της μα έπρεπε κανείς μες σε αυτές τις συνθήκες να βρει την δύναμη να συνεχίσει. Αυτό ήταν το χρέος του πλήθους.

Όταν βγήκαν ξαφνιάστηκαν. Τα ονόματά τους ανασύρθηκαν από το παρελθόν, κάποιοι πάγωσαν και άλλοι σταυροκοπήθηκαν που ακόμη ζούσαν. Ήταν οι περιβόητοι ηγέται, μια καλά εκπαιδευμένη ομάδα με έφεση στην διοίκηση των χωρών. Οι ηγέται ή αλλιώς οι λησμονημένοι στάθηκαν εκεί που άλλοτε έδιναν αφειδώς τις συνεντεύξεις τους και περίμεναν στωικά τα συνεργεία. Τους έκανε μια κάποια εντύπωση η γενική ησυχία μα θεώρησαν πως επιτέλους τα πλήθη εμπέδωσαν το καπρίτσιο της ευνομούμενης πολιτείας. Ή απλά πως κάποιος άνοιξε τους κρουνούς της ησυχίας.

Κανείς δεν ήρθε. Μα οι λησμονημένοι δεν το έβαλαν κάτω. Λύσανε τις γραβάτες και με τις γενειάδες τους τις αφρόντιστες πέρασαν ανάμεσα στις γραμμές των αυτοκινήτων.

Είκοσι πέντε προφήτες σε όλες τις γλώσσες του κόσμου λανσάρουν τα συμπεράσματά τους. Οι τυχεροί τους περιεργάζονται και φωτογραφίζονται μαζί τους όταν επιτέλους καταλάβουν για τι σπάνια συγκυρία μιλούνε. Οι ηγέται διανέμουν τις μπροσούρες την στιγμή που οι αιώνες ανανεώνονται και ένας άνεμος μυστικός φέρνει τις στάχτες μιας αλλοτινής  επανάστασης.

Μα είναι όλα μάταια και φριχτά, αν τα συλλογιστεί κανείς. Οι λησμονημένοι ή αλλιώς οι ηγέται, οι μπροσούρες, ο κλεφτοπόλεμος ανάμεσα στα τροχοφόρα, η Ζακλίν που καταδικάζει σε άπταιστα αγγλικά, πατώντας στέρεα στην αναποδογυρισμένη γη από το πόντιουμ. Τα πλήθη από την άλλη κουβαλούν το φορτίο τους και δεν έχουν ώρα για τέτοια καμώματα. Μόνο στέκουν και κοιτούν και έπειτα πάλι βουτούν στην άγρια ζωή, πίνοντας νερό θαλασσινό με τις χούφτες. Πικρό νερό. Οι ηγέται πανηγυρίζουν που μοίρασαν ολόκληρο το υλικό τους. Τώρα τρέχουν πίσω στο φρούριο, ανεμίζοντας γραβάτες. Ίσως να πει κανείς πως καθυστέρησαν μα θα είναι υπερβολή αν μπλέξουμε την αμέλεια με την διεξοδική έρευνα. Μόνο να, ο κόσμος άλλαξε και τώρα, – το επιβάλλουν οι όροι της ευγένειας – πώς να φταίξει κανείς;

Τώρα που συμφώνησαν οι ηγέται αποφάσισαν να πιουν. Το κελάρι τους είχε παλιώσει πια για τα καλά και περιελάμβανε, δίχως υπερβολή μερικά από τα πιο γλυκά σαρντονέ που έχεις δοκιμάσει. Όλα είναι τέλεια, όλα στην εντέλεια πια, όπως οι στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού. Το λοιπόν, οι λησμονημένοι τέτοιοι παρέμειναν. Γεράσανε, αν το θες και η κρίση τους σώθηκε, τα χρόνια κύλησαν, όλα τα κέρδισαν στα σημεία. Αυτό είναι. (πίσω πέφτουν στακάτοι, γοητευτικοί ήχοι και ας μην ήταν ποτέ κολλαρισμένο μανεκέν αυτός εδώ ο κόσμος.)

Η παραπάνω ιστορία κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα και σήμερα περιλαμβάνεται στο μεγάλο βιβλίο της μυστικής συνενοχής.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.