***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Τα παιδικά μου χρόνια…

…ήταν ίσως λίγο μοναχικά, αν κι είχα φίλους. Μ’ άρεσε να παρατηρώ τα έντομα (από τα οχτώ μου χρόνια είχα αποφασίσει να γίνω ζωολόγος) και βέβαια αγαπούσα τα κόμικς και τα βιβλία. Όλα τα ατελείωτα μεσημέρια του καλοκαιριού βυθιζόμουν σε καρέ και λέξεις, και δεν υπήρχε βράδυ που θα πλάγιαζα χωρίς να ’χω δίπλα μου δυο τρία βιβλία ή κόμικς.

Το πρόσωπο στη ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα…

…ήταν ο πατέρας μου. Ωστόσο, η επιρροή έχει δυο όψεις πάντα…

Μου αρέσει να περνώ ώρες…

…διαβάζοντας; Κάνοντας βόλτα στο βουνό, μπάνιο στη θάλασσα; Ακούγοντας μουσική; Αναλόγως…

Τα πρώτα μου αναγνώσματα….

…δεν θυμάμαι ποια ήταν. Θυμάμαι όμως ποια ήταν τα πρώτα πιο αγαπημένα μου αναγνώσματα. Οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς και η ιστορία της Λεγεώνας των Ξένων.

Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…

…ίσως αυτό που σπούδασα, τη βιολογία; Μπορεί τη ζωγραφική, γι’ αρκετά χρόνια είχα ένα σχεδιαστήριο και ζωγράφιζα μόνος μου. Ίσως τη μουσική – μ’ αρέσει πού και πού να σκαλίζω το πιάνο κι ας μη διαβάζω παρτιτούρα. Σίγουρα, όλα αυτά που θα ’χα διαλέξει υπάρχουν κάπου μέσα σ’ αυτό που διάλεξα.

Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω…

…δεν είναι καμία. Μου αρκούν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι.

Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν…

…δεν έχω ιδέα. Φαντάζομαι, αυτή που ποτέ δεν είχα σκεφτεί την απάντησή της γιατί ποτέ δεν μ’ απασχόλησε.

Αν άλλαζα κάτι στην κόσμο θα ήταν…

…τι πράγμα; Αν ρωτάτε εάν υπάρχουν πράγματα στον κόσμο που μ’ ενοχλούν, σίγουρα υπάρχουν πολλά. Ωστόσο, οι μεσσιανικές μου βλέψεις είναι μάλλον χαμηλές.

Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πώς είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα…

…διαφορετική από τη ζωή ενός άλλου συγγραφέα. Ξέρετε, όσο κι αν αγαπώ τη συγγραφή –και την αγαπώ πολύ– δεν είναι αυτή ό,τι ορίζει τη ζωή μου. Είμαι πατέρας, φίλος, σύντροφος, αδερφός και συγγραφέας.

Μετανιώνω που….

Που;… Να άλλη μια ερώτηση που ποτέ δεν σκέφτηκα. Το τι είναι λάθος και τι δεν είναι φαίνεται μόνο εκ των υστέρων. Τι νόημα έχει όμως η εκ των υστέρων γνώση;

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…

…το Απ’ το μπαλκόνι να φύγεις της Μελίσσας Στοΐλη. Όμορφο βιβλίο, καλογραμμένο. Τώρα διαβάζω το Βουνί της Λουίζας Παπαλοΐζου. Είναι υπέροχο – απ’ τις περιπτώσεις που ένα βραβείο πηγαίνει εκεί ακριβώς που θα ’πρεπε να πάει.

Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες…

Η αλήθεια είναι πως αγαπώ βιβλία, όχι ήρωες.

Ένας εκδότης οφείλει…

…ν’ αγαπάει τα βιβλία. Τα υπόλοιπα έπονται.

Οι κριτικοί λογοτεχνίας…

…πρωτίστως είναι αναγνώστες. Ο καθείς με τα γούστα του. Όσο μοιάζουν μεταξύ τους οι συγγραφείς (καθόλου δηλαδή), άλλο τόσο μοιάζουν οι κριτικοί, για να μπορεί κανείς να μιλήσει γενικά γι’ αυτούς.

Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή…

…είναι, φαντάζομαι, ό,τι ήταν και στην Ελλάδα του χθες και σ’ όποια άλλη χώρα ή εποχή. Κάτι που καλό είναι να το κάνεις αν τ’ αγαπάς στ’ αλήθεια. Προφανώς, στη χώρα μας τουλάχιστον, δεν είναι επάγγελμα – ή είναι ελάχιστες φορές. Στο εξωτερικό, ακόμα κι ο συγγραφέας από αγάπη μπορεί ταυτόχρονα να ’ναι παραγγελιοδόχος συγγραφέας (δεν είναι κακό αυτό). Εδώ, η συγγραφή ως επί το πλείστον συνυπάρχει με μια δουλειά (ούτε αυτό είναι απαραίτητα κακό).

Με ενδιαφέρουν οι…

…αναγνώστες οπωσδήποτε, μα όχι κι όλοι. Ισχύει κι εδώ ό,τι είπα για τους κριτικούς. Ο καθείς με τα γούστα του.

Με τη γραφή μου στοχεύω…

…να πω την ιστορία που αίφνης γεννιέται στο μυαλό μου. Η χρησιμοθηρική πεζογραφία δεν μου πολυπηγαίνει.

Δεν θα έγραφα ποτέ για…

…κάτι που δεν μ’ ενδιαφέρει, βέβαια! Επειδή είναι πολλά αυτά που μ’ αρέσουν, είναι πολλά κι αυτά που δεν μ’ αρέσουν.

Ζήλεψα το βιβλίο του/ της…

Αγάπησα, ναι. Αλλά ζήλεψα;… Οπωσδήποτε, υπάρχει σ’ αυτό κάτι φθονερό.

Η ζωή είναι όμορφη γιατί…

;;; Ειλικρινώς, δεν σκέφτομαι ποτέ αν η ζωή είναι όμορφη ή άσχημη.

Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με τη συγγραφή…

…είναι ότι δεν υπάρχει πιο σημαντική συμβουλή σε σχέση με τη συγγραφή. Ωστόσο μπορεί να μην την άκουσα, εδώ που τα λέμε, αλλά να τη σκέφτηκα τώρα δα…

Θα τα παρατούσα όλα για…

Τίποτα.

Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον/στην…

Χέρμαν Μέλβιλ. Η πρώτη στον Μόμπι Ντικ: «Λέγε με Ισμαήλ».

Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…

Για τον Άρη, που έγραψα μαζί με την Ελένη Κοφτερού, η πρόκληση της συγγραφικής συνύπαρξης. Για τη διασκευή των Αθλίων, που μόλις κυκλοφόρησε, η απόφαση και η διάθεση να χωρέσει ένα ογκώδες κλασικό βιβλίο για ενήλικες σε μια σύντομη διήγηση για παιδιά, χωρίς να θυσιαστεί η ψυχή του πρωτοτύπου.

Το επόμενο μου βιβλίο…

Θα ’ναι μια συλλογή με δύο νουβέλες κι οχτώ διηγήματα, με τίτλο Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον. Δουλειά τριών χρόνων (όχι η μόνη, μα σίγουρα η πιο σημαντική).

Διαβάστε ένα απόσμασμα ΕΔΩ. 

Λίγα λόγια για το βιβλίο Οι Άθλιοι:

1796, σκληροί καιροί για τη Γαλλία.

Επειδή έκλεψε μια φραντζόλα ψωμί, ο Γιάννης Αγιάννης περνάει δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια στη φυλακή.

Μα έπειτα του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία…

Σώζει ένα κορίτσι, την Κοζέτ, και βρίσκεται στο Παρίσι, στα οδοφράγματα της εξέγερσης του 1832.

Το λογοτεχνικό αριστούργημα του Ουγκό συγκινεί μικρούς και μεγάλους με τους αλησμόνητους χαρακτήρες: τη Φαντίν, τον Μάριο, τον άφοβο Γαβριά, τον τρομερό επιθεωρητή Ιαβέρη, την Κοζέτ και, πάνω απ’ όλα, τον Γιάννη Αγιάννη, που από κατάδικος γίνεται η ενσάρκωση της δικαιοσύνης και του θάρρους.

Οι Σημειώσεις για το έργο στο τέλος του βιβλίου αποτυπώνουν την ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα εκείνης της εποχής.

Συγγραφέας:

Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965, σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνίας από τα αγγλικά και τα γαλλικά (έχοντας μεταφράσει αρκετά έργα των Ernest Hemingway, Truman Capote, F.S. Fitzgerald, John Steinbeck, Ray Bradbury, Stephen King, Saul Bellow, Richard Powers, Michel Faber, Antoine de Saint-Exupery, Martin Amis, κ.ά.). Έζησε εννέα χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Πλέον κατοικεί στη Λευκάδα με τη σύζυγό του (επίσης μεταφράστρια, καθώς και αφηγήτρια παραμυθιών) και με τα δυο τους παιδιά, και περνά μεγάλα διαστήματα στο Δελβινάκι Πωγωνίου στην Ήπειρο. Έχει εκδώσει έντεκα βιβλία για ενήλικες, τα τέσσερα τελευταία στις εκδόσεις Κίχλη: Το δέντρο του Ιούδα (2014), Τσότσηγια & Ω’μ (2017), Μαύρο νερό (2019), Η θάλασσα (2020), καθώς και βιβλία για παιδιά, μεταξύ αυτών τα: Ο Μάρκος και η περίεργη εφεύρεση του καθηγητή Στρφτ (Καστανιώτης, 2005), Το παιδί μες στη βαλίτσα (Πατάκης, 2013), Η μαλαματένια βελανιδιά (Καλειδοσκόπιο, 2020) και το Καρναβάλι των θαυμάτων και των τεράτων (Νάκας, 2008), που εκδόθηκε επίσης στα γαλλικά (Le Carnaval des merveilles et des monstres, Editions Planete, 2018) και στα αγγλικά (The Carnival of Marvels and Monsters, Planete Rebelle, 2019). Από τις Εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν οι διασκευές για παιδιά των βιβλίων η Φάρμα των Ζώων και Οι Άθλιοι.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.