Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;

Στη δυστοπική κοινωνία του 1Q84 του Μουρακάμι. Θα ήταν σίγουρα μια δύσκολη ζωή αλλά ποτέ δεν βαριέσαι όταν ζεις με κίνδυνο, περιπέτειες, συνωμοσίες και φαντασία.

Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;

Με τα αρωματικά κεριά μου. Είμαι εξαρτημένη όταν γράφω απ’ το άρωμά τους. Παίζουν για μένα το ρόλο που αποδίδουν κάποιοι άλλοι στα τσιγάρα τους.

Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;

Θα ήταν υποκρισία να πω πως δεν με αγγίζουν οι κριτικές. Ό,τι γράφουν για τα κείμενά μου είναι σαν να τα γράφουν για μένα την ίδια. Απλώς με τον καιρό έχω μάθει να ξεχωρίζω αυτά που πρέπει να κρατώ και να επεξεργάζομαι και εκείνα που πετώ στην ανακύκλωση του μυαλού μου.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;

Μια εικόνα μπορεί να είναι όντως χίλιες λέξεις αλλά η σωστή λέξη δεν είναι απλώς εικόνες αλλά μαγεία. Και η μαγεία είναι ο στόχος σε κάθε τέχνη.

Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;

Από τότε που έγραψα την Ελεγεία της στάχτης το έχω απωθημένο να δείρω τον Χίτλερ για χίλιους λόγους. Ένας απ’ αυτούς είναι το βιβλίο του ο Αγών μου. Αντίθετα, θα σφιχταγκάλιαζα και θα φιλούσα με όλη μου την καρδιά τον Όσκαρ Ουάιλντ. Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι είναι αξεπέραστο. Εξάλλου, ο Όσκαρ δίδαξε πέρα από γραφή, κομψότητα, ευφυία και στυλ.

Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;

Ένα ηλιόλουστο πρωινό του… Θεέ μου τι κοινοτοπία!

Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;

Αποσιωπητικά, το σημείο στίξης της ελευθερίας. Επιτρέπουν στον αναγνώστη να φαντάζεται τι γίνεται έπειτα από το τέλος τους, όπως ακριβώς και τα βιβλία.

Συνεχίστε τη φράση: Μου λείπει… η παλιά οικειότητα των ανθρώπων

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που σας έχουν πει;

Ότι δεν λένε ποτέ τους ψέματα.

Πότε θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;

Μάλλον ποτέ. Θα μου ήταν πολύ ανιαρό αφού τη δική μου τη ζωή την ξέρω και δεν μου αρέσουν οι προβλέψιμες ιστορίες. Αντίθετα, οι ζωές των ηρώων που επινοώ είναι πολύ πιο συναρπαστικές αφού τις ανακαλύπτω λέξη λέξη. Γράφω για να μην πλήττω και ζω αχόρταγα ξένες ζωές μες στην πεπερασμένη ζωούλα μου.

Αποκτήστε το Βιβλίο

«Σαντέ ήταν το πρώτο τσιγάρο μου και λικέρ τριαντάφυλλο το πρώτο πιοτί μου. Και όνομα και φίλους και άντρες και τόπους και μυαλά και γνώμη τα άλλαξα και τα παράλλαξα. Τσιγάρο και λικέρ ποτές», μου ’πε η Ζαχαρώ, σφίγγοντας το κόκκινο φουστάνι της νιότης της στα γέρικα μπράτσα της και ύστερα άρχισε να μου εξηγεί τι σήμαινε να είσαι το ’33 κορίτσι στο Γκουλέμα Ρέκα, στα ριζά του Βερμίου.

Κι έτσι γνώρισα τους χίλιους εαυτούς της. Τη Ζαχαρώ με τα κόκκινα, που βγήκε αφύλαχτη στη ζωή και την κατασπαράξανε λύκοι και κυνηγοί. Την Τρελοζαχαρώ, που τίναξε στον αέρα τη ζωή της σαν τη στάχτη του Σαντέ της για έναν έρωτα. Τη Ζαχαρώ την κόρη, που πικραινόταν όταν ξέχασε η μητέρα της το όνομά της. Τη Ζαχαρώ τη μάνα, που μύριζε το ζιπουνάκι της κόρης της για να μπορεί να αντέχει την απουσία της. Τη Ζαχαρώ τη δανεική σ’ όποιον άντρα τής έδινε το αντίτιμο του κορμιού της. Τη Ζαχαρώ την τρομαγμένη κάθε φορά που κατέβαινε η πετούγια της κάμαράς της στο μισοσκόταδο.

Τη Ζαχαρώ τη γυναίκα, εντέλει, που έκανε όνειρα αιρετικά για το φύλο της και κατάφερε να γίνει πεταλούδα, έστω και με φτερούγες τσακισμένες, σε έναν κόσμο που οι γυναίκες ήτανε καταδικασμένες να μείνουν για πάντα κάμπιες…

Μια ζωή σκληρή όσο οι προκαταλήψεις…
Πικρή σαν το άφιλτρο Σαντέ…
Φλογερή σαν το λικέρ τριαντάφυλλο…

 ********

Η Πασχαλία Τραυλού σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών ελληνική κλασική φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Οι μεταπτυχιακές σπουδές της στο πρόγραμμα «Φύλο και νέα εργασιακά και εκπαιδευτικά περιβάλλοντα στην κοινωνία της πληροφορίας» και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας στο πρόγραμμα «Στρατηγική και πολιτική εθνικής ασφάλειας» καθόρισαν τη συγγραφική της ταυτότητα. Ασχολείται είκοσι χρόνια με το ψυχογραφικό και κοινωνικό μυθιστόρημα και έχει γράψει 18 βιβλία. Εργάζεται ως διευθύντρια στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι παντρεμένη και έχει ένα γιο. 

Έργα της είναι: Με Μπαλαντέρ τη Μοναξιά, Ήθελα μόνο ένα Αντίο, Η Ματζίκα της Αγάπης, Κλειδωμένο Συρτάρι, Φτερά από Μετάξι, Έστω μία Φορά, Η Γυναίκα του Φάρου, Οι Εραστές της Γραφής, Γυάλινος Χρόνος, εκδ. Ψυχογιός, Η Μήδεια δεν Χόρεψε Ποτέ, εκδ. Μεταίχμιο, το οποίο θα επανακυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Διόπτρα. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν το Φιλί στα Μάτια, Το Άγαλμα στη Σοφίτα, μια πλήρως αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου Τα Ρόδα της Σιωπής, η τριλογία της Στάχτης, Θεοί από Στάχτη, Άνθρωποι από Στάχτη και Άγγελοι από Στάχτη, H Γιατρίνα.