***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς είναι η πρώτη (μαύρη) κωμωδία που υπογράφει ο Οικονομίδης. Πρόλαβε να προβληθεί στους κινηματογράφους μόλις μια εβδομάδα πριν το πρώτο lockdown, και ήταν η ταινία που επέλεξαν οι περισσότερες θερινές αίθουσες για την μετέπειτα επαναλειτουργία τους. Συνολικά έκοψε πάνω από 35.000 εισιτήρια και αποτέλεσε την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του Οικονομίδη, ενώ απέσπασε τον αριθμό ρεκόρ των 15 υποψηφιοτήτων στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου!
Όπως και οι περισσότεροι θεατές, υποψιασμένοι και μη, έτσι κι εγώ, θυμάμαι ακόμα το σοκ που είχα περάσει όταν είκοσι χρόνια σχεδόν πριν, έβαλα (από βίντεο κλαμπ τότε!) να δω το Σπιρτόκουτο του Γιάννη Οικονομίδη.
Νομίζω πως κανείς μας δεν είχε καταλάβει ακριβώς ακόμη, το μέγεθος του φαινομένου που άρχιζε να γεννιέται. Σοκ, νευρικό γέλιο, προβληματισμός γιατί υπάρχει πολύ μεγάλη δόση αλήθειας στις ταινίες του, και τελικά… ένοχη απόλαυση. Αυτό είναι ο Οικονομίδης. Το ύφος του, για όποιον έχει δει έστω και μία από τις ταινίες του, είναι γνωστό και αποτελεί πια την υπογραφή του. Περιθωριακοί χαρακτήρες, αθυροστομία, χιούμορ, ρεαλισμός, υπαρκτές και σοβαρότατες ελληνικές παθογένειες, ερασιτέχνες ηθοποιοί, καλτ φιγούρες και ατάκες που κυριολεκτικά θυμόμαστε για πάντα! Ακόμα κι από μια μικρή σκηνή, μπορεί κανείς αμέσως να ξεχωρίσει μια ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, ενός σκηνοθέτη που σήμερα πια λέμε πως έχει δημιουργήσει την δική του «σχολή» και όπως όλοι οι (δεν θα πω «μεγάλοι») πραγματικοί καλλιτέχνες, είτε αρέσει, είτε όχι. Δεν υπάρχει μέση οδός. Και αυτό, είναι κάτι καλό. Ακόμα κι αν δεν αρέσει. Είναι στίγμα, ταυτότητα, αλήθεια, συνέπεια. Η Τέχνη δεν έχει όρια, χωράει τους πάντες και τα πάντα. Και για έναν καλλιτέχνη, είναι πάντα προτιμότερο να υπάρχει στα άκρα, να ενοχλεί, παρά να λένε «εντάξει μωρέ, καλός είναι…» και να συνεχίζουν τη ζωή τους. Και ο Οικονομίδης αυτά τα άκρα τα έχει κερδίσει. Ή τον μισείς, ή τον λατρεύεις. Σπιρτόκουτο, Η ψυχή στο στόμα, Μαχαιροβγάλτης, Το μικρό ψάρι, και κάπως έτσι, ερχόμαστε στην πιο πρόσφατη και απενοχοποιημένα πια απολαυστική, Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς!
Βρισκόμαστε σε μια επαρχιακή πόλη. Η Όλγα (Βίκυ Παπαδοπούλου) σύζυγος του Ηρακλή Σκυλογιάννη (Γιάννης Τσορτέκης), τοπικού εργοστασιάρχη, διατηρεί έναν παράνομο δεσμό με τον Μάνο (Βασίλης Μπισμπίκης), πρώην λαϊκό τραγουδιστή και νυν ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου «Κροκόδειλος Live Stage». Όταν η Όλγα εγκαταλείπει τον άντρα της και φεύγει τελικά με τον Μάνο, παίρνει μαζί της έναν σάκο με ένα –μοιραίο- εκατομμύριο ευρώ. Όταν η προσβολή και η κλοπή γίνονται αντιληπτές, τα πτώματα στην κατά τ`άλλα ήσυχη πόλη θα αρχίσουν να πέφτουν βροχή…
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια ταινία που δεν χωράει σε καμία κατηγορία. Οι ερμηνείες της είναι εξαιρετικές, μία προς μία, η χημεία Μπισμπίκη-Παπαδοπούλου είναι από τις πλέον ταιριαστές, δεν χορταίνεις να τους βλέπεις, ο Γιάννης Τσορτέκης και ο Βαγγέλης Μουρίκης, δύο μεγάλες μορφές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, είναι τόσο αβίαστα αστείοι σε καθόλου αστείες καταστάσεις, και φυσικά τα σκήπτρα κρατούν οι δύο μαμάδες «Νονές» που με ταπεράκια και εκτελεστές ορίζουν τις τύχες των μονάκριβων σπλάχνων τους, ως καθαρές Ελληνίδες μάνες! Όλα τα πρόσωπα του έργου, ο Γλάρος (Στάθης Σταμουλακάτος), οι Δίδυμοι, η Βιβή (Λένα Κιτσοπούλου), ο Σάκης και η Αννούλα, ο Λάμπρος Ντέγκας (Γιώργος Γιαννόπουλος)… είναι τόσο απολαυστικοί που σε παρασέρνουν σε έναν σχεδόν εθιστικό στρόβιλο, σε κάνουν συνένοχο, πίνεις και φωνάζεις μαζί τους, εκτονώνεσαι, αποφορτίζεις. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών και ο χαμός που γίνεται στην ταινία, λειτουργεί κάπως σαν τον σάκο του μποξ που όλοι χρειαζόμασταν, ειδικά στην περίοδο του εγκλεισμού και μετά, όταν μπορέσαμε τελικά να δούμε την ταινία. Όμως δεν θέλω να χρησιμοποιήσω το timing σαν δικαιολογία γιατί είναι σαν κάπως να αφαιρώ από την αξία της, και πραγματικά την θεωρώ από τις πιο απολαυστικές ταινίες που έχω δει! Ταινίες, απλώς ταινίες, όχι «ελληνικές ταινίες» όπως συνηθίζουμε να τις διαχωρίζουμε. Μόνο της μειονέκτημα είναι η μεγάλη διάρκεια που κάπως χαλαρώνει τον αρχικά σφιχτό ρυθμό του σεναρίου, αλλά στο μεταξύ έχουμε διασκεδάσει τόσο που το συγχωρούμε!
Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης
Σενάριο: Γιάννης Οικονομίδης, Δημοσθένης Παπαμάρκος, Χάρης Λαγκούσης
Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Μπισμπίκης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιάννης Τσορτέκης, Βαγγέλης Μουρίκης, Στάθης Σταμουλακάτος, Γιώργος Γιαννόπουλος, Λένα Κιτσοπούλου, κα.
Διαθέσιμο στο Ertflix μέχρι 11.01- Παρακολουθήστε την ταινία ΕΔΩ.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
