***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ο ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιώργος Δουατζής εκθέτει ως πρωτοεμφανιζόμενος ζωγράφος στην Αίθουσα Τέχνης ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ Καρτέρης.
Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας
Στα όρια μεταξύ παραστατικής και μη παραστατικής απεικόνισης αντεστραμμένων εξωτερικών οραμάτων στον φωτεινό θάλαμο όπου αποτυπώνεται το θετικό μέρος ενός αρνητικού φιλμ. Εδώ κινείται η ποιητική ματιά ενός πολυγράφου μελετητή των εσωτερικών φαινομένων, που ανάλωσε όμως την εμπόλεμη ζωή του όλη στην παρατήρηση τής εξωτερικής, ρέουσας προς την Μεγάλη Χοάνη πραγματικότητας [που δεν είναι συνώνυμη με την καθημερινότητα, βεβαίως].
Όταν πιάνεις στα χέρια σου τα ακρυλικά χρώματα (με πινέλα και σπάτουλες διαφόρων μεγεθών) τότε σού αποκαλύπτεται [ομιλώ εξ ιδίας πείρας] ένας άλλος κόσμος, περισσότερο φωτεινός, εγγύτερος με τα διαγεύστερα όνειρά μας. Περιπίπτεις δε συχνά εις την παγίδαν τής ψευδαισθητικής αθανασίας όταν αποτυπώσεις στον καμβά, στο μέταλλο, στο χαρτί, στο ξύλο ή σε οιαδήποτε άλλη επιφάνεια, κάτι που λάμπει περισσότερο κι από τους πολύτιμους λίθους που πέφτουν με μετεωρίτες στην πανδοκεύτρα Γαία.
Με Ευκλείδειο τρόπο, ο εικονοποιητής Γιώργος Δουατζής γεωμετρεί το Άφατο. Κάποτε φτάνουμε στο όριο εκείνο όπου ο γλωσσικός κώδικας εξαντλείται και μέσα από την απειρία των φαινομενικών οριζόντων θάλλει μια χρωματική αρμονία διαφορετική από των άλλων, συμβατή όμως με το ποιητικό όραμά μας, εκείνο που δεν χωράει σε λέξεις και δεν μεταφράζεται σε αισθήσεις στα ανθρώπινα μυαλά.
Όλοι/όλες, οι περισσότερες/περισσότεροι έστω, από όσες/όσους γράφουν διακατέχονται από την αγωνία «τι θα μείνει μετά από όλα αυτά». Τότε καταφεύγουσιν εις την Τέχνην, θεωρώντας ότι η εικόνα έχει μεγαλύτερη διαπερατότητα, προσβασιμότητα, επικοινωνιακότητα… Έχει όμως ή πρόκειται για μία ακόμα φενάκη;
Χίμαιρες κυνηγάμε ούτως ή άλλως, όπως ο Δον Κιχώτης ανεμόμυλους…
Στην ζωγραφική όμως έχουμε μεγαλύτερη ελευθερία, αρχετυπική, πανάρχαια, να ξεδιπλώσουμε τον συλλογισμό μας σε δύο διαστάσεις κι αν είμαστε τυχεροί να τις δούμε να πολλαπλασιάζονται.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την εικαστική εκδρομή τού Γιώργου Δουατζή, που θα γίνει ενδεχομένως διαδρομή, ισάξια κι εφάμιλλη τής μακράς λογοτεχνικής του σταδιοδρομίας.
Η Τύχη παίζει σημαντικό, προεδρεύοντα ρόλο στο ζωγραφικό του εργαστήριο.
Ξεκινάει από το γεωμετρικό σχήμα τού σταυρού, ή έστω των διασταυρωνόμενων καθέτων.
Τεμνόμενες, παράλληλες ή ασύμβατες γραμμές ή ζώνες τοπογραφημένες με τη χρήση παχέων πινέλων, δημιουργούν συνήθως αντεστραμμένα ηλιοβασιλέματα ή ετεροχρωματισμένες ανακλάσεις στο νερό (συνήθως λίμνη, παραλλαγές ευπρόσδεκτες των νουφάρων τού Μονέ).
Διζωνικά πεδία (δίκην ενυδρείου), ψυχρά και θερμά χρώματα αντεστραμμένα ερωτοτροπούν με την παραστατική αληθοφάνεια, ενώ αλλού συνδυάζονται με τελείως φανταστικό τρόπο που δεν μπορεί να υποστηριχτεί από την εμπειρία.
Ο ψυχοσωματικός εγκέφαλος κινούμενος ανάμεσα στους πίνακες επεξεργάζεται τα δεδομένα (εστιάζοντας κάθε φορά κι αλλού, όπως στην μέτρηση τού οπτικού πεδίου στο ειδικό οφθαλμολογικό μηχάνημα) και προσπαθεί εναγωνίως να τα αποκωδικοποιήσει προσαρμόζοντάς τα στα ήδη αποθηκευμένα χρώματα και σχήματα [με αυτή τη σειρά] έτσι ώστε να κατανοήσει την υλοποιημένη πραγματικότητα και να ελαχιστοποιήσει τον παραγόμενο τρόμο από το Κενό ή το Παράλογο.
Το Χάος είναι ευπρόσδεκτο μόνον εις τους καταπιεσμένους. Το σύνηθες ανθρώπινο νοητικό/θυμικό/σωματοποιημένο ον δεν ανέχεται την έλλειψη αρμονίας, συμμετρίας, γεωμετρίας.
Βεβαίως και η αρμονία τού σύμπαντος κόσμου δεν μπορεί να αποσυμβολιστεί με την περίφημη χρυσή τομή, ή να περιγραφεί με την πασίγνωστη ακολουθία Fibonacci. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γεωμετρήσεις το Άφατο, το Άρρητο, το Άγνωστο.
Εκτός από την κυβιστική Ευκλείδεια Γεωμετρία υπάρχουν επίσης η υπερβολική και η παραβολική γεωμετρία καθώς λέγονται. Όμως και άπειρε άλλες κβαντικές τοπογραφικές δυνατότητες που δεν μπορούμε και δεν δυνάμεθα ακόμη να συλλάβουμε.
Ο Γιώργος Δουατζής ξεκινάει σεμνά και ταπεινά να ξεδιπλώσει τον ποιητικό συλλογισμό του, υποπίπτοντας στον πειρασμό να εφαρμόσει τα πλατωνικά στερεά σε διζωνικές, δισδιάστατες, δι-υποκειμενικές διεκπεραιώσεις τού Επιστητού, έτσι όπως υλοποιείται στα περιθώρια τής ποιητικής εμπνεύσεως.
Θολά όρια, όπως στην ακουαρέλα, ακριβείς σχηματισμοί όπως στο ηλεκτρομηχανολογικό σχέδιο, ακροβασίες και συνεκβάσεις χειμαρρωδών χρωμάτων που επικαλύπτονται σε έναν τοίχο σοβατισμένον πολλαπλώς πριν μετατραπεί σε τείχος, σε κάστρο και – τέλος – σε χαλάσματα μιας δόξας νεανικής, τότε που ξεκινούσαμε να κατακτήσουμε κάθε βράδυ κι άλλο φεγγάρι.
Αυτό το στοιχείο τής νοσταλγίας είναι φανερό στα ωραιοποιητικά τριανταφυλιά χρώματα, στον αντίποδα τού γαλαζοπράσινο των ματωμένων νερών, του γκρίζου μιας τρικυμίας, του μεταλλικού καψαλισμένου μαύρου ενός γαλβανισμένου μετάλλου.
Πιο κοντά στον Μόραλη αυτή η ζωγραφική τεχνοτροπία, αναλυτική, ελαφρώς ειρωνική, μηδέποτε σκωπτική, όπως άλλωστε και η ποίησή του.
Τελικά, μαθαίνουμε περισσότερα για τους ποιητές από την ζωγραφική τους παρά από τις κριτικές που φιλοτέχνησαν ομοιογενετικώς ομοιοπαθείς κι ετεροκαθορισμένοι φιλόλογοι…
Τι σημαίνει ετούτος ο χρησμός για να μην μιμηθώ την δόξαν ομοιοτεχνιτών; Η Ποίηση τού Δουατζή είναι τόσο διαυγής, ξάστερη, ειλικρινής (έως προπετείας) κι αυθόρμητη (έως προκλητικότητος), όσο και η Εικαστική του απόδραση σε παραγλωσσικούς κώδικες.
Ένας ασυνήθιστα μεγάλος βαθμός εσωστρέφειας εξισορροπείται από τις εξωστρεφείς δηλώσεις (καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής) παρουσίας.
Τον θαυμάζω για το θάρρος του να εκτίθεται σε αυτή την ηλικία μέσα από εκθέματα που θα τον δικαίωναν ούτως ή άλλως λειτουργώντας ανεξάρτητα από το πλούσιο συγγραφικό του έργο.
Μόνον τα καράβια που πλέουν ναυαγούν και μόνον οι βαρκούλες μετράνε τα βράχια με τις πληγές στο καταταλαιπωρημένο σκαρί τους.
Μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες, καθώς και τα μικρά πνίγονται σε μια κουταλιά νερό.
Κάτι που δεν συμβαίνει στην περίπτωση τού Γιώργου Δουατζή. Επιβιώνει επιπολής στον χρωματισμένον ορίζοντα τής συνδημιουργικής φαντασίας τού θεατή/αναγνώστη του.
Το μόνον που μένει τώρα είναι να δούμε και κάποια από τα γραπτά του δραματοποιημένα [η εικονοποίηση είναι πάντα το πρώτο ποίημα].
Μετά λόγου δια-τάσεως,
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας ευ-γνώμων
info από το Δελτίο Τύπου:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ
Ζωγραφική
Εγκαίνια: Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2023,
ώρα: 12:00 έως 17:00
Διάρκεια: 11 Φεβρουαρίου έως 4 Μαρτίου 2023
Η Αίθουσα Τέχνης ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ Καρτέρης, παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Γιώργου Δουατζή, με ακρυλικά σε καμβά αφηρημένης (abstract) ζωγραφικής.
Η επιμελήτρια της έκθεσης Ήρα Παπαποστόλου σημειώνει, μεταξύ άλλων, στον κατάλογο της έκθεσης:
… Ο Γιώργος Δουατζής είναι αυτοδίδακτος στη ζωγραφική. Υλικά του είναι τα ακρυλικά και επιλογή του η αφαιρετική προσέγγιση των θεμάτων του. Αν και έχει ασχοληθεί με την ζωγραφική μόλις τα τελευταία τρία χρόνια, μοιάζει γνώστης των χρωμάτων και των συνδυασμών τους. Δουλεύει απευθείας στον μουσαμά, χωρίς προσχέδιο. Η ζωγραφική του διακρίνεται για τις αφαιρετικές τάσεις, την εκφραστική δύναμη των χρωμάτων και τον εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα του συνόλου. Οι πινελιές, οι φόρμες, το χρώμα και η υφή του υλικού συγκινούν τον θεατή, όσο εκφράζουν τα συναισθήματα και την ιδιαίτερη εσωτερική οπτική του ζωγράφου…
Ο Γιώργος Δουατζής αναφέρει στο σημείωμά του: «Φαίνεται πως η ανάγκη να εκφραστώ με πολλούς τρόπους, με οδήγησε αρχικά στην Ποίηση, ακολούθως στη φωτογραφία και προσφάτως στο παιχνίδι με τα χρώματα. Δεν προσχεδιάζω, δεν έχω στο νου μου την τελική μορφή του πίνακα, απλώς αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και ενστικτωδώς ρίχνω τα χρώματα στον καμβά, με την ελπίδα να με συγκινεί το τελικό αποτέλεσμα».
Ο Γιώργος Δουατζής θα βρίσκεται στην γκαλερί κάθε Σάββατο.
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: ΤΡΙΤΗ – ΠΕΜΠΤΗ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11.00 – 20.00
ΤΕΤΑΡΤΗ – ΣΑΒΒΑΤΟ 11.00 – 15.00 / ΚΥΡΙΑΚΗ – ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
GALLERY ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ, Ηροδότου 5 Κολωνάκι
Τηλ. (+30) 210 8239465 | peritechnon@yahoo.gr | www.peri-technon.com
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
