***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;

Στο Frankenstein της Mary Shelley. 19ος αιώνας, Βικτωριανή εποχή, ρομαντισμός, μεγάλα ερωτήματα, μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις, σκοτάδι αλλά και αναζήτηση για φως και απαντήσεις.

Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;

Με την κούπα του καφέ. Ο υπολογιστής στον οποίο γράφω, τα στυλό, τα μπλοκ και τα σημειωματάρια μπορεί να αλλάξουν, η κόκκινη κούπα του καφέ δίπλα τους ποτέ.

Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;

Όχι μόνο τις λαμβάνω υπόψη αλλά τις αξιολογώ, τις ξεψαχνίζω και τις περνάω από τα δικά μου φίλτρα, ειδικά εκείνες που είναι λεπτομερείς. Έχω μάθει την αξία τους και έχω συνηθίσει από τις συμμετοχές μου στα λογοτεχνικά εργαστήρια της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας όπου είκοσι με εικοσιπέντε συμμετέχοντες ασκούν κριτική γράφοντας ολόκληρες σελίδες.

Υπάρχουν και κάποιοι κριτικοί που ίσως είναι ευνούχοι αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους τους χώρους, όχι μόνο στη λογοτεχνία.

Μια  εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;

Και τα δύο. Τη μεγάλη δύναμη της εικόνας τη γνωρίζουμε από την Τέχνη της Φωτογραφίας και του Κινηματογράφου. Πιστεύω όμως πως στη λογοτεχνία ο αντίκτυπος μιας λέξης ή μιας φράσης διαρκεί περισσότερο. Διαβάζουμε το As I Lay Dying του Faulkner, πάμε να ξεκινήσουμε καινούργιο κεφάλαιο, γυρνάμε σελίδα, και βλέπουμε πως όλο το κεφάλαιο είναι μισή σειρά:

  “Η μητέρα μου είναι ψάρι”.

  Κι από εκεί, αρχίζουν τα ωραία…

Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;Τον Iain M. Banks, αν ζούσε. Πολλά χαστούκια, ένα για κάθε βράδυ χαμένου ύπνου επειδή δεν άφηνα τα βιβλία του από τα χέρια μου.

Τον ίδιο θα φιλούσα. Ένα φιλί για κάθε χαρακτήρα που έπλασε και ένα για κάθε μεγάλο ερώτημα που έθεσε.

Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;

“Μια φορά κι ένα καιρό”. Μου αρέσει πολύ αλλά το σκέφτηκε άλλος πριν από μένα.

Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;           

Κάποτε θα έλεγα με βεβαιότητα τελεία, τώρα περιορίζομαι στην άνω τελεία.

Συνεχίστε τη φράση: Μου λείπει…

…μια ακόμα βιβλιοθήκη με σκάλα στον απέναντι τοίχο.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που σας έχουν πει;       

Ότι με τη λογοτεχνία ταξιδεύεις σε άλλους κόσμους. Τόσα χρόνια διάβασμα κι ακόμα εδώ είμαι. Εκτός αν το έλεγαν μεταφορικά…

Πότε θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;   

Δεν θα γράψω, είμαι πολύ μετριόφρων. Ας γράψει ο  λαός μου για μένα.

Περιγραφή

Ένας σαξοφωνίστας πασχίζει να ξεφορτωθεί όλα τα φανταστικά πρόσωπα που κάθε τόσο εμφανίζονται μπροστά του. Γιατί τα βλέπει μόνο εκείνος; Πώς θα ξεχωρίσει αν η γυναίκα που αγαπάει ανήκει σ’ αυτούς τους απρόσκλητους επισκέπτες ή είναι υπαρκτή; Είναι ικανό το Κρύο Νερό Στο Αυτί, αυτή η παλιά ιατρική πρακτική, να επαναφέρει την αντικειμενική πραγματικότητα; Και, αν ναι, τι θα φανερώσει και πόσο θα πονέσει;

Ένας πολιτικός μηχανικός προσπαθεί μάταια να διώξει τη Φωνή Tου Θεού, που τρύπωσε στο σπίτι του. Γιατί αυτή συνεχίζει να του ξεγλιστράει και να κρύβεται πίσω από τα έπιπλα του διαμερίσματος; Τι σημαίνουν τα λόγια της; Πόσο μεγάλο λάθος ήταν να την καλέσει σε μια στιγμή αδυναμίας και πόσο γρήγορα πρέπει να χιμήξει για να την πιάσει;

Σε αυτά, και σε πολλά άλλα ερωτήματα παλεύουν να βρουν απαντήσεις οι ηρωίδες και οι ήρωες των ιστοριών. Μια σερβιτόρα με μίνι φόρεμα, ένας άντρας που έχασε τη μουσική, μια γιατρός υποψήφια δολοφόνος, ένας παππούς στο πάρκο, ένας Πολεμιστής με Σιδερένια Κόκαλα…

Αγωνίζονται, αναρωτιούνται, βαλτώνουν, ανασταίνονται, νικούν ή γονατίζουν νικημένοι μέσα στον βούρκο της νεοελληνικής πραγματικότητας.

*** Ο Γρηγόρης Φεϊζατίδης γεννήθηκε στη Βέροια όπου ζει και εργάζεται ως χειρουργός οδοντίατρος. Το διήγημα «Ντάνχιλ, μωρό μου» τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στον λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωσε το 2016 το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στη μνήμη του Μίμη Σουλιώτη, ενώ το διήγημα «2037 και είκοσι μέρες ακόμη» απέσπασε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό Ε.Φ. του 2016 που διοργάνωσαν το ΦANTASTICON και η Ελληνοαμερικανική Ένωση. Άλλα διηγήματά του φιλοξενούνται στην ανθολογία «Ίσως #1» των Εκδόσεων Οξύ, στο e-book «Πανδημία» του site Nyctophilia.gr, καθώς και σε περιοδικά της Λογοτεχνίας του Φανταστικού. Είναι παντρεμένος, έχει μία κόρη και, όταν δεν ασχολείται με όμορφα χαμόγελα, προτιμάει να γοητεύεται από την Επιστήμη, να σκαλίζει την Τέχνη, να διαβάζει, να γράφει, και να ταξιδεύει με τους φίλους του.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.