***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια …
στην αυλή ενός σπιτιού κατασκευής του 1950, με μια λεμονιά στη μέση. Συνήθως μόνη μου να περνάω ώρες φτιάχνοντας παιχνίδια από ροδέλες και βίδες που έπαιρνα κρυφά από το μαγαζί του θείου μου και να σκαρώνω διάφορες ιστορίες για να περνά ο χρόνος. Και αργότερα πολλά βράδια μ’ ένα φακό και ένα τετράδιο κάτω από τα σκεπάσματα.
Το πρόσωπο στην ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα…
Νιώθω πως ο κάθε άνθρωπος που συνάντησα μου έχει δώσει ένα κομμάτι του ή με βοήθησε να καταλάβω ένα δικό μου. Εκείνος όμως μου μίλησε στην ψυχή μου πριν ακόμα την ακούσω εγώ, είναι ο θείος μου, ο Πρόδρομος. Ο άνθρωπος που έβλεπε στους άλλους αυτό που θα μπορούν να γίνουν. Και με ένα δικό του τρόπο τους παρακινούσε να το κάνουν.
Μου αρέσει να περνώ ώρες …
Δραστήριες. Δεν μου αρέσει να κάθομαι σχεδόν ποτέ. Αναζητώ ασχολίες που να με γεμίζουν νέες εμπειρίες και να εκφράζομαι. Αγαπημένη εκτός της ποίησης, η ενασχόληση να δίνω ζωή σε παλιά αντικείμενα. Όχι αναπαλαίωση , αλλά αλλαγή ακόμα και χρήσης. Μοιάζει να γίνεται αυτόματα στο μυαλό μου.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα…
Ομήρου Οδύσσεια. Ένα παλιό βιβλίο που σαν παραμύθι εξιστορούσε την πορεία του Οδυσσέα προς την Ιθάκη. Απλή γλώσσα και κατανοητή για μικρούς αναγνώστες. Το ξεφύλλιζα καθημερινά, ακόμα και όταν δεν ήξερα ανάγνωση. Κάπου χάθηκε στο χρόνο και δεν έχω στοιχεία του. Θα ήθελα να το έβρισκα κάποια στιγμή. Θυμάμαι ακόμα την εικονογράφηση του.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…
Αν και είναι δύσκολο να σκεφτώ τον εαυτό μου να μη γράφει, θα επέλεγα τη φωτογραφία. Νιώθω παρόμοια την διαδικασία λήψης μιας φωτογραφίας με τέτοιο τρόπο που να κεντρίσεις τον θεατή αλλά και να τον βάλεις στη διαδικασία σκέψης και άφεσης σε αυτήν.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω …
Είναι πολλές, κυρίως εκείνες τις προσωπικότητες που άλλαξαν την πορεία στην εξέλιξη της τέχνης. Όποιας μορφής. Και παράλληλα τους ανθρώπους που ήταν κοντά τους εκείνη την περίοδο που συνέβαινε αυτή η αλλαγή.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν…
«Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»… Ακόμα το ψάχνω και μου αρέσει που δεν το έχω βρει ακόμα.
Γενικότερα όμως εκείνες που με κάνουν με ειλικρίνεια να δω τι πραγματικά είναι αυτό που με παρακινεί να εκφραστώ και να δω τον εσωτερικό εαυτό.
Αν άλλαζα κάτι στην κόσμο θα ήταν …
Ο θυμός. Εκείνη η ένταση που σε ωθεί να καταστρέψεις τα πάντα ακόμα και αυτά για τα οποία έχεις πασχίσει μια ζωή για να πετύχεις.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα…
Πολύπλοκη. Αν και δεν είμαι συγγραφέας πλήρους απασχόλησης. Για εμένα η συγγραφή είναι διακοπή της καθημερινότητας. Μοιάζει να είναι ένα ξεχωριστό δωμάτιο στο σπίτι της ψυχής σου, που όμως όλα τα παράθυρα είναι ανοιχτά για να μπορούν να μπαίνουν οι καθημερινές στιγμές. Παράλληλα χρειάζεται εσύ να είσαι απόλυτα λειτουργικός μέσα στην καθημερινότητα σου για να μην θεωρηθείς γραφικός ή ρομαντικός.
Μετανιώνω που…
Δεν έχω ταξιδέψει τόσο όσο θα ήθελα.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…
ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ του Honoré de Balzac. Μικρό, συμπυκνωμένο, ξαναδιαβασμένο και κάθε φορά με νέα συμπεράσματα.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες …
Ό δρ. Μπ από την «Σκακιστική νουβέλα» του Stefan Zweig, ο Gregor Samsa της «Μεταμόρφωσης» του Franz Kafka.
Ένας εκδότης οφείλει…
Να ακούσει τον συγγραφέα – ποιητή. Να καταλάβει ποια η ανάγκη του να εκδοθεί και να επικοινωνήσει. Έτσι η συνεργασία θα αποδώσει στο έπακρο και θα δώσει καρπούς.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας…
Η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν έχω λάβει καμία κριτική μιας και ο «Έκπτωτος» είναι το πρώτο μου βιβλίο. Διαβάζω όμως αρκετές κριτικές που γίνονται με αφορμή βιβλία φίλων ή άλλων συγγραφέων. Αυτό που νιώθω είναι πως δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στην κριτική. Και σίγουρα δεν μπορεί να είναι αποστειρωμένη από επιρροές του κάθε κριτικού. Επομένως οι κριτικοί είναι η άλλη ματιά ενός αναγνώστη.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή…
Διαφυγή, ανάγκη επικοινωνίας.
Με ενδιαφέρουν οι …
Οι άνθρωποι που έχουν θάρρος να ανακαλύψουν τον εαυτό μέσα στον κόσμο και τον κόσμο μέσα στον εαυτό.
Με την γραφή μου στοχεύω…
Να πλησιάσω τους ανθρώπους. Να ψιθυρίσω πως μπορούν όλα να γίνουν αρκεί να το πιστέψουν, όσο ρομαντικό και αν ακούγεται αυτό. Να καταλάβουν πως ακόμα και μια μικρή κίνηση τους, θα δώσει ελπίδα και ώθηση σε κάποιον άλλο. Πως είναι σημαντικοί.
Δεν θα έγραφα ποτέ για…
Δεν έχω σκεφτεί κάτι για το οποίο δεν θα έγραφα. Αν κάτι δεν σε απασχολεί δεν εκφράζεσαι για αυτό, επομένως και δεν γράφεις.
Ζήλεψα το βιβλίο του/ της…
Εννοείται πως υπάρχουν πολλά και κάθε φορά ίσως προστίθεται κι ένα ακόμα.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί…
Γιατί φταίει για όλα. Αναλαμβάνει ευθύνη, ξεπληρώνει, ρέει χωρίς να ρώτα και είναι εκεί για να τη συναντήσεις.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή…
Μην υποκριθείς ποτέ. Μείνε αληθινή, όχι διδακτική. Και βέβαια «είναι καλό να γνωρίζεις τι χρειάζεται να διαγράψεις».
Θα τα παρατούσα όλα για…
Ένα ταξίδι στον χρόνο.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον / στην …
Κάθε περίοδος της ζωής τιτλοφορείται και με μια διαφορετική λογοτεχνική φράση. Αλλά αυτό που επέλεγα πάντα είναι «ΤΙΠΟΤΑ ΤΥΧΑΙΟ». Έτσι «τυχαία» κάθε λογοτεχνική φράση σε αγγίζει κάποια χρονική στιγμή και που σου δίνει την πληροφορία που χρειάζεται το πνεύμα, η καρδιά και το σώμα να συνεχίσεις να πορεύεσαι.
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…
Οι πολλαπλές μεταβάσεις της ζωής σε μικρή χρονική περίοδο και οι ανθρώπινες επαφές που δημιουργήθηκαν σε αυτήν.
Το επόμενο μου βιβλίο…
Η αλήθεια είναι πως άργησα πολύ να αποφασίσω να εκδώσω αυτή την συλλογή και στο ενδιάμεσο στάδιο έχω ξεκινήσει την επόμενη. Χρειάζεται όμως πολύ χρόνο ακόμα ώστε να ολοκληρωθεί και να αποτελεί ένα σύνολο έτοιμο να εκτεθεί στο αναγνωστικό κοινό. Επομένως θα ακολουθήσουμε τον Έκπτωτο στο ταξίδι του για την ώρα και θα απολαύσουμε όσα έχει να μας δώσει και με το πέρας του χρόνου θα ξανασυναντηθούμε για ένα επόμενο με κάποιον άλλο ίσως πιο κοντινό μας ήρωα.
Διαβάστε την ποιητική συλλογή «Έκπτωτος» της Αντιγόνης Κολοβέντζου από τις Εκδόσεις Βακχικόν
Ακολουθούσαν βαλίτσες με άγνωστα ονόματα.
Πορευτήκαμε μαζί μέσα στο τούνελ.
Δεν ήταν και τόσο άσχημα όσο φαινόταν στην αρχή.Tο ταξίδι μόλις ξεκίνησε.
Η Αντιγόνη Κολοβέντζου μεγάλωσε και ζει στην Ελευσίνα όπου και εργάζεται ως Μηχανολόγος Μηχανικός. Στα 16 της δημοσιεύτηκε ένα από τα πρώτα ποιήματά της στην εφημερίδα «Διεθνής Δημοσιογραφική». Έχει συμμετάσχει στην ποιητική ανθολογία Αφετηρίες (2014), σε ανθολόγηση της Χριστίνας Οικονομίδου, και στο ημερολόγιο 3 εποχές στο ίδιο σπίτι (2016), σε ανθολόγηση της Λίνας Νικολακοπούλου, του Γιώργου Ανδρέου και του Θράσου Καμινάκη. Συνεργάζεται με τον Μουσικό Διαδικτυακό Πολυχώρο musicity από το 2015, γράφοντας αυτοτελείς ιστορίες με αφορμή νέα τραγούδια της μουσικής σκηνής στη στήλη «Τραγούδι της εβδομάδας», ενώ το 2017 παρουσίασε την πρώτη ατομική φωτογραφική έκθεση, συνοδεία δικών της κειμένων με τίτλο “doubles, couples, twins”. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τον συνθέτη Νότη Μαυρουδή. Ο Έκπτωτος είναι η πρώτη ποιητική της συλλογή.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
