***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Η «Μήδεια» συνεχίζει να εμπνέει: από την γιαπωνέζικη Μήδεια τού Χίρο στο Ηρώδειο
στο «μη χείρον βέλτιστον» στο θέατρο Άβατον!!!
Στην διεμφυλική εποχή μας, όπως και στην αρχαία σκηνική πρακτική, το αρσενικό γένος μπορεί να αποδοθεί στην θρυλική Μήδεια χωρίς να απαλείψει κανένα ψυχολογικό στοιχείο τού χαρακτήρα της, αφού η βάρβαρη «Μάγισσα» που λειτουργεί σαν εκδικητική σκύλα λυσσασμένη, είναι η μυθική Σκύλλα και η μυθική Χάρυβδη ταυτόχρονα.
Τα μυθικά πρόσωπα είναι – ως αλλοδιαστασιακά – υπεράνω φύλου.
Όμως η υλιστική, πραγματική προσγείωσή τους είναι εξίσου προβληματική.
Παράσταση που παραπέμπει μάλλον στις «Δούλες» του Ζενέ, παρά στην εγγονή τού Ήλιου ήταν αυτή που ανεβαίνει στο θέατρο «Άβατον». Επαναλήψεις και περιττά μπουγελώματα. Το συναισθηματικό στοιχείο τού ύδατος δεν ταιριάζει στα συγκεκριμένα δραματικά συμφραζόμενα. Μάλλον το πυρ είναι περισσότερο αρμόζον σε ηλιακές θεότητες. Εκτός κι αν θεωρείται ήδη σβησμένο το αρχαϊκό πρωταρχικό πυρ που γέννησε αυτά τα αθάνατα, διαχρονικά αριστουργήματα.
Οπωσδήποτε, το παραστασιακό αποτέλεσμα είχε και άποψη και γνώση και ρυθμό. Η αισθητική ήταν ένα δυσεπίλυτο ζήτημα που μάλλον δεν βρήκε μία και μόνη απάντηση, τουλάχιστον όχι την αρμόζουσα, αν και μέσες άκρες λειτουργούσε στον μη απαιτητικό αμύητο θεατή.
Δεν ξέρω αν είναι ο καταλληλότερος τρόπος να μυηθείς σε αυτό το αποτρόπαιο θείο δράμα.
Λείπει το τελετουργικό στοιχείο, η όποια συμβολική φτηναίνει και εκπίπτει. Ο κώδικας είναι μάλλον εύληπτος και απλούστερος των περιστάσεων.
Οι νέοι θεατράνθρωποι αρκούνται σε πραγματικά ή φανταστικά είδωλα δίκην γκρο-πλαν ναρκισσιστικού. Όμως όπως έχει καταστεί σχετική και άνευ συγκεκριμένου προτύπου η Ωραιότητα και το Κάλλος, που μαζί με την Αλήθεια, φαντάζουν δυστυχώς φανταστικές έννοιες για τους σημερινούς πολιτικώς ορθοφρονούντες, έτσι και οι όποιες κριτικές αναλύσεις προσκρούουν στην έλλειψη παγιωμένων προτύπων.
Συμπερασματικά, χωρίς να διακινδυνέψουμε να κατηγορηθούμε για επισπεύδοντες περί τα αντί-αισθητικά, καλούμε όλους τους ψαγμένους θεατρανθρώπους να μην χάσουν αυτή την παράσταση, αφού το ερευνητικό κομμάτι, χωρίς να είναι οιονεί πειραματικό, δείχνει μια σοβαρότητα στις προθέσεις και μια επίπονη, επίμονη στοχοπροσήλωση.
Επομένως, πέρα από τις όποιες επιφυλάξεις, πρόκειται για μια απολύτως νόμιμη, ελεύθερη, μετανεωτερική εκδοχή τού αρχαίου παρά-μυθιού, που καλόν είναι να καταχωρηθεί στο συνδημιουργικό ενεργητικό κάθε επαρκούς αναγνώστη / θεατή.
info:
Δελτίο Τύπου
«Θα γίνω η Μήδεια –
κανείς δεν μαρτυρεί για τον μάρτυρα»
Βασισμένο στη Μήδεια του Ευριπίδη
Σύλληψη – Ερμηνεία: Σταύρος Μόσχης
Σκηνοθεσία: Αναστασία Μπάρκα
Μετά από μία σειρά επιτυχημένων παραστάσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την Άνοιξη του 2022, η Ομάδα Θεάτρου Exitus, επιστρέφει με τη δική της Μήδεια στην Αθήνα και τη σκηνή του θεάτρου Άβατον για τέσσερεις μόνο παραστάσεις: Σάββατο 4, Σάββατο 11, Σάββατο 18 και Σάββατο 25 Μαρτίου 2023.
«Εγώ κοίταζα μόνο.
Κι από τότε έμεινα για πάντα να κοιτάζω»
Ένα πρόσωπο επί σκηνής. Σα να αφέθηκε τυχαία εκεί. Σα να πρόκειται να φύγει. Ένας άνθρωπος που «είδε» την τραγωδία να συμβαίνει. Ο Αγγελιαφόρος του μύθου, έρχεται τώρα να αφηγηθεί αυτήν την τραγωδία μπροστά στα μάτια άλλων ανθρώπων, κι αυτό που τον ωθεί να ξεκινήσει την αφήγησή του, είναι τα βλέμματα των άλλων. Στηρίζεται στη μνήμη του και ακολουθεί τη γνώμη του. Μπαίνει μέσα στα συμβάντα και τα πρόσωπα. Γίνεται, ο ίδιος, τα συμβάντα και τα πρόσωπα. Προσπαθεί, τότε, να τα εξηγήσει: τον Έρωτα και την βάρβαρη καταγωγή του, τη θέση μιας θηλυκότητας μέσα σε έναν κόσμο ανδρών, την πραγματικότητα της εκδίκησης ή μιας απελευθέρωσης. Κυρίως, όμως, ένα από όλα αυτά: τη Μήδεια. Ο μόνος τρόπος να την κατανοήσει είναι να γίνει εκείνη. Να γίνει η Μήδεια. Κι όταν όλα, στο τέλος, μεταβληθούν, ένα ερώτημα αιωρείται: Ως πότε θα αρκεί η σιωπή;
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σύλληψη – Ερμηνεία: Σταύρος Μόσχης
Σκηνοθεσία: Αναστασία Μπάρκα
Επιμέλεια σκηνοθεσίας: Αλεξάνδρα Σταμούλη
Δραματουργία: Αναστασία Μπάρκα – Σταύρος Μόσχης
Πρωτότυπη μουσική – Ηχητικό περιβάλλον: Νείλος Καραγιάννης
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Ζενεβιέβ Αθανασοπούλου
Φωτισμοί: Αναστασία Μπάρκα
Φωτογραφίες: Χρύσα Γούτου
Trailer: Ανθούλα Αηδώνη
Σχεδιασμός αφίσας: Δήμητρα Μποντζίδου
Εκτέλεση Παραγωγής: Exitus Ομάδα Θεάτρου
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά
*Το κείμενο της παράστασης είναι βασισμένο στην τραγωδία του Ευριπίδη, Μήδεια, σε μετάφραση Γ. Χειμωνά, κατόπιν ευγενικής παραχώρησής της από τον Θ. Χειμωνά.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Χώρος: Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Αθήνα, 118 54
Παραστάσεις: Σάββατο 4, 11, 18 και 25 Μαρτίου 2023
Ώρα έναρξης: 21.30
Διάρκεια παράστασης: 70’
Τιμές εισιτηρίων: 12€ (γενική είσοδος), 10€ (φοιτητών, ανέργων, ΑΜΕΑ, ατέλειες)
Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr
Εισιτήρια: https://www.viva.gr/tickets/theater/tha-gino-i-mideia-theatro-abaton-2023/
Πληροφορίες / Κρατήσεις: www.theatroavaton.com / 21 0341 2689
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
