***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Το είδε ξαφνικά μέσα από το τζάμι του παραθύρου. Πώς ήταν δυνατόν; Από ποιον είχε ξεφύγει; Πώς βρέθηκε στη μέση του δρόμου; Ποιος επέτρεψε σ΄ αυτό το παιδί να βγει έξω; Το παρακολουθούσε σαστισμένος. Ένα αίσθημα φόβου διαπέρασε το σώμα του. Άρχισε να ιδρώνει. Άρχισε να νιώθει την υπερένταση να τον κυριεύει. Έπρεπε κάτι να κάνει. Το παιδί στον δρόμο ήρθε να ταράξει την ήρεμη καθημερινότητά του. Το παιδί ήρθε να ταράξει την ασφάλεια που τόσον καιρό ένιωθε. Το παιδί κινδύνευε.

Εκείνο το πρωινό είχε ξυπνήσει νωρίς. Αμέσως άκουσε τον ήχο από το κινητό του. Το καθημερινό προσωπικό του μήνυμα. Ενημερώθηκε για το πρωινό που έπρεπε να πάρει αλλά και για τα υπόλοιπα γεύματα της ημέρας. Έλαβε και το ατομικό ημερήσιο πρόγραμμα γυμναστικής, το οποίο έπρεπε να εκτελέσει με ακρίβεια. Κι όλα αυτά, χάρη στο βιομετρικό ρολόι, που ήταν υποχρεωμένος να φοράει πάντα στον καρπό του αριστερού του χεριού. Ρολόι, το οποίο ήταν σε θέση να εντοπίζει ανά πάσα στιγμή αυτόν που το φορούσε, να ιχνηλατεί τις επαφές του αλλά και να παρακολουθεί την κατάσταση της υγείας του. Έτσι, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας μετρούσε την αρτηριακή πίεση, τη θερμοκρασία του σώματος, τους καρδιακούς ρυθμούς· επιπλέον, μπορούσε να διακρίνει και να εντοπίζει του φορείς της ασθένειας αλλά και αυτούς που επρόκειτο να νοσήσουν. Τα προσωπικά στοιχεία στέλνονταν αυτομάτως στο Κέντρο Επεξεργασίας Προσωπικών Δεδομένων Υγείας. Μετά την ανάλυσή τους από τα μέσα υψηλής τεχνολογίας, ο κάτοχος λάμβανε τις απαραίτητες πληροφορίες για την υγεία του και το καθημερινό πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθήσει, ώστε να είναι πάντα υγιής και εύρωστος. Επίσης, λάμβανε παρατηρήσεις για τη βελτίωση της διάθεσής του, στην περίπτωση που το σύστημα έκρινε ότι αυτή δεν ήταν η ενδεδειγμένη, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο παραγωγικός και αποδοτικός στην εργασία του.

Σοβαρός, πειθαρχημένος, εγκρατής. Δέχτηκε αδιαμαρτύρητα και χωρίς δεύτερες σκέψεις την επιβολή των μέτρων που τέθηκαν σε εφαρμογή τους τελευταίους μήνες. Με απόλυτη εμπιστοσύνη στον κρατικό μηχανισμό, θεώρησε απαραίτητη την ακόμη αυστηρότερη συρρίκνωση της ελευθερίας και της ιδιωτικής του ζωής μπροστά στην απειλή της εξάπλωσης του νέου αόρατου εχθρού· του φονικού ιού που απειλούσε τις ζωές όλων στην πόλη τους. Δεν ήταν δύσκολο γι’ αυτόν.

Με την ίδια ευκολία δέχτηκε και την απόφαση της κυβέρνησης να πετούν συνεχώς πάνω από την πόλη τους ελικόπτερα και ντρόουνς για τον εντοπισμό των παραβατών. Και πάλι, η αίσθηση ασφάλειας που ένιωθε ενισχύθηκε, όταν άκουσε ότι ο στρατός θα βοηθούσε κι αυτός με τη δική του παρουσία σε κάθε γειτονιά· συμβάντα απειθαρχίας ορισμένων ανεύθυνων πολιτών που παρατηρήθηκαν, θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία για τη ζωή όλων. Οι στρατιώτες είχαν την εξουσία να πυροβολούν, χωρίς δεύτερη σκέψη, όποιον τολμούσε να παραβιάσει την απαγόρευση εξόδου από το σπίτι. Η ολοκληρωτική επιτήρηση, η συνεχής παρακολούθηση και η τιμωρία ήταν τα απαραίτητα μέτρα μπροστά στο δίλημμα της προσωπικής ζωής ή της προστασίας της δημόσιας υγείας.

Το γνώριζε το παιδί. Ήταν το αγόρι που έμενε σ’ ένα διαμέρισμα στην απέναντι πολυκατοικία. Τους τελευταίους μήνες το έβλεπε μέσα από το τζάμι του παραθύρου· μπαλκόνια δεν υπήρχαν στις πανύψηλες πολυκατοικίες της πόλης τους. Το έβλεπε να παίζει ή να διαβάζει στο δωμάτιό του. Καμιά φορά το αγόρι σταματούσε το παιχνίδι του, πλησίαζε το παράθυρο και κοίταζε έξω. Κοίταζε έξω πίσω από το τζάμι. Του φαινόταν ένα μελαγχολικό και θυμωμένο παιδί.

Τώρα το δεκάχρονο αγόρι βρισκόταν στον δρόμο. Έκανε ποδήλατο μπροστά από το σπίτι του. Δεν ήταν ούτε θυμωμένο ούτε μελαγχολικό· ήταν χαρούμενο και γελαστό. Με τη λαχτάρα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, πήγαινε πάνω κάτω στον δρόμο· γυρνούσε τα πεντάλια απολαμβάνοντας την ελευθερία του. Έκανε σούζες, έκανε ορθοπεταλιές, άφηνε το τιμόνι από τα χέρια του. Χτυπούσε το κουδούνι σαν να ήθελε να διώξει κάθε εμπόδιο από από μπροστά του. Ανέμιζε το κασκέτο του σαν να ήθελε να χαιρετήσει αυτούς που φανταζότανε ότι το έβλεπαν· και γιατί όχι, ίσως να το ζήλευαν κιόλας! Χαμογελούσε κι έδειχνε ενθουσιασμένο με τα κατορθώματά του.

Πώς ήταν δυνατόν; Από ποιον είχε ξεφύγει; Πώς βρέθηκε στη μέση του δρόμου; Ποιος επέτρεψε σ’ αυτό το παιδί να βγει έξω; Το παρακολουθούσε σαστισμένος. Ένα αίσθημα φόβου διαπέρασε το σώμα του. Άρχισε να ιδρώνει. Άρχισε να νιώθει την υπερένταση να τον κυριεύει. Έπρεπε κάτι να κάνει. Το παιδί στον δρόμο ήρθε να ταράξει την ήρεμη καθημερινότητά του. Το παιδί ήρθε να ταράξει την ασφάλεια που τόσον καιρό ένιωθε. Η ζωή όλων κινδύνευε. Όχι! Τώρα η ζωή του παιδιού κινδύνευε.

Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει γρήγορα· όλο και πιο δυνατά. Το παιδί στον δρόμο. Οι στρατιώτες σε κάθε γειτονιά για την προστασία της δημόσιας υγείας. Το παιδί όμως δεν ήταν προστατευμένο. Η παρακολούθηση, η τιμωρία. Το παιδί με το ποδήλατο ήταν χαρούμενο. Η αγωνία του μεγάλωνε. Ένας στρατιώτης στη γωνία του δρόμου για την προστασία των πολιτών. Σκούπισε το πρόσωπό του με το χέρι του. Το βιομετρικό ρολόι διαμαρτυρήθηκε για την άστοχη κίνηση ανάβοντας το κόκκινο φωτάκι του και εκπέμποντας τον χαρακτηριστικό ήχο. Σκούπισε το πρόσωπό του με τα δυο του χέρια. Το βιομετρικό ρολόι διαμαρτυρήθηκε εντονότερα τώρα. Με το δεξί του χέρι, το τράβηξε με δύναμη και το εκσφενδόνισε στην άλλη άκρη του δωματίου. Άνοιξε την πόρτα και κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες. Το βιομετρικό ρολόι χτυπούσε εκκωφαντικά τώρα. Βγαίνοντας έξω, έτρεξε με όλη του τη δύναμη προς το παιδί. Το παιδί τρομαγμένο τον κοίταξε γεμάτο απορία. Αυτός το αγκάλιασε με τα χέρια του και το σκέπασε με το σώμα του.

Δύο πυροβολισμοί ακούστηκαν. Οι γείτονες έντρομοι έτρεξαν πίσω από τα τζάμια των παραθύρων για να δουν τι είχε συμβεί.

***Η Φανή Ματσινοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη (Αθήνα) την εποχή του Select, της Quinta και του Paesano. Η αγάπη της για τα βιβλία άρχισε στα εννέα της χρόνια, όταν τα μεσημέρια διάβαζε κρυφά στη βιβλιοθήκη του πατέρα της. Όταν αυτός την ανακάλυψε, την πήρε από το χέρι και την ταξίδεψε στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας. Φοίτησε στο Κλασικό Λύκειο Αναβρύτων και στη συνέχεια σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Της αρέσει να επικοινωνεί με τους ανθρώπους μέσα από τα διήγηματά της, τα οποία κατά καιρούς δημοσιεύονται σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες∙ κάποια από αυτά έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς”. 

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.