***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Η Χριστίνα Μανιά γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Είναι απόφοιτη του Κολλεγίου Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία στη Γαλλία, με εξειδίκευση στη συγκριτική λογοτεχνία. Αφού πέρασε για κάποιο διάστημα από τον χώρο της δημοσιογραφίας, κατέληξε να ασχοληθεί με τη μεγάλη της αγάπη, τα βιβλία. Εργάστηκε για μεγάλο διάστημα σε εκδοτικούς οίκους, αρχικά στο παιδικό βιβλίο και στη συνέχεια στα πνευματικά δικαιώματα ξένης λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια κάνει μεταφράσεις από τα αγγλικά και τα γαλλικά, γράφει βιβλία, αλλά πάνω από όλα παραμένει παθιασμένη αναγνώστρια. Έχει γράψει πέντε παιδικά βιβλία και μια συλλογή για ενηλίκους με ιστορίες από την παγκόσμια μυθολογία. Το ΤΣΑΪ ΑΠΟ ΜΕΝΤΑ,  είναι το πρώτο της μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ και στάθηκε η αφορμή για αυτήν την συνέντευξη που πρόθυμα μας παραχώρησε και ευχαριστούμε πολύ, γι αυτό.

Βιργινία Αυγερινού 12.12.2021

Το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο Σταχτοπούτες του κόσμου και ακολούθησαν κι άλλα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας. Ωστόσο, μόλις τώρα κυκλοφόρησε το πρώτο σας έργο στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Πώς ακριβώς έγινε η μετάβαση από την παιδική λογοτεχνία στη λογοτεχνία ενηλίκων;

Δεν θεωρώ ότι έγινε κάποια μετάβαση, απλώς ακολούθησα και κάποιο άλλο μονοπάτι στον χώρο της συγγραφής. Αύριο μπορεί να ξαναγράψω παιδικό βιβλίο. Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα επιλογής είτε το ένα είτε το άλλο.

Μιλήστε μας λίγο για την πορεία αυτού του βιβλίου. Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του και τι μεσολάβησε από τη σύλληψη της ιδέας έως την έκδοσή του από τις Εκδόσεις ψυχογιός.

Αυτή η ιστορία με τριβέλιζε εδώ και αρκετά χρόνια. Αφορμή στάθηκε ένα πραγματικό γεγονός που αφορούσε τη γιαγιά μου, την οποία όταν ήταν 3 χρονών την έστειλαν οι γονείς της – είχαν  καταστραφεί οικονομικά κι είχαν τέσσερα παιδιά – να ζήσει στην Τυνησία με τη γιαγιά της και τον εύπορο θείο της. Όταν η ιδέα ωρίμασε μέσα μου, βοήθησε σ’ αυτό κι η πρώτη καραντίνα, ξεκίνησα από το πραγματικό συμβάν και στη συνέχεια  έπλεξα μια ολόκληρη ιστορία μυθοπλασίας. Αφού πια είχε μπει κι η τελευταία τελεία το έστειλα για αξιολόγηση στις Εκδόσεις Ψυχογιός. Τη συνέχεια την ξέρετε. J

Στην εξωτική Τυνησία, τη μεταπολεμική Αθήνα, στο κοσμοπολίτικο Παρίσι, στους ατελείωτους αμπελώνες της Βουργουνδίας και στους καταυλισμούς προσφύγων της Μαύρης Αφρικής, ξετυλίγεται η συναρπαστική ζωή πέντε γυναικών, από την προ-προγιαγιά Ελένη μέχρι την τρισέγγονή της Έλενα. Τι είναι αυτό που σας ώθησε να τοποθετήσετε στα μέρη αυτά την ιστορία του βιβλίου;

Για την Τυνησία σας εξήγησα παραπάνω. Η Γαλλία από την άλλη είναι η σχεδόν δεύτερη πατρίδα μου, τη γνωρίζω πολύ καλά, αφενός γιατί είμαι γαλλοτραφής από τα γεννοφάσκια μου αφετέρου γιατί στη Γαλλία έχω συγγενείς, έζησα και σπούδασα. Η Μαύρη Αφρική ήταν μια έμπνευση κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Πέραν τούτου όμως, μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, είτε φυσικά είτε νοερά. Από μικρή μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες και να χαζεύω την υδρόγειο σφαίρα. Γράφοντας μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε τόσα διαφορετικά μέρη είναι σαν να ταξίδευα κι εγώ όλο εκείνο το διάστημα.

Είναι το βιβλίο αυτό η ιστορία μιας οικογένειας στον χρόνο ή μια προσπάθεια καταγραφής των σημαντικών εκείνων γεγονότων που προσδιόρισαν την ανθρωπογεωγραφία ενός τόπου στον χρόνο;

Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Στόχος μου ήταν η αφήγηση της ιστορίας μιας οικογένειας μέσα σε εκατό χρόνια. Εκ των πραγμάτων όμως δεν θα μπορούσε να υπάρχει μια τέτοια αφήγηση χωρίς αναφορές στα ιστορικά γεγονότα της εκάστοτε εποχής.

Η πιο δύσκολη συγγραφικά σκηνή έργου ποια ήταν για εσάς; Ποια συναισθήματα σας δημιούργησε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;

Οι πιο δύσκολες συγγραφικά μιλώντας σκηνές ήταν οι απώλειες κάποιων ανθρώπων (δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες για να μην προδώσω πράγματα και καταστάσεις). Μου επανέφεραν έντονα τις δικές μου απώλειες κι από τη μια ζορίστηκα συναισθηματικά αλλά από την άλλη η αποτύπωση αυτών των συναισθημάτων στο χαρτί λειτούργησε κατά κάποιο τρόπο λυτρωτικά.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο πιο δύσκολος αναγνώστης, ένα παιδί ή ο ενήλικας και με ποιο είδος θα ασχοληθείτε περισσότερο στο μέλλον;

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιος είναι ο πιο δύσκολος αναγνώστης. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως η συγγραφή βιβλίων για παιδιά είναι κάτι πολύ δύσκολο κι ο συγγραφέας φέρει τεράστια ευθύνη γιατί διαμορφώνει τους πολίτες του αύριο.

Μιλήστε μας γενικά για τον τρόπο που γράφετε. Γράφετε γραμμικά ή μπορείτε να παραλείψετε τη σειρά και να γράψετε μελλοντικές σκηνές; Τι έρχεται πρώτο όταν ένα έργο αρχίζει να σχηματίζεται. Η πλοκή ή οι χαρακτήρες;

Θα έλεγα πως γράφω γραμμικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως στο μυαλό μου δεν έχω φανταστεί μελλοντικές σκηνές. Πολλές φορές όμως, παρόλο που κάτι που θα συμβεί παρακάτω το έχω φανταστεί με συγκεκριμένο τρόπο, στην πορεία της συγγραφής μπορεί να αλλάξει εντελώς. Κάποιες στιγμές γίνεται κάτι μαγικό, οι ήρωες αυτονομούνται και κάνουν ή βιώνουν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που εγώ ενδεχομένως να είχα αρχικά φανταστεί.

Ποια τα συναισθήματα σας τώρα που το είδατε τυπωμένο να κοσμεί τις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Χαρά, ολοκλήρωση, αγωνία.

Είναι η συγγραφή ένας μοναχικός δρόμος, ένας τρόπος για να δημιουργήσουμε μέσα μας νέες ιδέες και να έρθουμε σε επαφή με τη γνώση μιας ολόκληρης εποχής για να κατανοήσουμε καλύτερα, εν τέλει, και τον εαυτό μας;

Θα μιλήσω για μένα προσωπικά σε ότι αφορά τη συγγραφή. Ενώ φαινομενικά δείχνει ένας μοναχικός δρόμος, όσο προχωράω σε κάτι που έχω ξεκινήσει να γράφω, μπαίνω τόσο πολύ μέσα στον κόσμο τον οποίο έχω πλάσει που τελικά δεν είμαι καθόλου μόνη. Το αντίθετο θα έλεγα. Οι ήρωές μου με ακολουθούν αυθαιρέτως και παντού ακόμα και σε στιγμές που ενδεχομένως να μην ήθελα να είναι τόσο παρόντες. Επίσης πάλι μιλώντας από προσωπική εμπειρία, εγώ αντλώ ιδέες κι έμπνευση από την επαφή μου και την επικοινωνία μου με τους άλλους ανθρώπους. Μου αρέσει πολύ να ακούω τους ανθρώπους. Μπορεί να πιαστώ από κάτι που θα πει κάποιος κι αυτό το κάτι, το οποίο ίσως για τους υπόλοιπους να είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια μέσα σε μια συζήτηση, μπορεί για μένα να είναι το έναυσμα για να φανταστώ μια ιστορία.

Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε να προσθέσετε κάτι για το βιβλίο σας και να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά συγγραφικά σας βήματα.

Καταρχάς θα ήθελα κι εγώ να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία σας. Για το βιβλίο μου δεν θα ήθελα να πω κάτι, προτιμώ να μιλήσει το ίδιο στους αναγνώστες. Σε ό,τι αφορά τα μελλοντικά μου συγγραφικά βήματα, αυτή τη δεδομένη στιγμή είναι συγκεχυμένα. Πρέπει αρχικά να απογαλακτιστώ πλήρως από το τωρινό μου βιβλίο για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω. Αυτό ακόμη δεν έχει συμβεί.  Έχω κάποιες ιδέες στο μυαλό μου αλλά δεν έχει έρθει προς το παρόν η ώρα τους να πάρουν μορφή και σχήμα.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.