***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ο μάγος του Κρεμλίνου, Τζουλιάνο ντα Έμπολι, Εκδόσεις Κέδρος
“Ο μάγος του Κρεμλίνου” είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία της φετινής αναγνωστικής χρονιάς. Κέρδισε το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας τη χρονιά που μας πέρασε και αποτέλεσε μέγα εκδοτικό γεγονός στη Γαλλία, αν και ο συγγραφέας του, Τζουλιάνο ντα Έμπολι, δηλώνει Ιταλοελβετός στην καταγωγή. Ο συγγραφέας είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών και αρθρογραφεί τακτικά στον ιταλικό τύπο, ενώ διετέλετε και αντιδήμαρχος Πολιτισμού στη Φλωρεντία και πολιτικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ματέρο Ρέντσι.
Το βιβλίο αποτελεί ένα έξοχο χρονικό της ανόδου του Βαλντίμιρ Πούτιν στην εξουσία της Ρωσίας, καθώς και μία τοιχογραφία της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στη Ρωσία μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Περιέχει, όμως, και πάμπολλες αναφορές στο πως ακριβώς ήταν η ζωή στη Ρωσία και επί της κομμουνιστικής δικτατορίας.
Το όχημα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για την περιήγησή του αυτή είναι η αφήγηση ενός φανταστικού προσώπου, του Βαντίμ Μπαράνοφ, ενός επιτυχημένου σκηνοθέτη και τηλεοπτικού παραγωγού που γίνεται από τυχαίο λόγο στενός πολιτικός σύμβουλος του Πούτιν και στηρίζει ακραιφνώς την αυταρχική πολιτική του. Εντούτοις, αν και το πρωταγωνιστικό πρόσωπο είναι φανταστικό-το ίδιο και ο Γάλλος στον οποίο υποτίθεται ότι ο Μπαράνοφ αφηγείται τη ζωή του, έναν ρόλο τον οποίο ενδύεται ο ίδιος ο συγγραφέας – πολλά από τα άλλα πρόσωπα που εμφανίζονται στο βιβλίο είναι πραγματικά όπως ο Μπορίς Μπερεζόφκσι, ένας επιχειρηματίας ο οποίος τόλμησε να αντιταχθεί στις αυταρχικές πολιτικές του Πούτιν και βρέθηκε απαγχονισμένος στο διαμέρισμά του το 2013.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί έναν αυλοκόλακα, τον Μπαράνοφ, προκειμένου να παρουσιάσει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά, από την οπτική γωνία των οπαδών του Πούτιν δηλαδή. Αυτό είναι το καλύτερο μέσο για να καταδείξει τη δική του αντίθεση στις κυβερνητικές πρακτικές του Πούτιν. Η ειρωνεία αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο στο σημείο που ο Πούτιν συζητά με τον Μπαράνοφ και του λέει πόσο πολύ θαυμάζει τον Στάλιν- ο οποίος, παρεμπιπτόντως, παραμένει ακόμη εξαιρετικά δημοφιλής μεταξύ των Ρώσων παρά τις πολυάριθμες σφαγές που διέπραξε.
“Νομίζετε ότι ο Στάλιν είναι δημοφιλής παρά τις σφαγές. Ε, λοιπόν, κάνετε λάθος, είναι δημοφιλής λόγω των σφαγών. Επειδή εκείνος τουλάχιστον ήξερε πως να φερθεί στους κλέφτες και στους προδότες”.
Για ποιον λόγο όμως άραγε το βιβλίο αυτό προκάλεσε τόσον μεγάλο ντόρο; Ο λόγος είναι το κατά πόσον αυτό αποτελεί έναν ύμνο στον απολυταρχικό κυβερνήτη της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ή μία συγκαλυμμένη καταδίκη του. Οι κριτικοί δεν έχουν αποφασίσει ακόμη, εγώ πάντως, μετά την ανάγνωση κλείνω προς τη δεύτερη άποψη, καθώς ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μία καλά κρυμμένη ειρωνεία όταν αναφέρεται στον Ρώσο Πρόεδρο που αποκαλούν συνήθως Τσάρο.
«Ο μάγος του Κρεμλίνου» επομένως, σαν άλλος «Ηγεμόνας» του Νικολό Μακιαβέλι, ανατέμνει τη φύση της εξουσίας και εστιάζει στο προφίλ ενός απολυταρχικού και πανίσχυρου ηγέτη.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
