***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;

Προτιμώ να ζω στο εδώ και στο τώρα. Και να ταξιδεύω ταυτόχρονα σε πολλά και ποικίλα, παράλληλα λογοτεχνικά σύμπαντα. Αισθάνομαι έτσι ελεύθερη να μπαινοβγαίνω σε πολλούς, υπέροχους κόσμους. Ένας τέτοιος κόσμος είναι και το “Confiteor”, του Ζάουμε Καμπρέ.

Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;

Με τα λογοτεχνικά βιβλία∙ με την αίσθηση της αφής τους στα ακροδάχτυλά μου, με την οσμή απ’ το χαρτί και το μελάνι τους στο οσφρητικό μου επιθήλιο, με τους ήρωές τους να συνοδοιπορούν στην καθημερινότητά μου.

Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;

Κάθε κριτική έχει το ενδιαφέρον της, όντας μια οπτική, μια προσωπική «ανάγνωση». Η πολυφωνία και η ώσμωση απόψεων μπορεί να καταστεί ενδιαφέρουσα και γόνιμη. Εναπόκειται στην κρίση του καθενός, ωστόσο, να επιλέξει σε τι αξίζει να δώσει βαρύτητα και σημασία, ιδίως μέσα του!

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;

Προτιμώ τη σύζευξη από τη διάζευξη. Βεβαίως μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Αλλά και τι απερίγραπτη εκφραστική δύναμη η σωστή λέξη! Αισθητοποιεί τη σκέψη, κινητοποιεί τη φαντασία, διεγείρει το συναίσθημα, γεννά την εικόνα.

Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;

Και γιατί να χαστουκίσεις κάποιον, όταν μπορείς να επιτύχεις το ίδιο αποτέλεσμα διά του λόγου; Σίγουρα θα με εκνεύριζε ένας συγγραφέας που θα χλεύαζε και θα ευτέλιζε όλους τους υπόλοιπους ομότεχνούς του. Δεν μου αρέσουν οι επηρμένοι άνθρωποι, όποια κι αν είναι η αξία τους. Θεωρώ αρετή την αληθινή σεμνότητα. Όσο για το ποιον συγγραφέα θα φιλούσα, νομίζω και πάλι, κανέναν. Όμως θα υπέβαλα τα σέβη μου, με αληθινό δέος, αν ήταν δυνατόν να συναντήσω στην ίδια παρέα τα κορυφαία 4Κ:Καζαντζάκης-Καραγάτσης-Καβάφης-Καββαδίας.

Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;

Δοκίμασα διάφορες φράσεις που θεώρησα πιθανές. Κατέληξα ότι καμία δε θα μπορούσα να αποκλείσω a priori. Θα ένιωθα πως αυτολογοκρίνομαι. Κάθε φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί, εφόσον υπηρετεί τον στόχο της. Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω ότι βωμολοχίες και χυδαιολογίες θα με δυσκόλευαν.

Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;

Πολύ μου αρέσει η ερώτηση. Σπουδαία η δυναμική των σημείων στίξης. Νομίζω ότι θα ήμουν άνω τελεία∙ προσφέρει ανακουφιστική παύση και συγχρόνως σου επιτρέπει και σε οδηγεί να αναμένεις τη συνέχεια, την πορεία προς την ολοκλήρωση.

Συνεχίστε τη φράση: Μου λείπει…η θέα της θάλασσας από το παράθυρό μου, ευθύς μόλις ανοίγω τα μάτια μου το πρωί, στο νησί μου. Μου λείπει στην πόλη η χρωματική της παλέτα, ο ήχος της και η αύρα της, τα λαμπερά διαμαντάκια που της καταθέτει δώρο ο ήλιος, καθώς πορεύεται στην πλάση.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που σας έχουν πει ;

Αυτό που ακόμα δεν το έχω καταλάβει ότι είναι ψέμα!

Πότε θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;

Ποτέ. Προτιμώ να ζω τη ζωή και να γράφω τις ιστορίες μου, αφήνοντας ψήγματα της αλήθειας μου μέσα σε αυτές.  

Παρουσιάζω το βιογραφικό μου, όπως αυτό  αναγράφεται στο πρώτο μου βιβλίο, το “ΓΚΡΟ ΠΛΑΝΟ”, από τις εκδόσεις “βακχικόν”: « «Η Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τήνο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Δίδαξε επί σειρά ετών σε σχολεία της Δευτ/θμιας  Εκπ/σης στη γενέτειρά της. Εδώ και αρκετά χρόνια κατοικεί στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, τόπο καταγωγής του συζύγου της, όπου και διδάσκει σε Γυμνάσιο. Αγαπά και σέβεται αυτήν την πόλη, σα δεύτερη πατρίδα. Έχει έναν γιο και μία κόρη, τον Παναγιώτη και τη Μαριλία. Μολονότι ασχολείται με τη συγγραφή πολλά χρόνια, η συλλογή ιστοριών με τίτλο «Γκρο πλάνο» είναι το πρώτο της βιβλίο. Το συμπεριλαμβανόμενο διήγημα με τίτλο «Αν ποτέ συμβεί κάτι ανάλογο σε μένα;» έχει δημοσιευτεί στο τρικαλινό περιοδικό «Κηρήθρες», τεύχος 5ο, και απέσπασε – στην πρώτη του γραφή – τιμητική διάκριση στον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος- Ε.Λ.Β.Ε. Το νησί είναι η σταθερή έδρα της καρδιάς της. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, «πρωταγωνιστεί» σε πολλές από τις ιστορίες αυτού του βιβλίου.»

Κι αφού παρουσίασα το «επίσημο» βιογραφικό μου, ας καταθέσω τους προβληματισμούς μου: Δεν είμαι σίγουρη ότι αγαπώ τα βιογραφικά, μολονότι αναγνωρίζω τη σκοπιμότητα και τη χρησιμότητά τους. Ποιο είναι άραγε το πραγματικό βιογραφικό μας; Ποιοι το κρατούν, σε τεμάχια, στα δικά τους χέρια; Είναι μόνο τα επιτεύγματά μας; Και πού να γράψουμε τις μικρές ή μεγάλες αστοχίες της ζωής μας; Δεν ανήκουν στο βιογραφικό μας τα όνειρά μας, τα ενύπνια και τα «διά ζώσης»; Και οι μικρές κορυφαίες στιγμές; Εντέλει, το επίσημο βιογραφικό μας σε ποιον βαθμό αποδίδει και σε ποιον «αποκρύπτει» τον βίο μας;

                        ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΙΝΑΡΔΟΥ-ΑΔΑΜΟΥ

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.