***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια …..
Από τα παιδικά χρόνια είχε ενδιαφέρον το ότι άλλαξα σχετικά συχνά σχολεία με το καθένα να αποτελεί ένα αρκετά διαφορετικό περιβάλλον. Αυτή ήταν μια πολύ χρήσιμη εμπειρία, γιατί από την επανάληψη αυτή σύντομα αποκωδικοποίησα στάνταρ κοινωνικές έως και ανθρωπολογικές συμπεριφορές θα έλεγα. Υπήρχαν κάποια πράγματα σε κάθε νέο περιβάλλον που συνέβαιναν με μαθηματική ακρίβεια… Αυτοί που ενστικτωδώς θα σε συμπαθούσαν με το καλημέρα, και αυτοί που το ίδιο απρόσκλητα θα σε πολεμούσαν. Και από αυτούς κάποιοι στα ίσια και άλλοι ύπουλα και υπογείως. Όπως επίσης, τι παραμένει κοινό από το ένα κοινωνικό σύνολο στο άλλο, και τι αφορά το «κουτάκι» της κάθε περίστασης. Ήταν κάθε φορά μια πρόκληση που με έκανε να τρέξω χρόνους παρατήρησης λόγω της ανάγκης για προσαρμογή.
Μου αρέσει να περνώ ώρες …
Μου αρέσει να περνώ ώρες βολτάροντας μέσα στη φύση ή στο κέντρο της πόλης. Γενικά το να παρατηρώ τον κόσμο γύρω είναι μαζί άσκηση και αναψυχή για μένα.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει ασφαλώς μια άλλη τέχνη, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω κάτι τελείως άλλο, πιθανόν και να αξιοποιούσα το στοιχείο της δημιουργικής σκέψης σε κάτι επιχειρηματικού τύπου τελικά, όπου μπορεί κανείς να είναι κύριος του εαυτού του. Χρειάζεται μπόλικη δημιουργικότητα και πρωτοτυπία, πέρα από ρίσκο φυσικά, και σε αυτό το τομέα επίσης, όπως σχετικά πρόσφατα κατάλαβα – αν και θα βαριόμουν μάλλον τη γραφειοκρατία που απαιτεί. Αλλιώς πάλι, ένα επάγγελμα που να είναι κάπως περιπετειώδες.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω …
Δεν είναι μια μόνο προσωπικότητα είναι διάφορες. Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ ίσως με παρέες προσωπικοτήτων, όπου μέσα από τη μεταξύ τους συνδιαλλαγή καταλαβαίνεις περισσότερα. Οι παρέες και ο διάλογος είναι που γεννούν πράγματα.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν ….
Η δυσκολότερη ερώτηση ίσως είναι κάθε φορά αυτή που ψάχνεις να την απαντήσεις ακόμα… οπότε και διαρκώς σου καίει φαιά ουσία.
Αν άλλαζα κάτι στον κόσμο θα ήταν …
Σίγουρα είναι πολλά αυτά που θα ήθελε να αλλάξει κανείς. Αλλά αυτή τη στιγμή θα έλεγα την αδιαλλαξία και τα άκρα, μια τάση για πόλωση που διακρίνω. Μου αρέσει το πάθος όχι ο φανατισμός. Γενικά το «διαίρει και βασίλευε» δυστυχώς πάντα βασιλεύει, κάθε φορά με νέους τρόπους… και μόνο οι συνέπειες δεν διαφέρουν.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πώς είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα…
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα ανέφερα αυτό που έλεγε συχνά ένας φίλος, ότι στα 20 σχεδόν όλοι έχουν αξιώσεις συγγραφικές, αλλά από τα 30 και μετά θα φανεί πόσο το εννοεί καθένας.
Μετανιώνω που…
Υπάρχουν πράγματα που σίγουρα θα τα χειριζόμουνα κάπως αλλιώς …τώρα, η λέξη μετανιώνω – είναι κάπως βαριά έννοια. Θα έσωζα χρόνους περισσότερο. Αυτό σίγουρα.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν η συλλογή «Όταν ήμουν δάσκαλος» του Ιωάννη Κονδυλάκη. Κρίμα πολύ που αυτός ο άνθρωπος δεν άφησε περισσότερο έργο πίσω του. Είναι από τα βιβλία που για χρόνια περιφέρονται γύρω σου μέχρι τελικά να τα ανοίξεις και να κάνουν την έκπληξη. Είναι άξιο απορίας γενικά νομίζω, πόσο σύντομα η Ελλάδα του 19ου παρήγαγε τόσο σπουδαίους διηγηματογράφους μετά την πρώτη αυτή περίοδο ανεξαρτησία της.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες ….
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες συχνά είναι οι ίδιοι οι συγγραφείς τους. Πάντα μου άρεσαν οι συγγραφείς που και η ζωή τους είχε κάτι το ηρωικό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Μου άρεσαν συγγραφείς με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο τους, οπότε και ο ήρωες τους ήταν κάπως πιο κοντά στη ζωή.
Ένας εκδότης οφείλει…
Ένας εκδότης οφείλει – ιδεατά – νομίζω, να έχει κι ένα «όραμα» λογοτεχνικό πέρα από εμπορικό.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας…
Οι κριτικοί λογοτεχνίας θεωρώ χρειάζονται ταλέντο και αυτοί στη δουλειά τους πέρα από σπουδή διαρκή. Όταν ένας κριτικός κάνει τη δουλειά του σωστά η προσφορά του είναι πολύ σημαντική. Είναι μεγάλο ατού όταν ο κριτικός είναι και δημιουργός μαζί όπως είχε επισημάνει και ο Έλιοτ, σε αντίθεση βέβαια με αυτό που παρατηρώ καμιά φορά – ο κριτικός ενός έργου να «ανταγωνίζεται» σε «λογοτεχνικότητα» το ίδιο το έργο, αποπροσανατολίζοντας τον αναγνώστη από το ζητούμενο τελικά.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή…
Στην Ελλάδα του σήμερα, η συγγραφή όπως η τέχνη γενικώς παραμένει μια ασχολία με αντιξοότητες. Όμως είναι πιο ανοιχτή και δημοκρατική σε σχέση με άλλες χώρες τελικά από εκδοτικής άποψης. Επίσης, εικάζω πως θα δοθεί περισσότερη προσοχή στο τί υλικό παράχθηκε αυτή όλη τη μακρά περίοδο δοκιμασίας που ζούμε. Ο κόσμος ενστικτωδώς θα εκτιμήσει το έργο που καταφέρνει να αρθρώσει με συνέπεια αυτό που για καιρό βιώνει ως χαοτική εμπειρία γύρω του. Αυτή είναι και η αποστολή της τέχνης άλλωστε, να δίνει σχήμα στο ακόμα άμορφο, φωνή στο ανομολόγητο, ιδιαίτερα σε καιρούς ταραχώδεις, μεταβατικούς. Άρα ίσως τύχει και καλύτερης προσοχής λόγω περιστάσεων.
Με ενδιαφέρουν οι ….
Με ενδιαφέρει το μυστήριο, το θαυμαστό και μαγικό. Οι άνθρωποι που είναι ζωντανοί, πηγαίοι, ανήσυχοι για αυτό το κάτι παραπέρα ή παραπάνω… Ό,τι γενικώς σπρώχνει τα όρια σου και σε κάνει να έχεις κίνητρο.
Με την γραφή μου στοχεύω…
Με την γραφή μου στοχεύω να απευθυνθώ ιδεατά σε αυτό που αφορά όλους.
Δεν θα έγραφα ποτέ για….
Δεν θα έγραφα ποτέ για να βγάλω χρήμα, αλλά θα ευχόμουν κάποτε η γραφή να μπορεί να φέρνει και κάπως λίγο χρήμα στην Ελλάδα. Αυτό θα σήμαινε ότι όλοι την έχουν πάρει πιο σοβαρά.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή…
Η πιο σημαντική συμβουλή που μου δόθηκε σε σχέση με την συγγραφή ήταν το – να μην την αφήσω. Ήταν ένα σχόλιο που μου είχε φανεί κάπως μετριοπαθές όταν μου το έκανε ένας Δάσκαλος μετά την πρώτη συλλογή που τότε του είχα στείλει για μια εκτίμηση. Στη πορεία μόνο κατάλαβα το νόημα αυτής της φιλοφρόνησης, αφού με το καιρό οι λόγοι και οι αφορμές για να τα παρατήσει κανείς μπορεί να είναι πολλοί. Κατάλαβα μετά, ότι το είχε πρώτα εμπεδώσει ο ίδιος από τη ζωή του, και το πόσο καίρια η παρότρυνση αυτή αποδείχθηκε σε βάθος χρόνου.
Θα τα παρατούσα όλα για….
Μεγάλη κουβέντα αυτή, και άλλωστε δεν είμαι φορτωμένος με πράγματα πολλά που με εμποδίζουν να μετακινηθώ. Έχω φροντίσει τα πιο σημαντικά ζητούμενα να βρίσκονται μέσα μου.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον / στην …
Μια ιδιαίτερη λογοτεχνική φράση που μου έρχεται στο νου ανήκει στον Βύρωνα και ίσως να είναι από τις πιο χαρακτηριστικές της έντονα ρομαντικής μορφής του: Τα πνεύματα που ξεσήκωσα με εγκαταλείπουν …
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο ήταν όπως πάντα η ζωή γύρω μου. Μάλιστα, πριν την έξοδο από την Ευρώπη, το Λονδίνο που ζούσα ήταν ανοιχτό για όλους όσο ποτέ πριν. Δεν έλειπε πραγματικά κανείς από τη «γιορτή» δεδομένου και του ισχυρού ρεύματος μετανάστευσης που υπήρχε προς τις μητροπόλεις. Ήταν μια μοναδική ευκαιρία να ζήσεις από κοντά – τι τρέχει τελικά με τους ανθρώπους συνολικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες που βίωνε και βιώνει ο πλανήτης τα τελευταία χρόνια. Όλες οι ιστορίες ήταν εκεί μαζεμένες. Αυτό έχει σίγουρα διαπεράσει σαν ατμόσφαιρα το υλικό που προέκυψε.
Το επόμενο μου βιβλίο…..
Το επόμενο μου βιβλίο είναι σε εξέλιξη και θα συνεχίσει από εκεί που το άφησα. Άλλωστε το τελικό ποίημα της 3ης συλλογής κανονικά θα μπορούσε να είναι και η αρχή για την 4η . Σκόπιμα όμως μπήκε εκεί για να λειτουργεί σαν κλειδί θεματικά για την έκδοση που θα ακολουθήσει αισίως.
Διαβάστε την ποιητική συλλογή του Έλενου Χαβάτζα «Σκίτσα σε έκλειψη ηλίου» από τις Εκδόσεις Βακχικόν
Περιγραφή
Σε αυτό το φτηνό και γκροτέσκο
τσίρκο κανένα νούμερο δεν με ευχαριστεί.
Κανένα ζώο δεν θυμίζει κάτι από το μεγαλείο
ή τη μαγεία της φύσης.
Κάθε κλόουν που παρελαύνει
δε μου φέρνει ούτε χαμόγελο ούτε δάκρυ
δε με συγκινούν και οι ριψοκίνδυνοι μετεωρισμοί
των ακροβατών πάνω από το τίποτα
μένω απαθής
καθώς περιμένω κάτι να γίνει, για παράδειγμα
να πιάσει μια φωτιά
κάποιο από τα φρικιά να σπάσει την αλυσίδα
τέλος πάντων, κάποτε να δω έντρομο το χυδαίο πλήθος
να τρέχει και να ποδοπατιέται
προς κάποια από τις εξόδους.Κάθεσαι πλάι μου και
δεν στο κρύβω
περίμενα καλύτερα πράγματα από το μέλλονκι εσύ σκέφτεσαι ξανά και ξανά
ότι κάποτε χωρίς την παραμικρή ενοχή
θα πρέπει να ζεσταθούμε
εις βάρος όλης της ανθρωπότητας.
***Ο Έλενος Χαβάτζας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Φλώρινα). Στο Λονδίνο έκανε μεταπτυχιακά στη Μοντέρνα Λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο Goldsmiths. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ηλιοτρόπια με τις πλάτες στον τοίχο (εκδόσεις Ομήγυρις 2013) και Στάχτη με φόντο κάποιον τροπικό (εκδόσεις Βακχικόν 2018). Ποιήματα και κείμενά του έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα περιοδικά και στο διαδίκτυο, όπως και κριτικές για το έργο του. Έχει επίσης πειραματιστεί με τον λόγο και τη διάδρασή του με άλλες τέχνες σε πειραματικές παραστάσεις και περφόρμανς.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
