***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;

Στο «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», του Νίκου Καζαντζάκη.

Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;

Με την πένα μου.

Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;

Δεν καθορίζομαι από τις κριτικές των έργων μου, αλλά τις λαμβάνω υπόψη ως παράγοντα αυτοβελτίωσης.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;

Υπό προϋποθέσεις, ισχύουν και τα δύο.

Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;

Δε θα χαστούκιζα κανέναν, ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζεται μέσα από τα έργα του.

Θα φιλούσα το Νίκο Καζαντζάκη.

Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;

«Μια φορά κι έναν καιρό», προτιμώ να γράφω ρεαλιστικά.

Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;

Το θαυμαστικό, διότι μπορεί να εκφράζει πολλά και αντίθετα συναισθήματα.

Συνεχίστε τη φράση:

Μου λείπει…«η μάνα μου»

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που σας έχουν πει ;

Ότι κάτι μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

Πότε θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;

Δεν το έχω σκεφτεί ακόμη.

Αναζητήστε το έργο της Κατερίνας Λιβιτσάνου Ντάνου στις  Εκδόσεις Βακχικόν 

Αδιάλειπτη προσπάθεια αυτογνωσίας
και διαφυγής από απρόβλεπτα αδιέξοδα,
από γεγονότα φοβερά και πρωτόγνωρα
και συντροφικότητας, φιλίας, ανοχής
και στόχων υψηλών, έντιμων, ιδανικών.
Και συμφιλίωσης με τον αγύρτη χρόνο,
με τη στυγνή και κρύα καθημερινότητα,
κι επιδίωξης ελπίδας, δύναμης και προσμονής
για ταξίδια άγνωστα, μακρινά κι ονειρεμένα.
Κι αγώνας ενδοσκόπησης, αυτοκριτικής
κι αποστασιοποίησης απ’ τα κακώς κείμενα
κι ακόμη ενατένισης κι απόλαυσης ενός
άλλου ουρανού, με πιο φωτεινά αστέρια…
κι απόκτησης της αγάπης και της αγκαλιάς
της εμπιστοσύνης και της ευημερίας, μακριά
από καταστροφές, πανδημίες, απιστίες ολέθριες.

Αμετάκλητες και συνεχείς προσπάθειες
από τον άνθρωπο που μιλούσε με τον ήλιο!

«Ποίηση απλή, λιτή γι’ αυτό δυνατή, φωνή βοώντος στην πνευματική ερημιά του 21ου αιώνα, που επαναπροσδιορίζει τις ρίζες του πολιτισμού μας, που μάχεται, που προσπαθεί να πείσει, που ερμηνεύει, που δημιουργεί με όλον τον πνευματικό και εσωτερικό πλούτο της ψυχής».

***Αθανάσιος Παλιούρας, Ομότιμος Καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Οι αγωνίες ενός μαθητή τρίτης Λυκείου σε καιρό πανδημίας, τα βιώματα μιας γυναίκας στην επαρχία, η σχέση με την οικογένεια και το τραγικό τέλος της, η απόδραση μιας ομάδας φίλων από την καθημερινότητα (ιστορία που έδωσε τον τίτλο στη συλλογή), οι ακροβασίες ενός ηλικιωμένου ζευγαριού και το τίμημα, η συγκίνηση ενός δασκάλου για τους μαθητές του, τα απρόβλεπτα στη ζωή μιας πολύτεκνης μητέρας και ο τρόπος αντιμετώπισής τους, τα μαθήματα Ιστορίας μιας φοιτήτριας στο φίλο της για το 1821 και τον Κολοκοτρώνη, οι προετοιμασίες και οι χαρές ενός γάμου, η άκρατη λατρεία και αγάπη των κατοίκων ενός νησιού για τη φύση και τις ομορφιές της και ο αγώνας τους για την προστασία της, η μοναξιά και τα προβλήματα ηλικιωμένων που ζουν χωρίς τα παιδιά τους, οι αναμνήσεις και οι σκανταλιές των αθώων παιδικών χρόνων. Κι ακόμη, η ανθρωπιά ενός νέου στην έκκληση βοήθειας άστεγου πολίτη του δρόμου, η επίδραση του γεγονότος στο νεαρό ζευγάρι φίλων του, που τον επιβραβεύουν και η αγανάκτηση κάποιων πολιτών για τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί το Καλοκαίρι του 2020! Ποιο είναι όμως το κοινό στοιχείο όλων αυτών των ηρώων ή καλύτερα των απλών ανθρώπων στα διηγήματα του βιβλίου; Είναι η ανθρώπινη ματιά με την οποία αντικρίζουν τους γύρω τους και η δυναμική αντιμετώπιση των απρόβλεπτων γεγονότων στη ζωή τους. Γιατί έτσι πιστεύουν πως θα επιβιώσουν και ο κόσμος θα γίνει καλύτερος, διαφορετικός και γιατί όχι ιδανικός!

***«Διηγήματα! Σύντομα, καλογραμμένα, ανθρώπινα. Επίκαιρα και πάνω απ’ όλα βιωμένα, σε τόπους γνώριμους και μαγικούς!» – Φάνης Κακριδής, Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Η Κατερίνα Λιβιτσάνου – Ντάνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκάδα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και εργάστηκε ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες, ενώ συνεπιμελήθηκε το λεύκωμα Κοπιάστε όπως μας ηύρατε του Δήμου Σφακιωτών Λευκάδας το 2008. Βραβεύτηκε από τον ΕΠΟΚ α) στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης για το ποίημα Πρόωρη φυγή και β) στον Χριστουγεννιάτικο Διαγωνισμό του 2020 για παιδικό παραμύθι για το Ο γλάρος Γρηγοράκης και ο Άι Βασίλης. Συμμετέχει σε ομάδες φιλαναγνωσίας, είναι μέλος διαφόρων συλλόγων, ασχολείται με τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου και κείμενά της (πεζά, ποιήματα, κριτικές βιβλίων) δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα. Oι Δραπέτες της καθημερινότητας είναι η τρίτη της συλλογή διηγημάτων.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.