***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Μια ταινία φτιαγμένη από γυναίκες, με την Emma Thompson σε μια από τις μεγαλύτερες ερμηνείες της καριέρας της, να καταρρίπτει κάθε ταμπού και σχεδόν μας προστάζει να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, την απόλαυση και την αγάπη. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά.
Η Νάνσυ είναι συνταξιούχος δασκάλα. Χήρα εδώ και δύο χρόνια. Μητέρα δύο παιδιών με τα οποία έχει αποξενωθεί. Ψάχνοντας σχεδόν απεγνωσμένα για μια αλλαγή, μια περιπέτεια, μια σύνδεση με κάτι ή κάποιον και μην έχοντας ποτέ στη ζωή της βιώσει οργασμό, όπως πολύ σύντομα στην ταινία μαθαίνουμε, αποφασίζει να προσλάβει έναν νεαρό σεξεργάτη. Παλεύοντας με τις βαθιά ποτισμένες ενοχές και ανασφάλειές της, ξεκινά ένα ταξίδι σεξουαλικής αφύπνισης και τελικά συντροφικότητας, που θα της αλλάξει τη ζωή.
Το Καλή Τύχη Λίο Γκράντε, είναι μια ταινία φτιαγμένη από γυναίκες. Σύγχρονες, δυναμικές, γυναίκες του τώρα. Γυναίκες που τολμάνε να σπάσουν τα ταμπού, τολμάνε να μιλήσουν για το δικαίωμα της γυναίκας στο σεξ, την φθορά του χρόνου, την επώδυνη συμφιλίωση με τον εαυτό και την εικόνα μας, μια ταινία που σχεδόν επιβάλλει το να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, και μια ταινία βαθιά τολμηρή επί της ουσίας, που ενώ κρατάει όλη την προβλεψιμότητα μιας κομεντί, καταφέρνει να αποβάλλει την συνηθισμένη ρηχότητα του είδους. Η άχαρη ρουτίνα, ο καθωσπρεπισμός, το διεκπεραιωτικό σεξ, η ενοχή που κατάφεραν να φορέσουν στην έννοια της απόλαυσης, όλη η τοξικότητα μιας υποκριτικά ανοργασμικής κοινωνίας που για χρόνια –αιώνες- θεωρούσε τη γυναίκα ένοχη, βρώμικη, αμαρτωλή μπροστά στο ίδιο της το σώμα, καταρρίπτονται και αποδομούνται αφοπλιστικά. Κόβονται από τη ρίζα. Απλά, αβίαστα, επιτέλους λέμε το αυτονόητο. Η σκηνοθέτις Sophie Hyde, με όχημα το καλογραμμένο, πικάντικο και γρήγορο κείμενο της Katy Brand, αφήνονται σχεδόν εξ’ολοκλήρου στη μαεστρία της τεράστιας και γεμάτης σθένος ερμηνείας της Emma Thompson που στον ρόλο της Νάνσυ παραθέτει όχι μόνο μια από τις μεγαλύτερες ερμηνείες της καριέρας της, αλλά καταφέρνει να δώσει κυριολεκτικά μια κλωτσιά σε όλες εκείνες τις αντιλήψεις ενός συντηρητικού παρελθόντος που κράτησαν εγκλωβισμένες αμέτρητες γυναίκες (και όχι μόνο) σε επιβεβλημένες προσδοκίες και στερεότυπα μιας κοινωνικής νόρμας που έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί.
Με θεατρικό ύφος και γραφή, ένα έργο με δύο πρόσωπα, έναν χώρο και τέσσερις πράξεις, το Καλή Τύχη Λίο Γκράντε, ξεκινά σαν χαλαρή κομεντί, δύο διαφορετικών κόσμων, της Νάνσυ και του Λίο, που παλεύουν να συναντηθούν. Μόνο που είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Το Καλή Τύχη Λίο Γκράντε, είναι ευχάριστο, όμορφο, αληθινό, γλυκόπικρο, αλλά δεν είναι η ανάλαφρη κομεντί με την οποία μοιάζει εκ πρώτης όψεως. Είναι μια ταινία σημαντική για τις ψυχές, και όχι μόνο τα σώματα, των ανθρώπων που, πάντα, αγωνίζονται να συναντηθούν. Είναι μια ταινία που μιλάει για τα ερωτικά ήθη (ή την ηθική;) και το χάσμα των φύλων, των γενεών και κυρίως των αντιλήψεων, που τολμά να προβάλει τις ανασφάλειες και των δύο πλευρών –είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς η Νάνσυ συχνά εμφανίζεται πρωτίστως ως ένα είδος μητέρας για τον Λίο, παρά τη σχέση τους, και παρά το ότι και η ίδια δεν είναι καλή μητέρα στα δικά της παιδιά- ανοίγοντας θέματα πολύ ευρύτερα και πολύ βαθύτερα από την απενοχοποίηση του σεξ. Θέματα που μας αφορούν όλους, γυναίκες και άντρες, νεότερους και παλαιότερους, γονείς και παιδιά, θέματα που ανοίγουν συζήτηση, πέρα από γενιές, χώρες και φύλα. Με αβίαστες εναλλαγές, από το χαμόγελο στην συγκίνηση, και από την χαλάρωση στην ένταση των φορτίων που όλοι κουβαλάμε πίσω από τα προσωπεία που έχουμε συνηθίσει να φοράμε, είναι μια ταινία που τολμάει να θέσει πολλά μεγάλα ερωτήματα, κοινωνικά ή και προσωπικά, πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε, απαντήσεις που οι ίδιοι αρνούμαστε στον εαυτό μας, μια ταινία καθρέφτης της κοινωνίας, των ταμπού, των στερεοτύπων, σχεδόν ψυχαναλυτική, για το πώς οφείλουμε να ελευθερωθούμε –να απελευθερωθούμε- για τις δώσουμε, και για να μπορέσουμε επιτέλους να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Αληθινά. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για να ανακαλύψουμε και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, την απόλαυση, την αγάπη. Και αυτά θα έπρεπε να είναι δεδομένα.
Good luck to you, Leo Grande
Σκηνοθεσία: Sophie Hyde
Σενάριο: Katy Brand
Πρωταγωνιστούν: Emma Thompson, Daryl McCormack
Στους κινηματογράφους.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
