***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Η ουσία της φιλοσοφίας του Καζαντζάκη απαιτεί από τον άνθρωπο μία και μόνο υποχρέωση, την πιο απαιτητική:
τον συνεχή αγώνα.

Το Έχεις τα πινέλα δεν είναι απλώς όμορφα αποσπάσματα από τα έργα του Καζαντζάκη.
Εδώ θα βρείτε έναν τρόπο ολιστικής αντιμετώπισης της ζωής, τον οποίο εφάρμοσε ο ίδιος ο στοχαστής.

Ο Καζαντζάκης είναι από τους λίγους ανθρώπους που μετουσίωναν κάθε σκέψη σε πράξη, που βίωνε όλα όσα πρέσβευε, μαζί και τις συνέπειές τους.
Ξεχάστε συμπαντικές συνωμοσίες για την εκπλήρωση ονείρων και όσους χαμογελαστοί διατυμπανίζουν πως η ευτυχία είναι επιλογή.
Ο προσωπικός αγώνας του καθενός είναι ένας ανήφορος, μια επίπονη διαδικασία για να καταφέρει ο άνθρωπος να μεταμορφωθεί από σκουλήκι που σέρνεται στη γη σε μια πολύχρωμη πεταλούδα.

«Δε με νοιάζει ο θάνατος, με νοιάζει η φθορά? αυτή εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτήν πρέπει να νικήσω…»

Η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό».

Μπορεί ο θάνατος να συμβολίζει ένα τέλος που είναι μεν αναπόφευκτο, αλλά είναι και δεδομένο σε όλους μας. Ίσως ο φόβος του θανάτου να είναι μικρότερος από τον φόβο της συνειδητοποίησης πως η ζωή σπαταλήθηκε ανούσια. Γιατί συμβαίνει σε όλους μας να μεταθέτουμε πράξεις και αποφάσεις για το μέλλον ή να βρίσκουμε δικαιολογίες για τις διάφορες υπεκφυγές μας. Μακαρίζουμε, λοιπόν, την αιωνιότητα γιατί υπολογίζουμε να κάνουμε κάτι που μας ευχαριστεί στο μέλλον. Και είναι πλέον στη δύση της ζωής μας όταν αναλογιζόμαστε όλα εκείνα που θυσιάσαμε στον βωμό ενός βολικού μέλλοντος. Μόνο που δεν υπολογίσαμε πόσο πεπερασμένος είναι. Για κάθε άνθρωπο, όμως, υποκειμενικά, η αιωνιότητα μπορεί να κρύβεται αλλού: Αιώνιο, για παράδειγμα, είναι ένα ευχάριστο βίωμα που διαρκεί για πάντα στη μνήμη του ανθρώπου. Κι εκεί έγκειται η ευχαρίστηση του ανθρώπου, στην εμπειρία και τη συλλογή στιγμών που μένει αναλλοίωτη από το χρόνο και διαρκεί μέχρι το θάνατο. Κάνοντας έναν απολογισμό ζωής, ένας άνθρωπος μπορεί κοιτάζοντας πίσω να μετρήσει τις στιγμές της απόλυτης ευτυχίας που βίωσε. «Δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος. Υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα και τη χαίρουμε όλη». (Ασκητική)

Τι είναι αυτό, όμως, που αντέχει για πάντα, στη συλλογική μνήμη; Είναι ένα αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα, ένα επιβλητικό βουνό, μια κατασκευή θαύμα της μηχανικής. Όμως, σε προσωπικό ανθρώπινο, η αιωνιότητα είναι μνήμη. Ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Δάντης, ο Επίκουρος, είναι όλοι αιώνιοι. Ο καθένας μπορεί να φέρει στο μυαλό του πρόσωπα από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ο αιώνα που το όνομά τους θα συνεχίζει να απασχολεί στους αιώνες. Φυσικά, αυτοί οι σπουδαίοι ένα μόνο λιγοστό ποσοστό σε σχέση με το σύνολο των ανθρώπους που πέρασαν από τον πλανήτη μας. Η σπουδαιότητα του καθενός, βέβαια, έχει να κάνει με το αποτύπωμα που αφήνει ο καθένας από εμάς. Αν σκεφτείτε, όμως, πως στον οικογενειακό και φιλικό κύκλο σας, υπάρχουν συγγενείς και φίλοι που μνημονεύονται μετά θάνατον. Ένας προπάππους ή ένας μακρινός θείος, ένας φίλος του παππού… Όλοι αυτοί ζουν στη μνήμη των δικών τους ανθρώπους, μέσα από τα επιτεύγματά τους. Για άλλους είναι ένας πολεμιστής που υπερασπίστηκε τα χώματα της πατρίδας του, για άλλους είναι ένας χτίστης που συμμετείχε στην κατασκευή ενός ιστορικού ναού, για άλλους, ακόμη ακόμη, μπορεί να είναι ένας πάμπλουτος θείος που άφησε την περιουσία του (το «Πέθανε ο θείος» παραμένει μια μνημειώδης ατάκα της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου).

Οπότε, ο καθένας από εμάς αφήνει το σημάδι του στον κόσμο. Το θέμα είναι ο τρόπος που θα επιλέξει να το κάνει: Θα είναι μια γενναία πράξη; Μια αξιοθαύμαστη ακαδημαϊκή πορεία; Μια επιτυχημένη επιχείρηση; Μια ζωή δοσμένη στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και την αλληλεγγύη; Ο τρόπος που θα σε θυμούνται, οι αναφορές που θα γίνονται στο όνομά σου, είναι εν τέλει η κρίση των ανθρώπων του ευρύτερου περιβάλλοντός σου στον τρόπο που έζησες τη ζωή σου και τις κομβικές αποφάσεις που πήρες. «Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει» γράφει στην Αναφορά στον Γκρέκο ο Καζαντζάκης. Άρα είναι ξεκάθαρα μια προσωπική απόφαση ο τρόπος που θα ζει ο καθένας στις μνήμες των ανθρώπων: ως ένα παράδειγμα θαυμασμού και μίμησης ή αποφυγής!

Διάβασε ένα απόσπασμα ΕΔΩ.

Ο Γιώργος Πράτανος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978. Το 2002 ξεκινά από σύμπτωση τη δημοσιογραφική του καριέρα και ανακαλύπτει πως είναι το επάγγελμα που θα τον φέρει απέναντι σε ήρωες παντός τύπου και θα του δώσει την ευκαιρία να διηγηθεί την ιστορία τους. Το 2005 μετακομίζει στην Αθήνα. Έχει εργαστεί στο About Thessaloniki, στο Μακεδονία TV, στο Alter, στο Down Town, στο Nitro, στο Vice, στο People… Σε ένα από τα ρεπορτάζ του γνώρισε την οικογένεια του Πάτροκλου Σταύρου, θετού γιου της Ελένης Καζαντζάκη, που αποτέλεσε και το ερέθισμα για να ερευνήσει πτυχές της ζωής και του έργου του πιο σπουδαίου Έλληνα στοχαστή της νεότερης Ελλάδας. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορεί το βιβλίο του Ο ανεπιθύμητος νεκρός.

Η Νίκη Σταύρου πήρε το όνομά της προς τιμήν του Νίκου Καζαντζάκη. Το πρώτο σπίτι που γνώρισε ήταν το διαμέρισμα της πνευματικής της μητέρας, της Ελένης Καζαντζάκη, στη Γενεύη, ένας χώρος όπου βρίσκονταν το γραφείο, τα χειρόγραφα, οι φωτογραφίες και το πνεύμα του Νίκου Καζαντζάκη. Ως πνευματική δικαιούχος του έργου του Νίκου Καζαντζάκη, υπήρξε εκδότρια των βιβλίων του από το 2011 έως και το 2022. Το 2011 ίδρυσε το Τμήμα Ξένων Δικαιωμάτων του έργου του Νίκου Καζαντζάκη, για το οποίο περισυνέλεξε, ψηφιοποίησε και κατέγραψε το πλέον ολοκληρωμένο αρχείο παγκοσμίως των μεταφράσεων των έργων του Νίκου Καζαντζάκη. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, δίνει διαλέξεις και διοργανώνει συνέδρια για τον Νίκο Καζαντζάκη, διασφαλίζει και οργανώνει τη μετάφραση, έκδοση και κυκλοφορία ολοένα περισσότερων έργων του Νίκου Καζαντζάκη σε ξένες χώρες και γλώσσες, επιτυγχάνοντας έτσι οι πολιτιστικές γέφυρες που ενώνουν την Ελλάδα με άλλες χώρες και πολιτισμούς μέσω του έργου του Νίκου Καζαντζάκη να είναι πλέον εκατοντάδες. Tο 2022 σύστησε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία φροντίδας αδέσποτων ζώων (ΑΜΚΕ) με διακριτικό τίτλο «Καζαντζάκεια Κιβωτός» με σκοπό την προστασία, σίτιση, στείρωση, περίθαλψη και διάσωση αδέσποτων και κακοποιημένων ζώων. Κατέχει Master στην Αγγλική Φιλολογία, Bachelor στη Φιλοσοφία και στις Πολιτικές Επιστήμες (Class Valedictorian) και εργάζεται ως Assistant Professor στο Κολέγιο Webster, Athens Campus.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.