***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ελένη Πριοβόλου
Δεν τον_την ήξερα.
Την-τον έμαθα.
Ξέρω αλλους_αλλες, με φύλο τριαντάφυλλο και ψυχή χιονολουλουδου.
Απόκληροι, απόβλητοι, περιφέρονται από σύννεφο σε σύννεφο γιατί η γης είναι σκληρή για τα πέλματα τους.
Πολλοί, επειδή δεν έχουν το θάρρος να βγουν και να φωνάξουν “Είμαι τριαντάφυλλο με ψυχή χιονιού,” περιοριζονται στο καβούκι της θλίψης και της μοναξιάς και εκεί συρρικνωνονται και αργοσβήνουν.
Και η φαμίλια, η γειτονιά, η πόλη, ο ψηφιακός κόσμος, διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας, με την προσωρινή λύπη ή ενοχή ενός φύλλου που πέφτει από δέντρο που αμελήσαμε να ποτίσουμε….
Μόνο όμως όταν γίνεται το θέμα viral. Η κοινωνία κατά μία περίεργη σύμπτωση ποτέ δεν προλαμβάνει. Πασχίζει να θεραπεύσει. Όμως μαζεύονται τόσα αθεράπευτα που δεν προκαμνει πλέον.
Γι αυτό ρόδα και χιονολούλουδα πάρτε τη ζωή στα χέρια σας. Όπως σας αξίζει και όπως θέλετε να τη ζήσετε.
Διονύσης Μαρίνος
[Ντροπή]
Αν δεν είσαι με το ξανθόμαλλο κορίτσι που, ανεβαίνοντας στο καράβι με προορισμό τη Σαντορίνη για να δουλέψει, δέχεται απρόκλητη, βάναυση, δίχως ίχνος τακτ και ολότελα μπρουτάλ επίθεση από τον «ρεπόρτερ» του ΣΚΑΪ, αν δεν είσαι μαζί του, τότε έχεις πρόβλημα.
Αν είσαι με τον γελοίο Οικονόμου που δεν σταματάει να κάνει σεξιστικά σχόλια από το στούντιο και με τη συμπαρουσιάστριά του (σας θυμίζει κάτι από το δίδυμο Λιάγκας-Γκαγκάκη;), τότε το πρόβλημά σου είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Εχω πολλές αφορμές να αισθάνομαι ντροπή που έχω την ιδιότητα του δημοσιογράφου όταν στο επάγγελμα υπάρχουν τέτοιοι τύποι. Αυτή είναι μια τέτοια αιχμηρή αφορμή.
August Corteau
Το πιο γερό χαστούκι για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σ’ έναν κόσμο καμωμένο από άντρες – για άντρες – το έφαγα πριν χρόνια, στον Χόντο της Ομόνοιας.
Έψαχνα να βρω ένα ζελέ για το μαλλί, φυσικά χάθηκα, μια φιλεύσπλαχνη υπάλληλος με πήρε απ’ τα είδη ψαρικής και με πήγε στα είδη επικείμενης καράφλας, και τέλος πάντων στήθηκα στην ουρά να πληρώσω.
Και φυσικά (ανακαλύπτοντας τον τροχό) είδα μπροστά μου γυναίκες κάθε ηλικίας, η καθεμιά μ’ ένα καλάθι τίγκα στα προϊόντα (που θα ήθελα φροντιστήριο να μάθω τι κάνουν), ενώ εγώ, ο μόνος άντρας στην ουρά, κρατούσα μονάχα το ταπεινό ζελεδάκι μου.
Και θυμήθηκα ν’ ακούω μικρός “Ο καλλωπισμός είναι στο αίμα των γυναικών”, “Αν δεν φτιαχτούν για ν’ αρέσουν, αρρωσταίνουν”.
Μύθοι, θρύλοι, δράκοι. Κανείς δεν γεννιέται με συγγενή τάση κατασπατάλησης του μισού του – σκληρά κερδισμένου – μισθού σε προϊόντα περιποίησης. Το κάνεις επειδή το θέλεις, επειδή σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία (κι όλα αυτά είναι απολύτως θεμιτά: εδώ τόσοι άντρες βαράνε ενέσιμα αναβολικά για να κάνουν μούσκουλα), αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο να το κάνεις χωρίς να ξέρεις το γιατί – να σε παρασέρνει απλώς η κοινωνική προσταγή: “Οφείλεις να ‘σαι περιποιημένη, στην τρίχα, ειδάλλως δεν είσαι πραγματική γυναίκα”. (Και παράλληλα, οι περισσότεροι άντρες ξοδεύουμε το εν δέκατο μάξιμουμ για τα απολύτως βασικά).
Αυτή είναι μόνο μία απ’ τις πολλές ανισότητες που εδράζονται στον ετεροκαθορισμό της γυναίκας από έξωθεν απαιτήσεις, αισθητικές εμμονές και ποικίλες πατριαρχικές συμπεριφορές. Μέσα σ’ όλα, οι γυναίκες θα ακούσουν κι ομόφυλές τους να τις ψέγουν, να τις “νουθετούν”: “Γίνε όμορφη”, με άλλα λόγια, “Γίνε σαν τις χιλιάδες των χιλιάδων, ίδια κι απαράλλαχτη”.
Αλλά ομορφιά χωρίς ελευθερία δεν έχει νόημα.
Κι αντιστρόφως, η ελεύθερη γυναίκα είναι πάντα όμορφη.
Κυριάκος Αθανασιάδης
¤ Το βιβλίο σαν ευαίσθητο αγαθό
Μου γράφει κάποιος, «[Η πολτοποίηση] είναι κάτι απεχθές για όσους δεν αντιμετωπίζουμε το βιβλίο ως εμπορικό αγαθό».
Σωστά, μόνο που ένας από τους λόγους που πολτοποιούνται τα βιβλία είναι ακριβώς επειδή κάποιοι δεν τα αντιμετωπίζουν σαν εμπορικό αγαθό. Όμως είναι, απολύτως. Είναι προϊόντα που πωλούνται — και, κάποτε, κάποια από αυτά, αγοράζονται. Ζούμε από τα βιβλία. Τα βιβλία δεν είναι του Θεού, είναι *πράγματα* που πουλιούνται, αγοράζονται (άμποτε) και, έτσι, μπορούν να ταξιδεύουν. Εξ ου και για εμάς τους συγγραφείς, και για τους ανθρώπους του βιβλίου εν συνόλω, που έχουμε τον άνθρωπο πάνω από το βιβλίο (τα χρήματα από τις πολτοποιήσεις γίνονται μισθοί και αποζημιώσεις), δεν είναι «κάτι απεχθές». Είναι μία *κατάσταση* που την αντιμετωπίζουμε κι αυτήν όπως όλες τις άλλες του «χώρου» — με κυριότερη το περιορισμένο αναγνωστικό κοινό.
* * * *
Οι κουβέντες σαν την παραπάνω γράφονται για δύο λόγους (και βέβαια η περίπτωση του Γαβριηλίδη δεν είναι παρά μια αφορμή που σήμερα, μες στη μέρα, θα έχει ξεχαστεί). Δεν εννοώ τον αντιπολιτευτικό και «αριστερό» που θέλει τις «συστημικές τράπεζες» κάτι σαν τον κακό γίγαντα του παραμυθιού, αλλά τον άλλο, για το βιβλίο σαν *μη* εμπορικό αγαθό.
Ο ένας είναι η αφέλεια — απότοκο μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που από τη μία σκοτώνει την όποια συμπάθεια προς το βιβλίο αποκτά κανείς στην παιδική του ηλικία, και από την άλλη μιλά με έναν ισοπεδωτικό, γενικόλογο στόμφο για τα βιβλία και την τέχνη, ίδιας ποιότητας με αυτόν που θέλει όλους τους πολιτικούς κακούς, κλεφταράδες, για κρέμασμα, «να καεί, να καεί» κ.ο.κ.
Ο άλλος είναι η μαύρη αγορά του βιβλίου, που υπήρχε μεν ανέκαθεν με τα παλιατζίδικα (δεν εννοώ τα παλαιοβιβλιοπωλεία, τους χώρους όπου μπορεί δηλαδή να βρει κανείς εκδόσεις οίκων που έχουν κλείσει ή παλιά βιβλία εκτός κυκλοφορίας, εννοώ τα μαγαζιά που πουλάνε δεύτερο χέρι βιβλία πρόσφατης κυκλοφορίας), αλλά που έχει γίνει κανονική δεύτερη/παράλληλη αγορά «χάρη» στο ίντερνετ. Τηρουμένων των αναλογιών, μιλάμε για κανονική πειρατεία, όπως αυτή που γίνεται με τις ταινίες και τις σειρές. Μεγάλο πλήγμα για τον χώρο του βιβλίου. Μυθιστορήματα των 15 και των 20 ευρώ που εστάλησαν για παρουσίαση σε υπευθύνους «ομάδων» πωλούνται την επομένη στο εν τρίτον της αξίας τους, και μάλιστα φάτσα-φόρα — βιβλία διακινούνται από χέρι σε χέρι — για να μη μιλήσουμε για τα παρανόμως φωτοτυπημένα επιστημονικά βιβλία που πωλούνται κατά δεκάδες χιλιάδες τον χρόνο. Είναι μια πληγή που δύσκολα κλείνει. Μιλάμε για κανονική αφαίμαξη.
* * * *
Α! Να είσαι μια ζωή μες στα βιβλία, να ζεις και να πορεύεσαι με τα βιβλία, να έχεις γράψει κάμποσες δεκάδες, να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι λύσεις της πλοκής για το επόμενο, να βγάζεις βόλτα τον σκύλο σου και να πάει να σας κόψει το αμάξι γιατί το μυαλό σου είναι εκεί — και να σου λένε να μην τα βλέπεις «ως εμπορικό αγαθό». Μη σου τύχει.
Το βιβλίο δεν είναι *απλώς* εμπορικό αγαθό, αλλά είναι πιο ευαίσθητο εμπορικό αγαθό κι από το γάλα. Και συχνότατα δεν έχει και πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής απ’ το γάλα υψηλής παστερίωσης.
Κατερίνα Μαλακατέ
[Ζούμε στη μικρή μας φούσκα, σε αυτήν δεν έχει τάχαμου ψυχολόγους που εκθέτουν τα προσωπικά δεδομένα μιας νεκρής βορά στα κανάλια, δεν έχει ανθρώπους που αρχίζουν τα ρατσιστικά σχόλια από το διπλανό τραπέζι κι ας μην τους έχεις απευθύνει τον λόγο. Σε αυτή τη φούσκα δεν έχει αρνητές της επιστήμης, ούτε κακόβουλους επικριτές μόνο και μόνον γιατί είσαι “νεαρή γυναίκα” κι έγραψες βιβλίο. Μόνο που είναι φούσκα, σπάει εύκολα, και βρίσκεσαι με ευκολία πάλι να κολυμπάς στην απογοήτευση]
Πέτρος Τατσόπουλος
Ο φραπεδόβιος σαπιοκοιλιάς ελληναράς, που ψάχνει απεγνωσμένα για παγκάκι μόλις περπατήσει στο ρελαντί διακόσια μέτρα, έχει κερδίσει με το σπαθί του την αποψάρα του για τις αθλητικές επιδόσεις οιασδήποτε και οιουδήποτε. Όχι παίζουμε.
Λένα Διβάνη
Παρακολούθησα, που λέτε, την ενδιαφέρουσα εκπομπή του Παύλου Τσίμα synthesis, για να πάρω μια ιδέα τι λένε οι “ειδικοί” για τον αυριανό κόσμο. Καλή ήταν αλλά τα περισσότερα τα ξέραμε η αλήθεια είναι. Στο τέλος ήταν η έκπληξη, εκεί είδαμε το πιο διαφωτιστικό κομμάτι: Ο Νόα Χαράρι, ένας φωτισμένος πολίτης του κόσμου, ιστορικός και φιλόσοφος α) εντόπισε ένα τεράστιο πρόβλημα: η αέναη παρακολούθησή μας είναι πια πανεύκολη β) διευκρίνισε ότι το μέλλον δεν αναιρείται, ‘αρα αυτό είναι αναπόφευκτο και γ) πρότεινε αμέσως μια απλή και ευφυή λύση: για κάθε κατάλυση της ιδιωτικότητας των πολιτών μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, να αυξάνεται αναλόγως η διαφάνεια των πεπραγμένων των κυβερνήσεων, των πολιτικών, των μεγάλων εταιρειών κλπ. Ετσι θα αποκατασταθεί μια δημοκρατική ισορροπία.
Αμέσως μετά είδαμε τον επικεφαλής της Microsoft να απαντάει στο ίδιο ερώτημα με τις συνήθεις ωραιότατες μπαρούφες: πρέπει να αποκτήσουμε role models στην ψηφιακή δημοκρατία- κάτι σαν την Αθήνα της αρχαιότητας μπλα μπλα, πρέπει να οξύνουμε την εργασιακή ηθική μπλα μπλα. Εν ολίγοις καταλάβαμε καλέ μου κύριε. Πράγματι αυτό είναι το μέλλον: Θα μας μετράτε ακόμα και τις ανάσες μας. Κυρίως όμως καταλάβαμε ότι δεν έχετε σκοπό να κάνετε απολύτως τίποτα αν δεν κάνουμε εμείς κάτι που να σας ζορίσει ΠΟΛΥ.
‘Ερη Ρίτσου
Για πείτε ρε παιδιά εσείς που τα ξέρετε αυτά.
Νομίζω πως ισχύει ότι εμείς οι εμβολιασμένοι έχουμε εξασφαλίσει κάποιας μορφής ανοσία κατά του Covid, που σημαίνει πως αν είμαστε θετικοί δε θα νοσήσουμε ή θα νοσήσουμε ελαφρά.
Για το ότι οι εμβολιασμένοι μπορεί να γίνουν θετικοί στον ιό και άρα να τον μεταδίδουν, δεν χρειάζεται να μου το πείτε, είναι γνωστό.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, γιατί εμβολιασμένοι φίλοι μου λυσσάτε με τους μη εμβολιασμένους αφού εμείς έχουμε εξασφαλίσει 8μηνη (; ) ανοσία -ή ίσως λίγο λιγότερο ή λίγο περισσότερο ή θα δείξει.
Διαβάζω τέρατα. Οι μη εμβολιασμένοι να κλειστούν σε κάμπς, να γίνει δικτατορία για λίγες μέρες που θα αναγκάσει τους πάντες να εμβολιαστούν και μετά να επιστρέψουμε στη δημοκρατία, οι μη εμβολιασμένοι να μείνουν μακριά απ’ τους εμβολιασμένους. Υποθέτω πως όλα αυτά λέγονται για το καλό των μη εμβολιασμένων για να μην τους κολλήσουμε εμείς οι εμβολιασμένοι, γιατί αυτοί κινδυνεύουν να πάνε καλλιά τους και όχι εμείς.
Διαβάζω τέρατα. Ταξιδιωτικό Πρακτορείο, ακύρωσε τη συμμετοχή ανθρώπου μη εμβολιασμένου ο οποίος θα παρουσίαζε μοριακό τεστ, σε εκδρομή, γιατί λέει, πρόβαλαν αντιρρήσεις οι εμβολιασμένοι που συμμετείχαν! Τι φοβήθηκαν οι εμβολιασμένοι ακριβώς; Πως θα κολλούσαν τον μη εμβολιασμένο που είχε αρνητικό τεστ και μετά θα είχαν τύψεις συνειδήσεως που τον κόλλησαν, γι’ αυτό δεν τον ήθελαν μαζί τους;
Διαβάζω τέρατα. Γράφει κυρία σε τοίχο γνωστής μου πως απολύθηκε απ’ τη δουλειά της επειδή δεν ήθελε να εμβολιαστεί.
Πάτε καλά; Τι υστερίες είναι αυτές; Αφού κάνατε το εμβόλιό σας κι εξασφαλίσατε την ανοσία σας, τι στην ευχή πρόβλημα έχετε; Τόσο πολύ νοιάζεστε για τον πλησίον που θέλετε ζορ ζουρνά να εμβολιαστεί για το καλό του; Να πιστέψω τελικά πως μας ψεκάζουν κι έχουμε χάσει όλοι κάθε ίχνος λογικής; Δεν μας φτάνανε όλα μας τα δεινά του διαίρει και βασίλευε θα έχουμε τώρα και πόλεμο εμβολιασμένων και μη;
Να το επαναλάβω: Οι μη εμβολιασμένοι αποτελούν κίνδυνο για τον εαυτό τους ΟΧΙ για μας τους εμβολιασμένους. Χαλαρώστε. Εκτός πια κι αν πιστεύετε πως όσα μας είπαν περί της εξασφάλισης ανοσίας μας είναι μπούρδες για να μας βάλουν το τσιπάκι, ανοσία δεν υφίσταται, οπότε, αν πιστεύετε κάτι τέτοιο, πάω πάσο.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular
